Jan Kochanowicz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Życiorys) |
|||
| Linia 14: | Linia 14: | ||
Bardzo wcześnie stracił rodziców, wychowywała go babcia. W czasie II wojny światowej przebywał na robotach przymusowych w Niemczech. Po wojnie dokończył edukację w szkole podstawowej i gimnazjum, a w 1947 roku rozpoczął naukę w Liceum Pedagogicznym w [[Szczytno|Szczytnie]]. Po maturze ukończył kurs komendantów hufców pracy w Lubieńcu i kurs matematyczny w Mysłowicach. | Bardzo wcześnie stracił rodziców, wychowywała go babcia. W czasie II wojny światowej przebywał na robotach przymusowych w Niemczech. Po wojnie dokończył edukację w szkole podstawowej i gimnazjum, a w 1947 roku rozpoczął naukę w Liceum Pedagogicznym w [[Szczytno|Szczytnie]]. Po maturze ukończył kurs komendantów hufców pracy w Lubieńcu i kurs matematyczny w Mysłowicach. | ||
| − | Następnie pracował jako nauczyciel w [[Bartoszyce|Bartoszycach]] jako kierownik internatu. W latach 1953-1958 był wizytatorem w Dyrekcji Okręgowej Szkolnictwa Zawodowego w Olsztynie. W 1958 roku podjął pracę w Technikum Handlowym w Olsztynie i zainteresował się koszykówką. | + | Następnie pracował jako nauczyciel w [[Bartoszyce|Bartoszycach]] jako kierownik internatu. W latach 1953-1958 był wizytatorem w Dyrekcji Okręgowej Szkolnictwa Zawodowego w Olsztynie. W 1958 roku podjął pracę w [[Zespół Szkół Ekonomiczno-Handlowych w Olsztynie | Technikum Handlowym w Olsztynie]] i zainteresował się koszykówką. |
===Działalność sportowa=== | ===Działalność sportowa=== | ||
Stworzył żeńskie drużyny w klubach [[MKS Juvenia Olsztyn|Juvenia]] i [[TKS Łączność Olsztyn|Łączność]]. Jego wychowanka, późniejsza reprezentantka Polski [[Ewa Biesiekierska]], była przez lata podporą krakowskiej Wisły. Realizując plan szkoleniowy, cały czas myślał nad rozbudową infrastruktury sportowej w mieście. Z jego inicjatywy powstały sale przy ul Jagiellońskiej (1960) i dużo większa i bardziej funkcjonalna przy ul. Paderewskiego, która służyła nie tylko uczniom olsztyńskiej "handlówki", ale i zawodnikom innych klubów w Olsztynie. | Stworzył żeńskie drużyny w klubach [[MKS Juvenia Olsztyn|Juvenia]] i [[TKS Łączność Olsztyn|Łączność]]. Jego wychowanka, późniejsza reprezentantka Polski [[Ewa Biesiekierska]], była przez lata podporą krakowskiej Wisły. Realizując plan szkoleniowy, cały czas myślał nad rozbudową infrastruktury sportowej w mieście. Z jego inicjatywy powstały sale przy ul Jagiellońskiej (1960) i dużo większa i bardziej funkcjonalna przy ul. Paderewskiego, która służyła nie tylko uczniom olsztyńskiej "handlówki", ale i zawodnikom innych klubów w Olsztynie. | ||
| − | W 1976 roku ukończył zaoczne studia na Akademii Wychowania Fizycznego. Będąc dyrektorem Zespołu Szkół Handlowych udzielał się społecznie, stał się rozpoznawalną osobą w mieście. Działał w Zarządzie Głównym i Wojewódzkim Szkolnego Związku Sportowego, przez dwie kadencje pełnił funkcję radnego MRN. Przez kilkanaście lat przewodniczył Zespołowi Dyrektorów Szkół Zawodowych. Dyrektorem Zespołu Szkół Handlowych był w latach 1967 | + | W 1976 roku ukończył zaoczne studia na Akademii Wychowania Fizycznego. Będąc dyrektorem Zespołu Szkół Handlowych udzielał się społecznie, stał się rozpoznawalną osobą w mieście. Działał w Zarządzie Głównym i Wojewódzkim Szkolnego Związku Sportowego, przez dwie kadencje pełnił funkcję radnego MRN. Przez kilkanaście lat przewodniczył Zespołowi Dyrektorów Szkół Zawodowych. Dyrektorem Zespołu Szkół Handlowych był w latach 1967 –1997. |
Po przejściu na emeryturę nadal pomagał olsztyńskim sportowcom. W 2003 roku w szkole, którą tyle lat kierował, zorganizowano specjalną uroczystość z okazji 75-lecia urodzin. Był wielokrotnie wyróżniany. Otrzymał m. in. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, odznakę Zasłużony Nauczyciel PRL i Medal KEN. | Po przejściu na emeryturę nadal pomagał olsztyńskim sportowcom. W 2003 roku w szkole, którą tyle lat kierował, zorganizowano specjalną uroczystość z okazji 75-lecia urodzin. Był wielokrotnie wyróżniany. Otrzymał m. in. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, odznakę Zasłużony Nauczyciel PRL i Medal KEN. | ||
| Linia 27: | Linia 27: | ||
|Plik:Kochanowicz3.jpg|z archiwum Janusza Poryckiego | |Plik:Kochanowicz3.jpg|z archiwum Janusza Poryckiego | ||
|Plik:Kochanowicz4.jpg|z archiwum Janusza Poryckiego | |Plik:Kochanowicz4.jpg|z archiwum Janusza Poryckiego | ||
| − | }} | + | }} |
| + | |||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
Archiwum Janusza Poryckiego | Archiwum Janusza Poryckiego | ||
[[Kategoria: Sport|Kochanowicz, Jan]] [[Kategoria: Działacze sportowi|Kochanowicz, Jan]] [[Kategoria:Olsztyn|Kochanowicz, Jan]] [[Kategoria: 1945-1989|Kochanowicz, Jan]] | [[Kategoria: Sport|Kochanowicz, Jan]] [[Kategoria: Działacze sportowi|Kochanowicz, Jan]] [[Kategoria:Olsztyn|Kochanowicz, Jan]] [[Kategoria: 1945-1989|Kochanowicz, Jan]] | ||
Wersja z 23:35, 3 lut 2015
| Jan Kochanowicz | |
| | |
| |
| Imię i nazwisko | Jan Kochanowicz |
| Data i miejsce urodzenia | 3 lutego 1928 r. w Dylewie (powiat ostrołęcki) |
| Dyscyplina | działacz sportowy |
| Największy sukces | dyrektor Zespołu Szkół Handlowych w Olsztynie |
Jan Kochanowicz (ur. 3 lutego 1928 r. w Dylewie (powiat ostrołęcki)) – jeden z pionierów sportu na Warmii i Mazurach. Świetny organizator, budowniczy kilku obiektów sportowych w Olsztynie.
Życiorys
Bardzo wcześnie stracił rodziców, wychowywała go babcia. W czasie II wojny światowej przebywał na robotach przymusowych w Niemczech. Po wojnie dokończył edukację w szkole podstawowej i gimnazjum, a w 1947 roku rozpoczął naukę w Liceum Pedagogicznym w Szczytnie. Po maturze ukończył kurs komendantów hufców pracy w Lubieńcu i kurs matematyczny w Mysłowicach.
Następnie pracował jako nauczyciel w Bartoszycach jako kierownik internatu. W latach 1953-1958 był wizytatorem w Dyrekcji Okręgowej Szkolnictwa Zawodowego w Olsztynie. W 1958 roku podjął pracę w Technikum Handlowym w Olsztynie i zainteresował się koszykówką.
Działalność sportowa
Stworzył żeńskie drużyny w klubach Juvenia i Łączność. Jego wychowanka, późniejsza reprezentantka Polski Ewa Biesiekierska, była przez lata podporą krakowskiej Wisły. Realizując plan szkoleniowy, cały czas myślał nad rozbudową infrastruktury sportowej w mieście. Z jego inicjatywy powstały sale przy ul Jagiellońskiej (1960) i dużo większa i bardziej funkcjonalna przy ul. Paderewskiego, która służyła nie tylko uczniom olsztyńskiej "handlówki", ale i zawodnikom innych klubów w Olsztynie.
W 1976 roku ukończył zaoczne studia na Akademii Wychowania Fizycznego. Będąc dyrektorem Zespołu Szkół Handlowych udzielał się społecznie, stał się rozpoznawalną osobą w mieście. Działał w Zarządzie Głównym i Wojewódzkim Szkolnego Związku Sportowego, przez dwie kadencje pełnił funkcję radnego MRN. Przez kilkanaście lat przewodniczył Zespołowi Dyrektorów Szkół Zawodowych. Dyrektorem Zespołu Szkół Handlowych był w latach 1967 –1997.
Po przejściu na emeryturę nadal pomagał olsztyńskim sportowcom. W 2003 roku w szkole, którą tyle lat kierował, zorganizowano specjalną uroczystość z okazji 75-lecia urodzin. Był wielokrotnie wyróżniany. Otrzymał m. in. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, odznakę Zasłużony Nauczyciel PRL i Medal KEN.
z archiwum Janusza Poryckiego
Bibliografia
Archiwum Janusza Poryckiego
