Arnold Lange: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Linia 22: | Linia 22: | ||
}} | }} | ||
''' Arnold Lange ''' lub Longi lub Langen (ur. w I poł. XIV w., zm. najprawdopodobniej w czerwcu 1422 r.) – duchowny rzymskokatolicki, współpracownik biskupów warmińskich, kanonik dobromiejski. | ''' Arnold Lange ''' lub Longi lub Langen (ur. w I poł. XIV w., zm. najprawdopodobniej w czerwcu 1422 r.) – duchowny rzymskokatolicki, współpracownik biskupów warmińskich, kanonik dobromiejski. | ||
− | + | <br/><br/> | |
==Życiorys== | ==Życiorys== | ||
Arnold Lange pochodził z [[Braniewo|Braniewa]]. Urodził się w rodzinie ówcześnie znanej i zasłużonej podczas zakładania Nowego Miasta Braniewa. Jego ojcem był najprawdopodobniej Jan Lange, natomiast szwagrem [[Reinhard Stryprok]]. Po powrocie z zagranicy wdał się w ostry spór z władzami Braniewa. W rezultacie zmuszony został do opuszczenia rodzinnego miasta i pozbawiony majątku. W odpowiedzi wystarał się u papieża Grzegorza XI o ekskomunikę na radę miejską. 12 listopada 1374 r. opaci cysterscy z Pelplina, Oliwy i Bukowa obłożyli klątwą 80 radnych. Po tym trudnym okresie przyjął święcenia kapłańskie. | Arnold Lange pochodził z [[Braniewo|Braniewa]]. Urodził się w rodzinie ówcześnie znanej i zasłużonej podczas zakładania Nowego Miasta Braniewa. Jego ojcem był najprawdopodobniej Jan Lange, natomiast szwagrem [[Reinhard Stryprok]]. Po powrocie z zagranicy wdał się w ostry spór z władzami Braniewa. W rezultacie zmuszony został do opuszczenia rodzinnego miasta i pozbawiony majątku. W odpowiedzi wystarał się u papieża Grzegorza XI o ekskomunikę na radę miejską. 12 listopada 1374 r. opaci cysterscy z Pelplina, Oliwy i Bukowa obłożyli klątwą 80 radnych. Po tym trudnym okresie przyjął święcenia kapłańskie. |
Wersja z 09:28, 30 sty 2015
Arnold Lange | |
| |
Data urodzenia | I poł. XIV w. |
Data śmierci | najprawdopodobniej w czerwcu 1422 r.[1] |
Arnold Lange lub Longi lub Langen (ur. w I poł. XIV w., zm. najprawdopodobniej w czerwcu 1422 r.) – duchowny rzymskokatolicki, współpracownik biskupów warmińskich, kanonik dobromiejski.
Życiorys
Arnold Lange pochodził z Braniewa. Urodził się w rodzinie ówcześnie znanej i zasłużonej podczas zakładania Nowego Miasta Braniewa. Jego ojcem był najprawdopodobniej Jan Lange, natomiast szwagrem Reinhard Stryprok. Po powrocie z zagranicy wdał się w ostry spór z władzami Braniewa. W rezultacie zmuszony został do opuszczenia rodzinnego miasta i pozbawiony majątku. W odpowiedzi wystarał się u papieża Grzegorza XI o ekskomunikę na radę miejską. 12 listopada 1374 r. opaci cysterscy z Pelplina, Oliwy i Bukowa obłożyli klątwą 80 radnych. Po tym trudnym okresie przyjął święcenia kapłańskie.
Szkoła i wykształcenie
W latach 1355–1357 oraz 1363–1364 studiował w Paryżu jako kleryk. Posiadał tytuł magistra atrium, czyli siedmiu sztuk wyzwolonych. Uczył się zatem gramatyki, retoryki, arytmetyki, dialektyki, geometrii, muzyki i astronomii. Był też na służbie prokuratora krzyżackiego w Awinionie. Dzięki jego wstawiennictwu otrzymał prowizję na kanonię w Szczecinie.
Praca
Należał do zaufanych współpracowników biskupów Henryka Sorbona i Henryka Vogelsanga. W latach 1379–1389 był kanonikiem dobromiejskim i szafarzem biskupim ( w 1382 oraz 1407 r.). W latach 1391–1396 pełnił funkcję wikariusza we Fromborku. Tam też w 1402 r. otrzymał dużą prebendę. Od 1398 r. był proboszczem w parafii w Lidzbarku Warmińskim. W lipcu 1402 r. przyjął, rezygnując z wcześniejszych godności, małą kanonię warmińską, zaś w 1404 r. parafię w Lubominie (wcześniej zarządzaną przez K. Schuwenpfluga).
W 1403 r. wymieniany był jako kanonik w Dorpacie. W latach 1411–1414 działał jako administrator dóbr kapitulnych. Wówczas też zajmował się parafią w obecnym Lechowie k. Braniewa.
Ciekawostki
W testamencie zapisał swoje dobra Kapitule Dobromiejskiej.
Przypisy
- ↑ W źródłach podawana jest również data śmierci przed 7 lutego 1418 r.
Bibliografia
Birch-Hirschfeld Triller Anneliese, Kanonicy dobromiejscy do 1520 r. I 1772–1811, [w:] Słownik biograficzny kapituły kolegiackiej w Dobrym Mieście, Olsztyn 1999, s. 22.
Borawska Teresa, Słownik biograficzny kapituły warmińskiej, Olsztyn 1996, s. 142.