Grzebiuszka ziemna: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
(Bibliografia)
Linia 6: Linia 6:
 
  |okres istnienia        =  
 
  |okres istnienia        =  
 
  |grafika                = Grzebiuszka ziemna.jpg|300px||thumb|left|Grzebiuszka ziemna (zdj. A.Roux)
 
  |grafika                = Grzebiuszka ziemna.jpg|300px||thumb|left|Grzebiuszka ziemna (zdj. A.Roux)
  |opis grafiki          = Grzebiuszka ziemna (zdj. A.Roux/flickr.com)
+
  |opis grafiki          = Grzebiuszka ziemna.<br>Fot. Alexandre Roux. Źródło: [http://fieldherping.eu/Forum/viewtopic.php?f=13&t=1539 www.fieldherping.eu]
 
  |typ                    = [[strunowce]]
 
  |typ                    = [[strunowce]]
 
  |podtyp                = [[kręgowce]]
 
  |podtyp                = [[kręgowce]]

Wersja z 13:34, 11 lut 2015

Grzebiuszka ziemna

Pelobates fuscus`
Laurenti, 1768
Pelobates fuscus Laurenti, 1768
Grzebiuszka ziemna.Fot. Alexandre Roux. Źródło: www.fieldherping.eu
Grzebiuszka ziemna.
Fot. Alexandre Roux. Źródło: www.fieldherping.eu
Systematyka
Domena eukarionty
Królestwo zwierzęta
Typ strunowce
Podtyp kręgowce
Gromada płazy
Rząd płazy bezogonowe
Rodzina grzebiuszkowate
Rodzaj Pelobates

Grzebiuszka ziemna

Grzebiuszki (inaczej - huczki)

To płazy bezogoniaste. Widywane głównie w okolicach niewielkich jezior, stawów oraz rowów melioracyjnych. W czasie pory godowej na ich grzbiecie wyrastają charakterystyczne chrostki, które łatwo wyczuć palcami. Co ciekawe - mają pionową źrenice. Ciekawostką jest również ich zachowanie po złączeniu się w parę: nie pływają one, jak większośc płazów na powierzchni wody, ale pełzają po dnie (wynurzając się tylko co jakiś czas, by zaczerpnąć powietrza). Samice składają skrzek w formie osobliwych metrowych rulonów. Ich kijanki są najdłuższymi osobnikami młodocianymi wśród płazów Europy. Na terenie Warmii i Mazur występuje tylko jeden gatunek grzebiuszki - grzebiuszka ziemna.

Grzebiuszka ziemna

Wielkość ok. 5–8 cm. Ciało ma krępe, wyglądem nieco przypomina ropuchę. Ma gładką skórę z równomiernie rozmieszczonymi gruczołami, które po potarciu wydzielają substancję o zapachu czosnku.

Ubarwienie ciała dość zróżnicowane, w zależności od osobnika: od jasnopopielatego, żółtawo-popielatego do oliwkowego, pokryte jest charakterystycznymi jaskrawymi plamkami. Powierzchnia brzuszna jasnokremowa i prawie bezplamista.

Charakterystyczne są kijanki (formy młodociane) grzebiuszki – ich długość dochodzi nawet do 17 cm. Są bardzo drapieżne: polują na larwy owadów, skorupiaki, a nawet kijanki innych żab.

U nasady pierwszego palca tylnych nóg występuje bardzo duża, sierpowata, rogowa narośl służąca do zagrzebywania się w ziemi. Dorosłe, poza okresem godowym żyją wyłącznie na lądzie; aktywne głównie w nocy. Zaskoczona nie ucieka, ale zagrzebuje się w ziemi. Zapada w sen zimowy.

Bibliografia

Główczyński K./ Wittbrodt K. 2011, Płazy i gady Welskiego Parku Krajobrazowego, Wydawnictwo VEGA, Kwidzyn 2011, 17 str.

WikiMedia