Szyszkowiec łuskowaty: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
(Bibliografia)
 
(Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez jednego użytkownika)
Linia 5: Linia 5:
 
  |Pustalinia = <br/>
 
  |Pustalinia = <br/>
 
  |grafika = szyszkowiec.jpg
 
  |grafika = szyszkowiec.jpg
  |podpis grafiki =  
+
  |podpis grafiki = Fot. Jason Hollinger. Źródło: [http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Strobilomyces_floccopus_JH.jpg Commons Wikimedia]
 
  |Systematyka = Systematyka
 
  |Systematyka = Systematyka
 
  |Domena = eukarionty  
 
  |Domena = eukarionty  
Linia 15: Linia 15:
 
  |Rodzina = borowikowate
 
  |Rodzina = borowikowate
 
  |Rodzaj = szyszkowiec
 
  |Rodzaj = szyszkowiec
  |Gatunek = Szyszkowiec łuskowaty
+
  |Gatunek = szyszkowiec łuskowaty
 
  |Synonimy = Synonimy
 
  |Synonimy = Synonimy
 
  |Lista synonimów = }}
 
  |Lista synonimów = }}
Linia 23: Linia 23:
 
Szyszkowiec łuskowaty tworzy owocniki jednoroczne, złożone z kapelusza i trzonu. Kapelusz średnicy 4–15 cm, od szaro-brązowego do szaro-czarnego, gęsto pokryty grubymi, dachówkowatymi, odstającymi łuskami. Powierzchnia sucha, początkowo pokryta białą osłoną, jej resztki pozostają na brzegu kapelusza. Rurki białawe, z wiekiem szaro-brązowe z czerwonawym odcieniem; przy trzonie przyrośnięte do krótkozbiegających.  
 
Szyszkowiec łuskowaty tworzy owocniki jednoroczne, złożone z kapelusza i trzonu. Kapelusz średnicy 4–15 cm, od szaro-brązowego do szaro-czarnego, gęsto pokryty grubymi, dachówkowatymi, odstającymi łuskami. Powierzchnia sucha, początkowo pokryta białą osłoną, jej resztki pozostają na brzegu kapelusza. Rurki białawe, z wiekiem szaro-brązowe z czerwonawym odcieniem; przy trzonie przyrośnięte do krótkozbiegających.  
  
Trzon barwy kapelusza, pokryty szaro-brunatnymi kosmkami. Pierścień na trzonie białawy, szybko zanikający. Miąższ białawy, z wiekiem ciemniejący, po przełamaniu czerwieniejący lub czerniejący. Z uwagi na charakterystyczny wygląd gatunek łatwy do oznaczenia.
+
Trzon barwy kapelusza, pokryty szarobrunatnymi kosmkami. Pierścień na trzonie białawy, szybko zanikający. Miąższ białawy, z wiekiem ciemniejący, po przełamaniu czerwieniejący lub czerniejący. Z uwagi na charakterystyczny wygląd gatunek ten jest łatwy do oznaczenia.
 
<br/>
 
<br/>
 +
 
== Rozmieszczenie i ekologia ==
 
== Rozmieszczenie i ekologia ==
Owocniki wyrastają latem, zwykle pojedynczo. Pojawiają się od lata do jesieni w lasach iglastych, liściastych oraz mieszanych. Grzyb rzadko spotykany, częściej spotkać go można na terenach górzystych południowej Polski. Z tego rodzaju w Europie występuje tylko ten jeden gatunek. Występuje również w Ameryce Południowej i Środkowej, ponadto rozprzestrzenił się w Azji, po Chiny i Japonię.
+
Owocniki wyrastają od lata do jesieni, zwykle pojedynczo, w lasach iglastych, liściastych oraz mieszanych. Grzyb należy do rzadko spotykanych; częściej występuje na terenach górzystych południowej Polski. Z tego rodzaju w Europie występuje tylko ten jeden gatunek. Szyszkowiec łuskowaty rośnie również w Ameryce Południowej i Środkowej, ponadto rozprzestrzenił się w Azji, po Chiny i Japonię.
  
Szyszkowiec łuskowaty jest grzybem mykoryzowym, tworzy symbiozę z różnymi gatunkami drzew, np. z [[buk|bukiem]], a na terenach górzystych ze [[świerk|świerkiem]] i jodłą.  
+
Szyszkowiec jest grzybem mykoryzowym, tworzy symbiozę z różnymi gatunkami drzew, np. z [[buk zwyczajny|bukiem]], a na terenach górzystych ze [[świerk pospolity|świerkiem]] i jodłą.  
  
Szyszkowiec łuskowaty podlega w Polsce ochronie gatunkowej. Znajduje się na ''Czerwonej liście roślin i grzybów Polski'', gdzie zaliczono go do kategorii grzybów rzadkich – R.
+
Szyszkowiec łuskowaty podlega w Polsce ochronie gatunkowej. Znajduje się na ''Czerwonej liście roślin i grzybów Polski''. Zaliczono go do kategorii grzybów rzadkich – R.
  
 
Na [[Warmia|Warmii]] i [[Mazury|Mazurach]] szyszkowiec łuskowaty został odnotowany w [[Rezerwat Niedźwiedzie Wielkie|Rezerwacie Niedźwiedzie Wielkie]], w lesie świerkowym koło [[Kętrzyn|Kętrzyna]] oraz w lesie liściastym koło [[Ostróda|Ostródy]].
 
Na [[Warmia|Warmii]] i [[Mazury|Mazurach]] szyszkowiec łuskowaty został odnotowany w [[Rezerwat Niedźwiedzie Wielkie|Rezerwacie Niedźwiedzie Wielkie]], w lesie świerkowym koło [[Kętrzyn|Kętrzyna]] oraz w lesie liściastym koło [[Ostróda|Ostródy]].
Linia 45: Linia 46:
 
== Bibliografia ==
 
== Bibliografia ==
 
Gumińska Barbara, Wojewoda Wiesław, ''Grzyby i ich oznaczanie'', Warszawa 1985.<br/>
 
Gumińska Barbara, Wojewoda Wiesław, ''Grzyby i ich oznaczanie'', Warszawa 1985.<br/>
Wojewoda Władysław, Ławrynowicz Maria, ''Red list of the macrofungi in Poland'', [w:] ''Red lists of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski.'', red. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda i Zbigniew Szeląg, Kraków 2006, s. 55-70.
+
Wojewoda Władysław, Ławrynowicz Maria, ''Red list of the macrofungi in Poland'', [w:] ''Red lists of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski'', red. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda i Zbigniew Szeląg, Kraków 2006, s. 55-70.
 
<br/>
 
<br/>
  
  
[[Kategoria: Przyroda]] [[Kategoria: Rezerwaty]]
+
[[Kategoria: Przyroda]] [[Kategoria: Rezerwaty przyrody]]
[[Kategoria: Grzyby]] [[Kategoria: Kętrzyn]] [[Kategoria: Ostróda]]
+
[[Kategoria: Grzyby Warmii i Mazur]] [[Kategoria: Powiat ostródzki]][[Kategoria: Kętrzyn]] [[Kategoria: Ostróda]]

Aktualna wersja na dzień 14:25, 11 mar 2015

Szyszkowiec łuskowaty

Strobilomyces strobilaceus
(Scop.) Berk.
Fot. Jason Hollinger. Źródło: Commons Wikimedia
Fot. Jason Hollinger. Źródło: Commons Wikimedia
Systematyka
Królestwo grzyby
Gromada grzyby podstawkowe
Klasa pieczarniaki
Rząd borowikowce
Rodzina borowikowate
Rodzaj szyszkowiec
Gatunek szyszkowiec łuskowaty
Synonimy

Szyszkowiec łuskowaty (Strobilomyces strobilaceus (Scop.) Berk.) – gatunek grzyba wielkoowocnikowego z rodziny borowikowatych (Boletaceae), rzędu borowikowców (Boletales).

Owocnik

Szyszkowiec łuskowaty tworzy owocniki jednoroczne, złożone z kapelusza i trzonu. Kapelusz średnicy 4–15 cm, od szaro-brązowego do szaro-czarnego, gęsto pokryty grubymi, dachówkowatymi, odstającymi łuskami. Powierzchnia sucha, początkowo pokryta białą osłoną, jej resztki pozostają na brzegu kapelusza. Rurki białawe, z wiekiem szaro-brązowe z czerwonawym odcieniem; przy trzonie przyrośnięte do krótkozbiegających.

Trzon barwy kapelusza, pokryty szarobrunatnymi kosmkami. Pierścień na trzonie białawy, szybko zanikający. Miąższ białawy, z wiekiem ciemniejący, po przełamaniu czerwieniejący lub czerniejący. Z uwagi na charakterystyczny wygląd gatunek ten jest łatwy do oznaczenia.

Rozmieszczenie i ekologia

Owocniki wyrastają od lata do jesieni, zwykle pojedynczo, w lasach iglastych, liściastych oraz mieszanych. Grzyb należy do rzadko spotykanych; częściej występuje na terenach górzystych południowej Polski. Z tego rodzaju w Europie występuje tylko ten jeden gatunek. Szyszkowiec łuskowaty rośnie również w Ameryce Południowej i Środkowej, ponadto rozprzestrzenił się w Azji, po Chiny i Japonię.

Szyszkowiec jest grzybem mykoryzowym, tworzy symbiozę z różnymi gatunkami drzew, np. z bukiem, a na terenach górzystych ze świerkiem i jodłą.

Szyszkowiec łuskowaty podlega w Polsce ochronie gatunkowej. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Zaliczono go do kategorii grzybów rzadkich – R.

Na Warmii i Mazurach szyszkowiec łuskowaty został odnotowany w Rezerwacie Niedźwiedzie Wielkie, w lesie świerkowym koło Kętrzyna oraz w lesie liściastym koło Ostródy.

Wartość użytkowa

Jadalne są młode owocniki, ale nie są smaczne i mają nieprzyjemną, watowatą konsystencję.

Zobacz też

grzyby.pl [22.04.2014]
pl.wikipedia.org, Szyszkowiec łuskowaty [22.04.2014]
indexfungorum.org [22.04.2014]

Bibliografia

Gumińska Barbara, Wojewoda Wiesław, Grzyby i ich oznaczanie, Warszawa 1985.
Wojewoda Władysław, Ławrynowicz Maria, Red list of the macrofungi in Poland, [w:] Red lists of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski, red. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda i Zbigniew Szeląg, Kraków 2006, s. 55-70.