Piotrowice: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Charakterystyka fizjograficzna) |
|||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
|flaga wsi = | |flaga wsi = | ||
|herb artykuł = | |herb artykuł = | ||
| − | |dopełniacz wsi = | + | |dopełniacz wsi = Piotrowic |
| − | |zdjęcie = | + | |zdjęcie = |
| − | |opis zdjęcia = | + | |opis zdjęcia = |
| − | |rodzaj miejscowości = wieś | + | |rodzaj miejscowości = wieś sołecka |
|województwo = warmińsko - mazurskie | |województwo = warmińsko - mazurskie | ||
|powiat = nidzicki | |powiat = nidzicki | ||
| Linia 31: | Linia 31: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
| − | <big>'''Piotrowice'''</big> (niem. Piotrowitz, po 1818 r. Alt Petersdorf) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nidzickim, w gminie Nidzica. W latach 1975-1998 miejscowość przynależała administracyjnie do województwa olsztyńskiego. | + | <big>'''Piotrowice'''</big> (niem. Piotrowitz, po 1818 r. Alt Petersdorf) – wieś sołecka w Polsce w [[województwo warmińsko - mazurskie| województwie warmińsko-mazurskim]], w [[powiat nidzicki |powiecie nidzickim]], w [[gmina Nidzica| gminie Nidzica]]. W latach 1975-1998 miejscowość przynależała administracyjnie do [[województwo olsztyńskie |województwa olsztyńskiego]]. |
<br/> | <br/> | ||
=== Charakterystyka fizjograficzna === | === Charakterystyka fizjograficzna === | ||
| − | Miejscowość leży na terenie gminy Nidzica, przez obszar której przebiega jedna z głównych granic fizyczno-geograficznych Europy, oddzielająca obszar Europy Zachodniej od obszaru Europy Wschodniej. Ponadto 19.000 ha powierzchni gminy zajmują lasy i grunty leśne. Istotnym zasobem naturalnym gminy są surowce mineralne, tj. żwiry i piaski, torfy i węgiel brunatny, kreda jeziorna, gytia i ziemia okrzemkowa. | + | Miejscowość leży na terenie [[gmina Nidzica |gminy Nidzica]], przez obszar której przebiega jedna z głównych granic fizyczno-geograficznych Europy, oddzielająca obszar Europy Zachodniej od obszaru Europy Wschodniej. Ponadto 19.000 ha powierzchni gminy zajmują lasy i grunty leśne. Istotnym zasobem naturalnym gminy są surowce mineralne, tj. żwiry i piaski, torfy i węgiel brunatny, kreda jeziorna, gytia i ziemia okrzemkowa. |
<br/> | <br/> | ||
| Linia 42: | Linia 42: | ||
=== Dzieje miejscowości === | === Dzieje miejscowości === | ||
Rok założenia wsi nie jest znany. Lokowano ją ok. XIV w. Nie wiadomo również jakie jest pochodzenie nazwy miejscowości. Pierwsze informacje o wsi pojawiają się w 1498 r. w dokumencie hrabiego Wilhelma von Eysenburg odnawiającego przywilej lokacyjny . Wieś obejmowała wówczas 20 łanów. Gospodarowało w niej 5 wolnych chłopów. W 1717 r. 4 gospodarzy uprawiało 5 łanów. 14 łanów leżało odłogiem. Wieś w tym okresie nie posiadała własnych łąk. W 1782 r. było tu 4 chłopów. W 1784 r. osadzono nowych: Andreasa Szczepkowskiego, Andreasa Loszinsy, Martina Kozian, Albrechta Narzinskiego, Martina Rutkowskiego, Martina Nowińskiego, Adama Talarek. W 1817 r. we wsi było 22 mieszkańców, w 1846 r. – 54, w 1858 r. – 63, w 1867 r. – 94, w 1871 r. – 91, w 1885 r. – 72, w 1895 r. – 63, w 1905 r. – 71, w 1910 r. – 88, w 1939 r. – 100 . 70 % ludności stanowili ewangelicy. Liczba domów w kolejnych latach wynosiła: w 1817 r. – 5, w 1846 r. – 6, w 1858 r. – 9, w 1871 r. – 15, w 1885 r. – 14, w 1895 r. – 12, w 1905 r. – 14, w 1910 r. – 15 . W 1858 r. wieś obejmowała 1335 mórg. Nie zachowała się informacja o formie zabudowy wsi. | Rok założenia wsi nie jest znany. Lokowano ją ok. XIV w. Nie wiadomo również jakie jest pochodzenie nazwy miejscowości. Pierwsze informacje o wsi pojawiają się w 1498 r. w dokumencie hrabiego Wilhelma von Eysenburg odnawiającego przywilej lokacyjny . Wieś obejmowała wówczas 20 łanów. Gospodarowało w niej 5 wolnych chłopów. W 1717 r. 4 gospodarzy uprawiało 5 łanów. 14 łanów leżało odłogiem. Wieś w tym okresie nie posiadała własnych łąk. W 1782 r. było tu 4 chłopów. W 1784 r. osadzono nowych: Andreasa Szczepkowskiego, Andreasa Loszinsy, Martina Kozian, Albrechta Narzinskiego, Martina Rutkowskiego, Martina Nowińskiego, Adama Talarek. W 1817 r. we wsi było 22 mieszkańców, w 1846 r. – 54, w 1858 r. – 63, w 1867 r. – 94, w 1871 r. – 91, w 1885 r. – 72, w 1895 r. – 63, w 1905 r. – 71, w 1910 r. – 88, w 1939 r. – 100 . 70 % ludności stanowili ewangelicy. Liczba domów w kolejnych latach wynosiła: w 1817 r. – 5, w 1846 r. – 6, w 1858 r. – 9, w 1871 r. – 15, w 1885 r. – 14, w 1895 r. – 12, w 1905 r. – 14, w 1910 r. – 15 . W 1858 r. wieś obejmowała 1335 mórg. Nie zachowała się informacja o formie zabudowy wsi. | ||
| + | |||
| + | <br/> | ||
| + | |||
| + | ===Ludzie związani z miejscowością:=== | ||
| + | |||
| + | W kadencji 2011 - 2015 sołtysem wsi jest [[Franciszek Malanowski]]. | ||
<br/> | <br/> | ||
| Linia 63: | Linia 69: | ||
| − | + | [[Kategoria: Miejscowość]][[Kategoria:Powiat nidzicki]][[Kategoria:Gmina Nidzica]][[Kategoria:Wieś sołecka]] | |
| − | |||
| − | [[Kategoria: Miejscowość]] | ||
[[Użytkownik:Kinlis|Kinlis]] ([[Dyskusja użytkownika:Kinlis|dyskusja]]) 12:51, 3 wrz 2013 (CEST) | [[Użytkownik:Kinlis|Kinlis]] ([[Dyskusja użytkownika:Kinlis|dyskusja]]) 12:51, 3 wrz 2013 (CEST) | ||
Wersja z 23:47, 25 paź 2013
| Piotrowice | |
| | |
| Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko - mazurskie |
| Powiat | nidzicki |
| Gmina | Nidzica |
| Sołectwo | Piotrowice |
| Liczba ludności (Pole-obowiązkowe) | Pole-obowiązkowe |
| Strefa numeracyjna | (+48) 89 |
| Kod pocztowy | 13 - 100 Nidzica |
| Tablice rejestracyjne | NNI |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Piotrowice | |
| Położenie na mapie Polski  Piotrowice | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Piotrowice (niem. Piotrowitz, po 1818 r. Alt Petersdorf) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nidzickim, w gminie Nidzica. W latach 1975-1998 miejscowość przynależała administracyjnie do województwa olsztyńskiego.
Spis treści
Charakterystyka fizjograficzna
Miejscowość leży na terenie gminy Nidzica, przez obszar której przebiega jedna z głównych granic fizyczno-geograficznych Europy, oddzielająca obszar Europy Zachodniej od obszaru Europy Wschodniej. Ponadto 19.000 ha powierzchni gminy zajmują lasy i grunty leśne. Istotnym zasobem naturalnym gminy są surowce mineralne, tj. żwiry i piaski, torfy i węgiel brunatny, kreda jeziorna, gytia i ziemia okrzemkowa.
Dzieje miejscowości
Rok założenia wsi nie jest znany. Lokowano ją ok. XIV w. Nie wiadomo również jakie jest pochodzenie nazwy miejscowości. Pierwsze informacje o wsi pojawiają się w 1498 r. w dokumencie hrabiego Wilhelma von Eysenburg odnawiającego przywilej lokacyjny . Wieś obejmowała wówczas 20 łanów. Gospodarowało w niej 5 wolnych chłopów. W 1717 r. 4 gospodarzy uprawiało 5 łanów. 14 łanów leżało odłogiem. Wieś w tym okresie nie posiadała własnych łąk. W 1782 r. było tu 4 chłopów. W 1784 r. osadzono nowych: Andreasa Szczepkowskiego, Andreasa Loszinsy, Martina Kozian, Albrechta Narzinskiego, Martina Rutkowskiego, Martina Nowińskiego, Adama Talarek. W 1817 r. we wsi było 22 mieszkańców, w 1846 r. – 54, w 1858 r. – 63, w 1867 r. – 94, w 1871 r. – 91, w 1885 r. – 72, w 1895 r. – 63, w 1905 r. – 71, w 1910 r. – 88, w 1939 r. – 100 . 70 % ludności stanowili ewangelicy. Liczba domów w kolejnych latach wynosiła: w 1817 r. – 5, w 1846 r. – 6, w 1858 r. – 9, w 1871 r. – 15, w 1885 r. – 14, w 1895 r. – 12, w 1905 r. – 14, w 1910 r. – 15 . W 1858 r. wieś obejmowała 1335 mórg. Nie zachowała się informacja o formie zabudowy wsi.
Ludzie związani z miejscowością:
W kadencji 2011 - 2015 sołtysem wsi jest Franciszek Malanowski.
Zabytki:
Do dnia dzisiejszego zachowała się tradycyjna zabudowa zagród, staw wiejski ze starodrzewem oraz aleje przydrożne.
Bibliografia:
Wijaczka Jacek, Dzieje wsi do końca XVIII wieku, [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Rezmera, Nidzica 2012, 165 - 202.
Zielińska Agnieszka, Dzieje miasta i okolic w latach 1807 - 1914, [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Rezmera, Nidzica 2012, 203 - 267.
