Turzyca skąpokwiatowa: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
(→Rozmieszczenie i ekologia) |
(→Rozmieszczenie i ekologia) |
||
| Linia 25: | Linia 25: | ||
<br/> | <br/> | ||
=== Rozmieszczenie i ekologia === | === Rozmieszczenie i ekologia === | ||
| − | Turzyca skąpokwiatowa występuje na północy Europy oraz w górach Europy Środkowej. W Polsce jest to gatunek rzadki. Występuje w północnej części kraju na Pojezierzu Pomorskim, [[Warmia|Warmii]] i [[Mazury|Mazurach]], odnotowana została m.in. w obszarze [[Natura 2000 Tatarska Góra]]. Gatunek obecny również na południu kraju: w Karpatach i Sudetach, wraz z przylegającą do nich krainą południowopolsko-łużycką. Jednak na południu kraju uważany za gatunek rzadki. Znajduje się m.in. w | + | Turzyca skąpokwiatowa występuje na północy Europy oraz w górach Europy Środkowej. W Polsce jest to gatunek rzadki. Występuje w północnej części kraju na Pojezierzu Pomorskim, [[Warmia|Warmii]] i [[Mazury|Mazurach]], odnotowana została m.in. w obszarze [[Natura 2000 Tatarska Góra]]. Gatunek obecny również na południu kraju: w Karpatach i Sudetach, wraz z przylegającą do nich krainą południowopolsko-łużycką. Jednak na południu kraju uważany za gatunek rzadki. Znajduje się m.in. w ''Czerwonej Księdze Karpat Polskich''. W Karpatach stwierdzono występowanie na ok. 30 stanowiskach w Beskidzie Żywieckim, Działach Orawskich, Kotlinie Orawsko-Nowotarskiej, Gorcach, Bieszczadach i Tatrach. Stanowiska w Tatrach: nad brzegami Wielkiego Stawu Polskiego, Morskiego Oka, Wyżniego Toporowego Stawu, Czarnego Stawu Polskiego, w Dolinie Pańszczycy, na Polanie Biały Potok, Ornaku, w Wyżniej Dolinie Chochołowskiej i w Dolinie Pięciu Stawów Polskich (Wolarczysko i Stare Solnisko). |
Preferuje siedliska wilgotne, wrzosowiska, torfowiska przejściowe i wysokie. Występuje na kwaśnych, ubogich glebach torfowych. Gatunek charakterystyczny dla związku (All.) ''Sphagnetalia magellanici'' i ''Ass. Eriophoro-Trichophoretum caespitosi''. | Preferuje siedliska wilgotne, wrzosowiska, torfowiska przejściowe i wysokie. Występuje na kwaśnych, ubogich glebach torfowych. Gatunek charakterystyczny dla związku (All.) ''Sphagnetalia magellanici'' i ''Ass. Eriophoro-Trichophoretum caespitosi''. | ||
Wersja z 12:10, 13 lut 2015
| Turzyca skąpokwiatowa | |
| | |
| Carex pauciflora | |
| Lightf. | |
 Turzyca skąpokwiatowa. Źródło: commons.wikimedia.org | |
| Systematyka | |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | rośliny naczyniowe |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | jednoliścienne |
| Rząd | wiechlinowce |
| Rodzina | ciborowate |
| Rodzaj | turzyca |
| Gatunek | turzyca skąpokwiatowa |
| Synonimy | |
Turzyca skąpokwiatowa (Carex pauciflora Lightf.) – gatunek rośliny należący do rodziny ciborowatych (Cyperaceae), rzędu wiechlinowców (Poales).
Morfologia
Turzyca skąpokwiatowa jest rośliną wieloletnią, dorastającą do 20 cm, z nadziemnymi rozłogami. Tworzy wzniesioną, ulistnioną u podstawy łodygę tępo trójkanciastą. Liście do 1 mm szerokości, równowąskie, słabo rynienkowate. Pochwy liściowe brązowe. Przysadki kwiatów żeńskich odpadają dość wcześnie, podsadek brak. Jest to roślina jednopienna.
Kwitnie od maja do czerwca. Kwiatostan stanowi jedyny kłos szczytowy o długości 0,5 –1 cm, u góry z 1–3 kwiatami męskimi, u dołu z 2 żeńskimi. Plewy jajowate lub wydłużone, jasnobrązowe, z zielonym grzbietem i białymi brzegami, szybko odpadające. Pęcherzyki dłuższe od plew, po dojrzeniu słomiastoźółte, o długości 6–7 mm, z dzióbkiem, zaostrzone, gładkie. Słupek z 3 znamionami.
Rozmieszczenie i ekologia
Turzyca skąpokwiatowa występuje na północy Europy oraz w górach Europy Środkowej. W Polsce jest to gatunek rzadki. Występuje w północnej części kraju na Pojezierzu Pomorskim, Warmii i Mazurach, odnotowana została m.in. w obszarze Natura 2000 Tatarska Góra. Gatunek obecny również na południu kraju: w Karpatach i Sudetach, wraz z przylegającą do nich krainą południowopolsko-łużycką. Jednak na południu kraju uważany za gatunek rzadki. Znajduje się m.in. w Czerwonej Księdze Karpat Polskich. W Karpatach stwierdzono występowanie na ok. 30 stanowiskach w Beskidzie Żywieckim, Działach Orawskich, Kotlinie Orawsko-Nowotarskiej, Gorcach, Bieszczadach i Tatrach. Stanowiska w Tatrach: nad brzegami Wielkiego Stawu Polskiego, Morskiego Oka, Wyżniego Toporowego Stawu, Czarnego Stawu Polskiego, w Dolinie Pańszczycy, na Polanie Biały Potok, Ornaku, w Wyżniej Dolinie Chochołowskiej i w Dolinie Pięciu Stawów Polskich (Wolarczysko i Stare Solnisko).
Preferuje siedliska wilgotne, wrzosowiska, torfowiska przejściowe i wysokie. Występuje na kwaśnych, ubogich glebach torfowych. Gatunek charakterystyczny dla związku (All.) Sphagnetalia magellanici i Ass. Eriophoro-Trichophoretum caespitosi.
Wartość użytkowa
Turzyca skąpokwiatowa umieszczona jest na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski jako gatunek narażony na wymarcie (kategoria zagrożenia V). Zagrożeniem dla gatunku jest osuszanie torfowisk i niszczenie siedlisk. Konieczne jest utrzymanie odpowiednio wysokiego poziomu wody na i wokół torfowisk wysokich. Ze względu na niską liczebność populacji wskazane jest ich zasilenie poprzez wprowadzenie osobników wyhodowanych z nasion.
Zobacz też
Turzyca skąpokwiatowa, pl.wikipedia.org [07.12.2014]
bdpn.pl [07.12.2014]
Bibliografia
Rutkowski L., Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, Warszawa 2006.
Zarzycki Kazimierz, Szeląg Zbigniew, Red list of the vascular plants in Poland, [w:] Red lists of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski, red. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda i Zbigniew Szeląg, Kraków 2006, s. 11-20.
