Jan Chmielewski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Krzysztofk (dyskusja | edycje) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Biogram infobox | {{Biogram infobox | ||
| − | |imię i nazwisko = | + | |imię i nazwisko = Jan Paweł Chmielewski |
|imię i nazwisko org = | |imię i nazwisko org = | ||
|pseudonim = | |pseudonim = | ||
| Linia 20: | Linia 20: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
| − | + | '''Jan Paweł Chmielewski ''' (ur. 5 stycznia 1889 r., zm. 22 stycznia 1945 r.) – duchowny katolicki włączony w poczet warmińskich męczenników, którzy zginęli śmiercią męczeńską podczas II wojny światowej. | |
| − | ''' | ||
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
== Życiorys == | == Życiorys == | ||
| − | + | Urodził się 5 stycznia 1889 r. w [[Unieszewo|Unieszewie]], w parafii [[Sząbruk]]. Po ukończeniu szkoły powszechnej uczęszczał do gimnazjum w [[Braniewo|Braniewie]], gdzie w 1909 r. zdał maturę. W tym samym roku rozpoczął studia w Seminarium Duchownym w Braniewie. Święcenia kapłańskie przyjął 28 lutego 1915 r. we [[Frombork|Fromborku]] z rąk [[Augustyn Bludau|bp. Augustyna Bludaua]]. | |
| − | Urodził się 5 stycznia 1889 r. w [[Unieszewo|Unieszewie]], w parafii [[Sząbruk]]. Po ukończeniu szkoły powszechnej | + | |
| − | Przez 13 lat pracował jako wikariusz w parafii [[Biesowo]]. Pod koniec I wojny światowej pracował w wojskowej służbie sanitarnej i jako kapelan wojskowy w Gąbinie. W kwietniu 1928 r. został proboszczem [[Parafia pw. Znalezienia Krzyża Świętego w Klebarku Wielkim|parafii]] w [[Klebark Wielki|Klebarku Wielkim]]. W prowadzeniu parafialnego gospodarstwa pomagała mu siostra Lidia. | + | Przez 13 lat pracował jako wikariusz w parafii [[Biesowo]]. Pod koniec I wojny światowej pracował w wojskowej służbie sanitarnej i jako kapelan wojskowy w Gąbinie. W kwietniu 1928 r. został proboszczem [[Parafia pw. Znalezienia Krzyża Świętego w Klebarku Wielkim|parafii]] w [[Klebark Wielki|Klebarku Wielkim]]. W prowadzeniu parafialnego gospodarstwa pomagała mu siostra Lidia. |
| − | Jako proboszcz w Klebarku Wielkim nadzorował działalność stowarzyszeń religijnych, między innymi Kongregacji Maryjnej, do której należały panny z terenu parafii, Bractwa Serca Jezusowego, czuwał nad działalnością Trzeciego Zakonu św. Franciszka. | + | |
| + | Jako proboszcz w Klebarku Wielkim nadzorował działalność stowarzyszeń religijnych, między innymi Kongregacji Maryjnej, do której należały panny z terenu parafii, Bractwa Serca Jezusowego, czuwał nad działalnością Trzeciego Zakonu św. Franciszka. | ||
| + | |||
===Śmierć męczeńska=== | ===Śmierć męczeńska=== | ||
| − | Kiedy w styczniu 1945 r. mieszkańcy Klebarka Wielkiego oczekiwali nachodzącego frontu, gromadzili się na modlitwach w kościele. Wtedy zachęcali ks. Chmielewskiego, aby wyjechał, jak to uczynili niektórzy proboszczowie, gdyż wojska sowieckie brutalnie obchodzą się z duchownymi. Jednak nie uległ namowom, a w jednym z kazań powiedział: "Jestem waszym pasterzem, a zły to pasterz, który w niebezpieczeństwie opuszcza owce swoje". | + | Kiedy w styczniu 1945 r. mieszkańcy Klebarka Wielkiego oczekiwali nachodzącego frontu, gromadzili się na modlitwach w kościele. Wtedy zachęcali ks. Chmielewskiego, aby wyjechał, jak to uczynili niektórzy proboszczowie, gdyż wojska sowieckie brutalnie obchodzą się z duchownymi. Jednak nie uległ namowom, a w jednym z kazań powiedział: "Jestem waszym pasterzem, a zły to pasterz, który w niebezpieczeństwie opuszcza owce swoje". |
| − | Po zajęciu Klebarka przez wojska sowieckie rozpoczęły się gwałty, grabieże i morderstwa. Sowieci zajmując poszczególne miejscowości wiedzieli, że w kościołach można odnaleźć cenne naczynia liturgiczne. Słysząc historie o grabieżach w sąsiednich miejscowościach, ks. Chmielewski wraz z zaufanymi parafianami ukrył monstrancje i kielichy w jednym z gospodarstw. | + | |
| − | Jednym ze świadków śmierci ks. Chmielewskiego była Antonina Dusyn. Z jej wspomnień wiadomo, że żołnierze sowieccy zaraz po wejściu na plebanię chcieli dowiedzieć się, gdzie znajdują się cenne przedmioty. Znęcali się nad kapłanem chcąc wydobyć od niego te informacje, ale też i dlatego, że był duchownym. Ich agresję wzbudziło | + | Po zajęciu Klebarka przez wojska sowieckie rozpoczęły się gwałty, grabieże i morderstwa. Sowieci, zajmując poszczególne miejscowości, wiedzieli, że w kościołach można odnaleźć cenne naczynia liturgiczne. Słysząc historie o grabieżach w sąsiednich miejscowościach, ks. Chmielewski wraz z zaufanymi parafianami ukrył monstrancje i kielichy w jednym z gospodarstw. |
| − | Sowieci konającego kapłana wyrzucili przez okno | + | |
| − | Mimo upływu lat, parafianie z Klebarka nieustannie dbają o grób ks. Chmielewskiego, modląc się przez jego wstawiennictwo | + | Jednym ze świadków śmierci ks. Chmielewskiego była Antonina Dusyn. Z jej wspomnień wiadomo, że żołnierze sowieccy zaraz po wejściu na plebanię chcieli dowiedzieć się, gdzie znajdują się cenne przedmioty. Znęcali się nad kapłanem, chcąc wydobyć od niego te informacje, ale też i dlatego, że był duchownym. Ich agresję wzbudziło zdjęcie rodzinne kapłana, na którym widnieli żołnierze w niemieckich mundurach z czasów I wojny światowej. |
| + | |||
| + | Sowieci konającego kapłana wyrzucili przez okno na schody plebanii. W tym samym czasie spędzili młodych ludzi z całej wsi i uwięzili ich w piwnicy plebanii. Przez kilka dni ciało kapłana leżało nieruszane. Mimo próśb żołnierze radzieccy nie wyrażali zgody na jego pochowanie, a ludzie bali się pochować go bez ich zgody. Wreszcie wykopali w zmarzniętej ziemi płytki grób, gdzie pochowano ciało ks. Chmielewskiego. Liturgia pogrzebowa wraz ze złożeniem zmarłego w trumnie i grobie odbyła się 3 lipca 1945 r. | ||
| + | |||
| + | Mimo upływu lat, parafianie z Klebarka nieustannie dbają o grób ks. Chmielewskiego, modląc się przez jego wstawiennictwo, składają kwiaty i palą świece na jego mogile.<br> | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Wersja z 12:46, 27 sty 2015
| Jan Paweł Chmielewski | |
| | |
 ks. Jan Paweł Chmielewski
| |
| Data i miejsce urodzenia | 5 stycznia 1889 r. Unieszewo |
| Data i miejsce śmierci | 22 stycznia 1945 r. Klebark Wielki |
| Przyczyna śmierci | śmierć męczeńska |
| Miejsce spoczynku | Klebark Wielki |
Jan Paweł Chmielewski (ur. 5 stycznia 1889 r., zm. 22 stycznia 1945 r.) – duchowny katolicki włączony w poczet warmińskich męczenników, którzy zginęli śmiercią męczeńską podczas II wojny światowej.
Życiorys
Urodził się 5 stycznia 1889 r. w Unieszewie, w parafii Sząbruk. Po ukończeniu szkoły powszechnej uczęszczał do gimnazjum w Braniewie, gdzie w 1909 r. zdał maturę. W tym samym roku rozpoczął studia w Seminarium Duchownym w Braniewie. Święcenia kapłańskie przyjął 28 lutego 1915 r. we Fromborku z rąk bp. Augustyna Bludaua.
Przez 13 lat pracował jako wikariusz w parafii Biesowo. Pod koniec I wojny światowej pracował w wojskowej służbie sanitarnej i jako kapelan wojskowy w Gąbinie. W kwietniu 1928 r. został proboszczem parafii w Klebarku Wielkim. W prowadzeniu parafialnego gospodarstwa pomagała mu siostra Lidia.
Jako proboszcz w Klebarku Wielkim nadzorował działalność stowarzyszeń religijnych, między innymi Kongregacji Maryjnej, do której należały panny z terenu parafii, Bractwa Serca Jezusowego, czuwał nad działalnością Trzeciego Zakonu św. Franciszka.
Śmierć męczeńska
Kiedy w styczniu 1945 r. mieszkańcy Klebarka Wielkiego oczekiwali nachodzącego frontu, gromadzili się na modlitwach w kościele. Wtedy zachęcali ks. Chmielewskiego, aby wyjechał, jak to uczynili niektórzy proboszczowie, gdyż wojska sowieckie brutalnie obchodzą się z duchownymi. Jednak nie uległ namowom, a w jednym z kazań powiedział: "Jestem waszym pasterzem, a zły to pasterz, który w niebezpieczeństwie opuszcza owce swoje".
Po zajęciu Klebarka przez wojska sowieckie rozpoczęły się gwałty, grabieże i morderstwa. Sowieci, zajmując poszczególne miejscowości, wiedzieli, że w kościołach można odnaleźć cenne naczynia liturgiczne. Słysząc historie o grabieżach w sąsiednich miejscowościach, ks. Chmielewski wraz z zaufanymi parafianami ukrył monstrancje i kielichy w jednym z gospodarstw.
Jednym ze świadków śmierci ks. Chmielewskiego była Antonina Dusyn. Z jej wspomnień wiadomo, że żołnierze sowieccy zaraz po wejściu na plebanię chcieli dowiedzieć się, gdzie znajdują się cenne przedmioty. Znęcali się nad kapłanem, chcąc wydobyć od niego te informacje, ale też i dlatego, że był duchownym. Ich agresję wzbudziło zdjęcie rodzinne kapłana, na którym widnieli żołnierze w niemieckich mundurach z czasów I wojny światowej.
Sowieci konającego kapłana wyrzucili przez okno na schody plebanii. W tym samym czasie spędzili młodych ludzi z całej wsi i uwięzili ich w piwnicy plebanii. Przez kilka dni ciało kapłana leżało nieruszane. Mimo próśb żołnierze radzieccy nie wyrażali zgody na jego pochowanie, a ludzie bali się pochować go bez ich zgody. Wreszcie wykopali w zmarzniętej ziemi płytki grób, gdzie pochowano ciało ks. Chmielewskiego. Liturgia pogrzebowa wraz ze złożeniem zmarłego w trumnie i grobie odbyła się 3 lipca 1945 r.
Mimo upływu lat, parafianie z Klebarka nieustannie dbają o grób ks. Chmielewskiego, modląc się przez jego wstawiennictwo, składają kwiaty i palą świece na jego mogile.
Bibliografia
olsztyn.gosc.pl [15.11.2014]
