Tekst źródłowy strony Muzeum Mazurskie w Działdowie

'''Muzeum Mazurskie w Działdowie''' – muzeum powstałe w lipcu 1927 roku z inicjatywy [[Józef Biedrawa|Józefa Biedrawy]] i [[lkwim: Emilia Sukertowa-Biedrawina|Emilii Sukertowej-Biedrawiny]]. Muzeum znajdowało się w [[Mazurski Dom Ludowy w Działdowie|Mazurskim Domu Ludowym]] założonym 3 grudnia 1922 roku. Była to pierwsza tego typu instytucja poświęcona [[Mazury|ludności mazurskiej]].
<br/><br/>
==Historia==
Inicjatywa Biedrawów była wspierana przez [[Zrzeszenie Ewangelików Polaków]], samorząd miasta [[Działdowo|Działdowa]] i instytucje kulturalne Lwowa. Opiekę nad Muzeum sprawowali członkowie Koła Krajoznawczego Młodzieży Mazurskiej im. Emilii Sukertowej-Biedrawiny, które powołano w 1926 roku przy Państwowym Seminarium Nauczycielskim w Działdowie. Celem Muzeum stało się zachowanie od zniszczenia wszelkich elementów mazurskiej tradycji i kultury. Uroczyste otwarcie placówki miało miejsce 17 lipca 1927 roku.

Eksponatów poszukiwano przede wszystkim na mazurskich wsiach, w domach rodzinnych uczniów Seminarium i członków Koła Krajoznawczego, a także wśród sąsiadów, krewnych i znajomych. 

Placówka istniała do 1939 roku. Przed wybuchem wojny Rada Miejska przejęła muzeum z rąk Biedrawów. Planowano przenieść je do [[lkwim: Zamek w Działdowie|zamku]], który wówczas remontowano. Większość zgromadzonych zbiorów zaginęła w czasie II wojny światowej.

W trakcie dwunastu lat istnienia Muzeum Emilia Sukertowa-Biedrawina zdołała zebrać sto kilkadziesiąt zabytkowych kafli będących niezwykłą formą ludowego rzemiosła. Najstarszy z nich pochodził z 1806 roku. Kafle zgromadzone w muzeum w przeważającej większości pochodziły z wytwórni w [[Nidzica|Nidzicy]], która należała do rodziny Karpowiczów. Wyrabiano je z tłustej gliny, którą następnie wypalano, szlifowano piaskiem, dekorowano ręcznie, a na koniec pokrywano glazurą i ponownie wypalano. Sukertowa-Biedrawina zadbała także o przygotowanie plansz przedstawiających tradycyjne ubiory ludowe noszone w okolicach Działdowa. Pod koniec sierpnia 1939 roku zabytkowe kafle zostały zakopane w pobliskim ogrodzie. Niestety po wojnie nie udało się ich odnaleźć. Dopiero w latach 70. XX wieku część z nich odnalazła się na strychu budynku, w którym mieściła się placówka.
==Zobacz też==
[[lkwim: Muzeum Mazurskie w Szczytnie|Muzeum Mazurskie w Szczytnie]]<br/>
[[Mazurski Dom Ludowy w Działdowie]]<br/>
== Bibliografia ==
Achremczyk Stanisław, ''Historia Warmii i Mazur'', t. II, Olsztyn 2011.<br/>
Bystrzycki Piotr, ''Działdowszczyzna w latach II Rzeczypospolitej: życie społeczno-polityczne''.<br/>
''Cieszyniacy na Warmii i Mazurach'', red. Andrzej Faruga, Stanisław Achremczyk, Olsztyn 2008.
''Działdowo'', red. Wanda Korycka, Olsztyn 1966.<br/>
''Mazury. Słownik stronniczy, ilustrowany'', red. Waldemar Mierzwa, Dąbrówno 2008.<br/>
Szostakowska Małgorzata, ''Emilia Sukertowa-Biedrawina 1887-1970: zarys biograficzny'', Olsztyn 1978.<br/>
Odachowski Marian Andrzej, ''Spacer po Działdowie'', Działdowo 2009.<br/>
Wrzesiński Wojciech, ''Ruch polski na Warmii, Mazurach i Powiślu w latach 1920-1939'', Olsztyn 1973.<br/>
[http://palade.pl/index.php?p=1_70_NIEUDANA-REPOLONIZACJA-MAZUR-Z-DZIALDOWA palade.pl, ''Nieudana repolonizacja Mazurów z Działdowa''] [14.10.2014]<br/>



[[Kategoria:Dzieje Warmii i Mazur]] [[Kategoria: 1919-1944]] [[Kategoria: Muzea]] [[Kategoria: Działdowo]]