Mirosław Kacak: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 10: | Linia 10: | ||
|Największy sukces = W latach 80-tych podpora defensywy II-ligowego zespołu piłkarskiego Gwardii Szczytno | |Największy sukces = W latach 80-tych podpora defensywy II-ligowego zespołu piłkarskiego Gwardii Szczytno | ||
}} | }} | ||
| − | Ze sportem związał się w rodzinnej Nidzicy, a pierwsza dyscypliną, która się zainteresował, był tenis stołowy. W 1971 roku zajął drugie miejsce w mistrzostwach powiatu. Będąc uczniem Zespołu Szkół Zawodowych zainteresował się futbolem. W zespole Startu Nidzica występował w latach 1970-1976. Jego pierwszym trenerem był Zdzisław Kowalski, potem Andrzej Arcyz. Jeszcze jako junior został uznany za najlepszego zawodnika w Turnieju o Puchar Miasta Lubawy, a nagrodę ufundował najlepszy polski sędzia Alojzy Jarguz. W międzyczasie „zaliczył” krótki epizod w Stomilu Olsztyn, ale po dwóch miesiącach wrócił do Nidzicy. W 1976 roku wywalczył z zespołem awans do III ligi, ale w tym samym sezonie odszedł do II-ligowej Gwardii Szczytno i tam od razu stał się podstawowym zawodnikiem, grając na pozycji stopera. Klub ze Szczytna reprezentował przez 9 lat, grając w II i III lidze oraz klasie międzywojewódzkiej. W międzyczasie (1980) ukończył Wyższą Szkołę Oficerską MSW i został mianowany na podporucznika MO. W sierpniu 1980 r. grając w zespole piłkarskim był pracownikiem dydaktycznym w WSO MSW w Szczytnie. Zajmował się problematyką wojskową. Prowadził szkolenie strzeleckie studentów WSO, a następnie WSPol. Po zakończeniu kariery piłkarskiej, mimo pracy w Szkole Oficerskiej pracował jako szkoleniowiec z Gwardii Szczytno, prowadząc pierwszym zespół i grupy młodzieżowe. Jeden z najlepszych obrońców w regionie w latach 80-tych. Ostoja defensywy Gwardii w II lidze i meczach o Puchar Polski szczebla centralnego Znakomite warunki fizyczne i doskonała gra głową powodowały, że zdobywał wiele bramek ze stałych fragmentów gry. Był wielokrotnych uczestnikiem meczów kadry województwa z zespołem czytelników „Gazety Olsztyńskiej” | + | Ze sportem związał się w rodzinnej [[Nidzica|Nidzicy]], a pierwsza dyscypliną, która się zainteresował, był tenis stołowy. W 1971 roku zajął drugie miejsce w mistrzostwach powiatu. Będąc uczniem Zespołu Szkół Zawodowych zainteresował się futbolem. W zespole Startu Nidzica występował w latach 1970-1976. Jego pierwszym trenerem był Zdzisław Kowalski, potem [[Andrzej Arcyz]]. Jeszcze jako junior został uznany za najlepszego zawodnika w Turnieju o Puchar Miasta Lubawy, a nagrodę ufundował najlepszy polski sędzia Alojzy Jarguz. W międzyczasie „zaliczył” krótki epizod w Stomilu Olsztyn, ale po dwóch miesiącach wrócił do Nidzicy. W 1976 roku wywalczył z zespołem awans do III ligi, ale w tym samym sezonie odszedł do II-ligowej [[KS Gwardia Szczytno|Gwardii Szczytno]] i tam od razu stał się podstawowym zawodnikiem, grając na pozycji stopera. Klub ze Szczytna reprezentował przez 9 lat, grając w II i III lidze oraz klasie międzywojewódzkiej. W międzyczasie (1980) ukończył [[Wyższa Szkoła Oficerska|Wyższą Szkołę Oficerską MSW]] i został mianowany na podporucznika MO. W sierpniu 1980 r. grając w zespole piłkarskim był pracownikiem dydaktycznym w WSO MSW w [[Szczytno|Szczytnie]]. Zajmował się problematyką wojskową. Prowadził szkolenie strzeleckie studentów WSO, a następnie WSPol. Po zakończeniu kariery piłkarskiej, mimo pracy w Szkole Oficerskiej pracował jako szkoleniowiec z Gwardii Szczytno, prowadząc pierwszym zespół i grupy młodzieżowe. Jeden z najlepszych obrońców w regionie w latach 80-tych. Ostoja defensywy Gwardii w II lidze i meczach o Puchar Polski szczebla centralnego Znakomite warunki fizyczne i doskonała gra głową powodowały, że zdobywał wiele bramek ze stałych fragmentów gry. Był wielokrotnych uczestnikiem meczów kadry województwa z zespołem czytelników „Gazety Olsztyńskiej” |
[[Plik:Kacak2.jpg|300px|thumb|left|z archiwum Janusza Poryckiego]] | [[Plik:Kacak2.jpg|300px|thumb|left|z archiwum Janusza Poryckiego]] | ||
[[Plik:Kacak3.jpg|300px|thumb|left|z archiwum Janusza Poryckiego]] | [[Plik:Kacak3.jpg|300px|thumb|left|z archiwum Janusza Poryckiego]] | ||
Wersja z 08:40, 18 gru 2014
Mirosław Kacak (ur. 16 sierpnia 1954 w Nidzicy, zmarł 24 kwietnia 2013 roku w Szczytnie) - Czołowy zawodnik II- ligowej Gwardii Szczytno.
| Mirosław Kacak | |
| | |
 z archiwum Janusza Poryckiego | |
| Imię i nazwisko | Mirosław Kacak |
| Data i miejsce urodzenia | 16 sierpień, Nidzica |
| Data śmierci | 24 kwiecień 2013, Szczytno |
| Dyscyplina | Piłkarz |
| Największy sukces | W latach 80-tych podpora defensywy II-ligowego zespołu piłkarskiego Gwardii Szczytno |
Ze sportem związał się w rodzinnej Nidzicy, a pierwsza dyscypliną, która się zainteresował, był tenis stołowy. W 1971 roku zajął drugie miejsce w mistrzostwach powiatu. Będąc uczniem Zespołu Szkół Zawodowych zainteresował się futbolem. W zespole Startu Nidzica występował w latach 1970-1976. Jego pierwszym trenerem był Zdzisław Kowalski, potem Andrzej Arcyz. Jeszcze jako junior został uznany za najlepszego zawodnika w Turnieju o Puchar Miasta Lubawy, a nagrodę ufundował najlepszy polski sędzia Alojzy Jarguz. W międzyczasie „zaliczył” krótki epizod w Stomilu Olsztyn, ale po dwóch miesiącach wrócił do Nidzicy. W 1976 roku wywalczył z zespołem awans do III ligi, ale w tym samym sezonie odszedł do II-ligowej Gwardii Szczytno i tam od razu stał się podstawowym zawodnikiem, grając na pozycji stopera. Klub ze Szczytna reprezentował przez 9 lat, grając w II i III lidze oraz klasie międzywojewódzkiej. W międzyczasie (1980) ukończył Wyższą Szkołę Oficerską MSW i został mianowany na podporucznika MO. W sierpniu 1980 r. grając w zespole piłkarskim był pracownikiem dydaktycznym w WSO MSW w Szczytnie. Zajmował się problematyką wojskową. Prowadził szkolenie strzeleckie studentów WSO, a następnie WSPol. Po zakończeniu kariery piłkarskiej, mimo pracy w Szkole Oficerskiej pracował jako szkoleniowiec z Gwardii Szczytno, prowadząc pierwszym zespół i grupy młodzieżowe. Jeden z najlepszych obrońców w regionie w latach 80-tych. Ostoja defensywy Gwardii w II lidze i meczach o Puchar Polski szczebla centralnego Znakomite warunki fizyczne i doskonała gra głową powodowały, że zdobywał wiele bramek ze stałych fragmentów gry. Był wielokrotnych uczestnikiem meczów kadry województwa z zespołem czytelników „Gazety Olsztyńskiej”
