Kościół pw. Matki Boskiej Szkaplerznej w Rodnowie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
| Linia 10: | Linia 10: | ||
==Historia== | ==Historia== | ||
| − | Według zachowanych przekazów parafia w Rodnowie mogła już | + | Według zachowanych przekazów parafia w Rodnowie mogła istnieć już około 1326 r. Miejscowego proboszcza Krzysztofa źródła wzmiankują w 1377 r., natomiast sam kościół w 1384 r. |
| − | Od czasów reformacji kościołem dysponowała gmina ewangelicka. Po 1945 r. ponownie przejęli go katolicy. Samodzielną [[Parafia pw. Matki Boskiej Szkaplerznej w Rodnowie |parafię rzymskokatolicką]] utworzono tu 13 grudnia 1983 r. | + | Gotycki kościół był kilkakrotnie przebudowywany i powiększany. W dzisiejszym kształcie powstał podczas kompleksowej przebudowy w 1619 r. Powiększono go wówczas od strony wschodniej, podwyższono i dodano szkarpy wzmacniające konstrukcję. |
| + | |||
| + | Kolejne prace budowlane przeprowadzono w 1676 r. Wieża powstała w latach 1818-1819. Na jej szczycie znajdowały się dwa dzwony: jeden z roku 1781, spiżowy, i drugi, żeliwny, z roku 1925. Dzwon spiżowy został w ostatnich miesiącach II wojny światowej wywieziony do Niemiec. Na wieży znajduje się mechanizm zegarowy o bardzo oryginalnej konstrukcji( obecnie nieczynny), który nie miał wskazówek, a jedynie wybijał kwadranse i godziny. | ||
| + | |||
| + | Od czasów reformacji kościołem dysponowała gmina ewangelicka. Po 1945 r. ponownie przejęli go katolicy. Samodzielną [[Parafia pw. Matki Boskiej Szkaplerznej w Rodnowie |parafię rzymskokatolicką pw. Matki Boskiej Szkaplerznej]] utworzono tu 13 grudnia 1983 r. | ||
==Opis== | ==Opis== | ||
| − | Jest to kościół orientowany, w podstawach gotycki, murowany z cegieł na kamiennej podmurówce, Korpus budowli został oszkarpowany, a jego ściany otynkowano. Okna zakończone zostały spłaszczonymi łukami. Po stronie zachodniej znajduje się kwadratowa, niewysoka wieża z kruchtą w przyziemiu, przykryta dachem namiotowym blaszanym. Po stronie północnej usytuowano zakrystię, a od południa kruchtę. Salowe wnętrze świątyni nakryto stropem z ornamentem stiukowym (sygnatura z 1750 r.). | + | Jest to kościół orientowany, w podstawach gotycki, murowany z cegieł na kamiennej podmurówce, Korpus budowli został oszkarpowany, a jego ściany otynkowano. Okna zakończone zostały spłaszczonymi łukami. |
| + | |||
| + | Po stronie zachodniej znajduje się kwadratowa, niewysoka wieża z kruchtą w przyziemiu, przykryta dachem namiotowym blaszanym. Po stronie północnej usytuowano zakrystię, a od południa kruchtę. Salowe wnętrze świątyni nakryto stropem z ornamentem stiukowym (sygnatura z 1750 r.). | ||
==Wyposażenie== | ==Wyposażenie== | ||
| − | Wystrój i wyposażenie świątyni jest barokowe i późnobarokowe. Ołtarz główny pochodzi z około 1730 r. Niegdyś połączony był z amboną – jej rzeźbione fragmenty wykonano w latach 1680-1687 w warsztacie Jana Pfeffera. Zachowała się loża kolatorska (jej rzeźbione obudowanie wykonano około 1725 r.) oraz dwie płyty nagrobne z przełomu XVI i XVII wieku: | + | Wystrój i wyposażenie świątyni jest barokowe i późnobarokowe. Ołtarz główny pochodzi z około 1730 r. Niegdyś połączony był z amboną – jej rzeźbione fragmenty wykonano w latach 1680-1687 w warsztacie [[Jan Pfeffer|Jana Pfeffera]]. |
| − | + | ||
| + | Zachowała się loża kolatorska (jej rzeźbione obudowanie wykonano około 1725 r.) oraz dwie płyty nagrobne z przełomu XVI i XVII wieku: małżonków von Tettau oraz von Lesgewanga. W kościele znajduje się także olejny obraz ''Ukrzyżowanie'' z XVII wieku. Z wieku XVIII pochodzą: figura Chrystusa, empora organowa oraz drzwi do zakrystii. | ||
| + | ==Zobacz też== | ||
| + | ''Rodnowo: kościół z XIV wieku'', materiał zamieszczony na stronie internetowej [http://mojemazury.pl/79025,Rodnowo-kosciol-z-XIV-wieku.html#ixzz3PvPWea9v mojemazury.pl], [20.01.2015] | ||
==Bibligrafia== | ==Bibligrafia== | ||
''Kościoły i kaplice Archidiecezji Warmińskiej'', red. Bronisław Magdziarz, t. 2, Olsztyn 1999, Kuria Metropolitalna Archidiecezji Warmińskiej, s. 46-47.<br> | ''Kościoły i kaplice Archidiecezji Warmińskiej'', red. Bronisław Magdziarz, t. 2, Olsztyn 1999, Kuria Metropolitalna Archidiecezji Warmińskiej, s. 46-47.<br> | ||
Hryciuk Roman, Petraszko Marian, ''Bartoszyce: z dziejów miasta i powiatu'', Olsztyn 1969, Pojezierze, s. 173. | Hryciuk Roman, Petraszko Marian, ''Bartoszyce: z dziejów miasta i powiatu'', Olsztyn 1969, Pojezierze, s. 173. | ||
| − | + | ||
| − | |||
[[Kategoria: Turystyka]] | [[Kategoria: Turystyka]] | ||
Wersja z 01:00, 21 lut 2015
Kościół pw. Matki Boskiej Szkaplerznej w Rodnowie – zabytek architektury sakralnej wzniesiony w II połowie XIV wieku.
Fot. Mieczysław Kalski
Spis treści
Położenie
Świątynia znajduje się w centrum wsi Rodnowo, w gminie Bartoszyce, w powiecie bartoszyckim.
Historia
Według zachowanych przekazów parafia w Rodnowie mogła istnieć już około 1326 r. Miejscowego proboszcza Krzysztofa źródła wzmiankują w 1377 r., natomiast sam kościół w 1384 r.
Gotycki kościół był kilkakrotnie przebudowywany i powiększany. W dzisiejszym kształcie powstał podczas kompleksowej przebudowy w 1619 r. Powiększono go wówczas od strony wschodniej, podwyższono i dodano szkarpy wzmacniające konstrukcję.
Kolejne prace budowlane przeprowadzono w 1676 r. Wieża powstała w latach 1818-1819. Na jej szczycie znajdowały się dwa dzwony: jeden z roku 1781, spiżowy, i drugi, żeliwny, z roku 1925. Dzwon spiżowy został w ostatnich miesiącach II wojny światowej wywieziony do Niemiec. Na wieży znajduje się mechanizm zegarowy o bardzo oryginalnej konstrukcji( obecnie nieczynny), który nie miał wskazówek, a jedynie wybijał kwadranse i godziny.
Od czasów reformacji kościołem dysponowała gmina ewangelicka. Po 1945 r. ponownie przejęli go katolicy. Samodzielną parafię rzymskokatolicką pw. Matki Boskiej Szkaplerznej utworzono tu 13 grudnia 1983 r.
Opis
Jest to kościół orientowany, w podstawach gotycki, murowany z cegieł na kamiennej podmurówce, Korpus budowli został oszkarpowany, a jego ściany otynkowano. Okna zakończone zostały spłaszczonymi łukami.
Po stronie zachodniej znajduje się kwadratowa, niewysoka wieża z kruchtą w przyziemiu, przykryta dachem namiotowym blaszanym. Po stronie północnej usytuowano zakrystię, a od południa kruchtę. Salowe wnętrze świątyni nakryto stropem z ornamentem stiukowym (sygnatura z 1750 r.).
Wyposażenie
Wystrój i wyposażenie świątyni jest barokowe i późnobarokowe. Ołtarz główny pochodzi z około 1730 r. Niegdyś połączony był z amboną – jej rzeźbione fragmenty wykonano w latach 1680-1687 w warsztacie Jana Pfeffera.
Zachowała się loża kolatorska (jej rzeźbione obudowanie wykonano około 1725 r.) oraz dwie płyty nagrobne z przełomu XVI i XVII wieku: małżonków von Tettau oraz von Lesgewanga. W kościele znajduje się także olejny obraz Ukrzyżowanie z XVII wieku. Z wieku XVIII pochodzą: figura Chrystusa, empora organowa oraz drzwi do zakrystii.
Zobacz też
Rodnowo: kościół z XIV wieku, materiał zamieszczony na stronie internetowej mojemazury.pl, [20.01.2015]
Bibligrafia
Kościoły i kaplice Archidiecezji Warmińskiej, red. Bronisław Magdziarz, t. 2, Olsztyn 1999, Kuria Metropolitalna Archidiecezji Warmińskiej, s. 46-47.
Hryciuk Roman, Petraszko Marian, Bartoszyce: z dziejów miasta i powiatu, Olsztyn 1969, Pojezierze, s. 173.
