Piotrowice: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Linia 10: Linia 10:
 
  |opis zdjęcia          =       
 
  |opis zdjęcia          =       
 
  |rodzaj miejscowości  = wieś sołecka
 
  |rodzaj miejscowości  = wieś sołecka
  |województwo          = warmińsko - mazurskie
+
  |województwo          = warmińsko-mazurskie
 
  |powiat                = nidzicki
 
  |powiat                = nidzicki
 
  |gmina                = Nidzica
 
  |gmina                = Nidzica
Linia 31: Linia 31:
 
  |www                  =
 
  |www                  =
 
}}
 
}}
<big>'''Piotrowice'''</big> (niem. Piotrowitz, po 1818 r. Alt Petersdorf) – wieś sołecka w Polsce w [[województwo warmińsko - mazurskie| województwie warmińsko-mazurskim]], w [[powiat nidzicki |powiecie nidzickim]], w [[gmina Nidzica| gminie Nidzica]]. W latach 1975-1998 miejscowość przynależała administracyjnie do [[województwo olsztyńskie |województwa olsztyńskiego]].
+
<big>'''Piotrowice'''</big> (niem. Piotrowitz, po 1818 r. Alt Petersdorf) – [[wieś sołecka]] w Polsce w [[województwo warmińsko - mazurskie| województwie warmińsko-mazurskim]], w [[powiat nidzicki |powiecie nidzickim]], w [[gmina Nidzica| gminie Nidzica]]. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do [[województwo olsztyńskie |województwa olsztyńskiego]]. W kadencji 2011-2015 sołtysem wsi jest [[Franciszek Malanowski]].
  
 
<br/>
 
<br/>
  
 
=== Charakterystyka fizjograficzna ===
 
=== Charakterystyka fizjograficzna ===
Miejscowość leży na terenie [[gmina Nidzica |gminy Nidzica]], przez obszar której przebiega jedna z głównych granic fizyczno-geograficznych Europy, oddzielająca obszar Europy Zachodniej od obszaru Europy Wschodniej. Ponadto 19.000 ha powierzchni gminy zajmują lasy i grunty leśne. Istotnym zasobem naturalnym gminy są surowce mineralne, tj. żwiry i piaski, torfy i węgiel brunatny, kreda jeziorna, gytia i ziemia okrzemkowa.
+
Miejscowość leży na terenie [[gmina Nidzica |gminy Nidzica]], przez obszar której przebiega jedna z głównych granic fizyczno-geograficznych Europy, oddzielająca obszar Europy Zachodniej od obszaru Europy Wschodniej. Ponadto 19 000 ha powierzchni gminy zajmują lasy i grunty leśne. Istotnym zasobem naturalnym gminy są surowce mineralne: żwiry i piaski, torfy i węgiel brunatny, kreda jeziorna, gytia i ziemia okrzemkowa.
  
 
<br/>
 
<br/>
  
 
=== Dzieje miejscowości ===
 
=== Dzieje miejscowości ===
Rok założenia wsi nie jest znany. Lokowano ją ok. XIV w. Nie wiadomo również jakie jest pochodzenie nazwy miejscowości. Pierwsze informacje o wsi pojawiają się w 1498 r. w dokumencie hrabiego Wilhelma von Eysenburg odnawiającego przywilej lokacyjny . Wieś obejmowała wówczas 20 łanów. Gospodarowało w niej 5 wolnych chłopów. W 1717 r. 4 gospodarzy uprawiało 5 łanów. 14 łanów leżało odłogiem. Wieś w tym okresie nie posiadała własnych łąk. W 1782 r. było tu 4 chłopów. W 1784 r. osadzono nowych: Andreasa Szczepkowskiego, Andreasa Loszinsy, Martina Kozian, Albrechta Narzinskiego, Martina Rutkowskiego, Martina Nowińskiego, Adama Talarek. W 1817 r. we wsi było 22 mieszkańców, w 1846 r. – 54, w 1858 r. – 63, w 1867 r. – 94, w 1871 r. – 91, w 1885 r. – 72, w 1895 r. – 63, w 1905 r. – 71, w 1910 r. – 88, w 1939 r. – 100 . 70 % ludności stanowili ewangelicy.  Liczba domów w kolejnych latach wynosiła: w 1817 r. – 5, w 1846 r. – 6, w 1858 r. – 9, w 1871 r. – 15, w 1885 r. – 14, w 1895 r. – 12, w 1905 r. – 14, w 1910 r. – 15 .  W 1858 r. wieś obejmowała 1335 mórg. Nie zachowała się informacja o formie zabudowy wsi.
+
Wieś lokowano ok. XIV w. W 1498 r. hrabia Wilhelma von Eysenburg odnowił przywilej lokacyjny wsi. Wieś obejmowała wówczas 20 [[łan| łanów]]. Gospodarowało w niej 5 wolnych chłopów. W 1717 r. 4 gospodarzy uprawiało 5 [[łan| łanów]]. 14 [[łan |łanów]], zaś leżało odłogiem. W 1782 r. było tu 4 chłopów. W 1784 r. wśród nowych mieszkańców si byli: Andreasa Szczepkowskiego, Andreasa Loszinsy, Martina Kozian, Albrechta Narzinskiego, Martina Rutkowskiego, Martina Nowińskiego, Adama Talarek. W 1858 r. teren wsi obejmował 1335 [[morga| mórg]].
  
 
<br/>
 
<br/>
  
===Ludzie związani z miejscowością:===
+
Liczba mieszkańców i domów w kolejnych latach:  
  
W kadencji 2011 - 2015 sołtysem wsi jest [[Franciszek Malanowski]].
+
1817 r. - 5 domów, 22 mieszkańców
 +
 
 +
1846 r. – 6 domów, 54 mieszkańców
 +
 
 +
1858 r. – 9 domów, 63 mieszkańców
 +
 
 +
1867 r. – 94
 +
 
 +
1871 r. – 15 domów, 91 mieszkańców
 +
 
 +
1885 r. – 14 domów, 72 mieszkańców
 +
 
 +
1895 r. – 12 domów, 63 mieszkańców
 +
 
 +
1905 r. – 14 domów, 71 mieszkańców
 +
 
 +
1910 r. – 15 domów, 88 mieszkańców
 +
 
 +
1939 r. – 100 mieszkańców
  
 
<br/>
 
<br/>
  
 
=== Zabytki: ===
 
=== Zabytki: ===
 +
 
Do dnia dzisiejszego zachowała się tradycyjna zabudowa zagród, staw wiejski ze starodrzewem oraz aleje przydrożne.  
 
Do dnia dzisiejszego zachowała się tradycyjna zabudowa zagród, staw wiejski ze starodrzewem oraz aleje przydrożne.  
 
 
  
 
<br/>
 
<br/>
  
=== Bibliografia: ===
+
=== Bibliografia===
  
 
Wijaczka Jacek, '' Dzieje wsi do końca XVIII wieku'', [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Rezmera, Nidzica 2012, 165 - 202.
 
Wijaczka Jacek, '' Dzieje wsi do końca XVIII wieku'', [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Rezmera, Nidzica 2012, 165 - 202.

Wersja z 22:36, 11 lis 2013


Piotrowice

Rodzaj miejscowości wieś sołecka
Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat nidzicki
Gmina Nidzica
Sołectwo Piotrowice
Liczba ludności (Pole-obowiązkowe) Pole-obowiązkowe
Strefa numeracyjna (+48) 89
Kod pocztowy 13 - 100 Nidzica
Tablice rejestracyjne NNI
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Piotrowice
Piotrowice
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Piotrowice
Piotrowice
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Piotrowice (niem. Piotrowitz, po 1818 r. Alt Petersdorf) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nidzickim, w gminie Nidzica. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego. W kadencji 2011-2015 sołtysem wsi jest Franciszek Malanowski.


Charakterystyka fizjograficzna

Miejscowość leży na terenie gminy Nidzica, przez obszar której przebiega jedna z głównych granic fizyczno-geograficznych Europy, oddzielająca obszar Europy Zachodniej od obszaru Europy Wschodniej. Ponadto 19 000 ha powierzchni gminy zajmują lasy i grunty leśne. Istotnym zasobem naturalnym gminy są surowce mineralne: żwiry i piaski, torfy i węgiel brunatny, kreda jeziorna, gytia i ziemia okrzemkowa.


Dzieje miejscowości

Wieś lokowano ok. XIV w. W 1498 r. hrabia Wilhelma von Eysenburg odnowił przywilej lokacyjny wsi. Wieś obejmowała wówczas 20 łanów. Gospodarowało w niej 5 wolnych chłopów. W 1717 r. 4 gospodarzy uprawiało 5 łanów. 14 łanów, zaś leżało odłogiem. W 1782 r. było tu 4 chłopów. W 1784 r. wśród nowych mieszkańców si byli: Andreasa Szczepkowskiego, Andreasa Loszinsy, Martina Kozian, Albrechta Narzinskiego, Martina Rutkowskiego, Martina Nowińskiego, Adama Talarek. W 1858 r. teren wsi obejmował 1335 mórg.


Liczba mieszkańców i domów w kolejnych latach:

1817 r. - 5 domów, 22 mieszkańców

1846 r. – 6 domów, 54 mieszkańców

1858 r. – 9 domów, 63 mieszkańców

1867 r. – 94

1871 r. – 15 domów, 91 mieszkańców

1885 r. – 14 domów, 72 mieszkańców

1895 r. – 12 domów, 63 mieszkańców

1905 r. – 14 domów, 71 mieszkańców

1910 r. – 15 domów, 88 mieszkańców

1939 r. – 100 mieszkańców


Zabytki:

Do dnia dzisiejszego zachowała się tradycyjna zabudowa zagród, staw wiejski ze starodrzewem oraz aleje przydrożne.


Bibliografia

Wijaczka Jacek, Dzieje wsi do końca XVIII wieku, [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Rezmera, Nidzica 2012, 165 - 202.

Zielińska Agnieszka, Dzieje miasta i okolic w latach 1807 - 1914, [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Rezmera, Nidzica 2012, 203 - 267.



Kinlis (dyskusja) 12:51, 3 wrz 2013 (CEST)