Ludwik Jaczun: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 4: | Linia 4: | ||
|podpis grafiki = z archiwum Janusza Poryckiego | |podpis grafiki = z archiwum Janusza Poryckiego | ||
|Imię i Nazwisko = Ludwik Jaczun | |Imię i Nazwisko = Ludwik Jaczun | ||
| − | |Data i miejsce urodzenia = | + | |Data i miejsce urodzenia = 1943 na Wileńszczyźnie |
|Data śmierci = | |Data śmierci = | ||
|Dyscyplina = Trener podnoszenia ciężarów | |Dyscyplina = Trener podnoszenia ciężarów | ||
Wersja z 15:12, 25 sie 2014
| Ludwik Jaczun | |
| | |
 z archiwum Janusza Poryckiego | |
| Imię i nazwisko | Ludwik Jaczun |
| Data i miejsce urodzenia | 1943 na Wileńszczyźnie |
| Dyscyplina | Trener podnoszenia ciężarów |
| Największy sukces | Wychowawca reprezentantów Polski |
Ludwik Jaczun (ur. Urodził się w 1943 r. na Wileńszczyźnie) - Jeden z najwybitniejszych trenerów na Warmii i Mazurach. Wychował olimpijczyków, mistrzów i rekordzistów Polski w podnoszeniu ciężarów.
Absolwent (1967 r.) Studium Trenerskiego przy Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu. Współzałożyciel i trener (przez 28 lat) sekcji podnoszenia ciężarów LKS Zjednoczeni Olsztyn. Opracował i realizował system funkcjonowania podnoszenia ciężarów na Warmii i Mazurach. Około 20 satelitarnych sekcji w małych miejscowościach dawały szanse młodym talentom wybicia się ponad przeciętność. Najlepsi startowali w barwach LKS Zjednoczeni, stanowiąc jedną z najsilniejszych ekip w Polsce. Jego podopieczni zdobyli 139 medali mistrzostw Polski w różnych grupach wiekowych, ustanowili 28 rekordów kraju juniorów i seniorów. Wielu reprezentowało kraj w mistrzostwach świata i Europy (Jan Lisowski w Igrzyskach Olimpijskich w Moskwie był czwarty), Tadeusz Awiżeń, Andrzej Komar, Edward Kuliś wielokrotnie reprezentowali Polskę w imprezach najwyższej rangi międzynarodowej. W 1996 r. zastępca przewodniczącego Warmińsko-Mazurskiego Zrzeszenia Ludowe Zespoły Sportowe i urzędujący członek zarządu. W najtrudniejszym dla sportu wiejskiego okresie powstrzymywał jego regres, ratował sekcje i dyscypliny sportu, które były wizytówka regionu. Po przejściu na emeryturę nadal udziela się w sporcie, pełniąc wiele funkcji społecznych.
Wyróżniony Złotym Krzyżem Zasługi, wieloma odznaczeniami za zasługi w rozwój sportu i kultury fizycznej.
