Wełnianeczka alpejska
Wełnianeczka alpejska, sitowie alpejskie (Baeothryon alpinum (L.) T.V. Egorova) – gatunek rośliny należący do rodziny ciborowatych (Cyperaceae; turzycowate).
Morfologia
Roślina zielna, kępowo-rozłogowa, tworząca darnie. Łodygi liczne, cienkie, trójkątne, sztywne, u góry szorstkie, wysokości 8–30(40) cm. Liście o blaszce rynienkowatej, sięgającej do połowy łodygi, wyrastającej z górnej, ciemnobrunatnej, otwartej pochwy liściowej. Kwiaty obupłciowe, w postaci jajowatych, pojedynczych kłosów długich na 3–5 mm, umieszczone w kątach przysadek na szczycie łodygi. Okwiat w postaci gładkich, wełnistych szczecinek, w czasie owocowania wydłużających się do 25 mm. Przysadki brunatne, jajowate, ostro zakończone. Pręciki trzy, słupek jeden z trzema znamionami. Kwitnie w maju i czerwcu. Owocem jest orzeszek odwrotnie jajowaty, długości do 2 mm, z krótkim dzióbkiem.
Rozmieszczenie i ekologia
Gatunek subarktyczno-subalpejski. Występuje w strefie umiarkowanej w Europie, Ameryce Północnej i Azji. W Polsce występuje głównie w północno-wschodniej części kraju. Poza tym rejonem występuje tylko na pojedynczych stanowiskach na Pomorzu Zachodnim, Równinie Opolskiej, w Sudetach oraz w Tatrach Wysokich.
Wełnianeczka alpejska występuje głownie na torfowiskach niskich oraz przejściowych, a także w źródliskach.
W województwie warmińsko-mazurskim gatunek ten znany jest z 20 stanowisk rozproszonych wyłącznie w północno-wschodnich obszarach regionu. Stanowiska te reprezentują południowo-zachodnią, peryferyczną część zwartego, północno-wschodnio-europejskiego zasięgu tej rośliny.
Wartość użytkowa
Roślina objęta jest w Polsce ścisłą ochroną gatunkową. W skali kraju wełnianeczka jest gatunkiem wymierającym (kategoria E na czerwonej liście).
Zobacz też
pl.wikipedia.org, wełnianeczka alpejska [22.04.2014]
Bibliografia
Polakowski Benon, Świat roślinny Warmii i Mazur, Olsztyn 1971.
Zarzycki Kazimierz, Szeląg Zbigniew, Red list of the vascular plants in Poland, [w:] Red lists of plants and fungi in Poland, red. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda i Zbigniew Szeląg, Kraków 2006, s. 11-20.