Żółw błotny: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
(→Bibliografia) |
|||
| (Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
|zoolog = Laurenti, 1768 | |zoolog = Laurenti, 1768 | ||
|okres istnienia = | |okres istnienia = | ||
| − | |grafika = Żółw błotny.jpg | + | |grafika = Żółw błotny.jpg |
| − | |opis grafiki = Żółw błotny | + | |opis grafiki = Żółw błotny. Fot. Drew Avery. Źródło: [https://www.flickr.com/photos/33590535@N06/4549632058/ www.flickr.com] |
|typ = strunowce | |typ = strunowce | ||
|podtyp = kręgowce | |podtyp = kręgowce | ||
| Linia 22: | Linia 22: | ||
==Charakterystyka== | ==Charakterystyka== | ||
Żółw błotny posiada owalny, gładki pancerz (tzw. oliwkowozielony karapaks) długości od 14 do 19 cm. Widoczne miękkie części ciała są koloru brunatnego z licznymi, jasnymi plamkami (zdarzają się osobniki czarne i bezplamiste). Jest zwierzęciem długowiecznym – w naturalnym środowisku żyje ok. 100 lat. | Żółw błotny posiada owalny, gładki pancerz (tzw. oliwkowozielony karapaks) długości od 14 do 19 cm. Widoczne miękkie części ciała są koloru brunatnego z licznymi, jasnymi plamkami (zdarzają się osobniki czarne i bezplamiste). Jest zwierzęciem długowiecznym – w naturalnym środowisku żyje ok. 100 lat. | ||
| − | |||
| − | |||
Żółw błotny chętnie wygrzewa się w słońcu, lecz jest silnie związany z wodą i tylko w niej poluje. Żywi się głównie wodnymi owadami, ślimakami, małżami, kijankami, żabami oraz małymi rybami, a także padliną. Spotkać go można w niedużych, zarastających zbiornikach, śródleśnych oczkach, niewielkich eutroficznych jeziorach, torfowiskach i na bagnach. Jest bardzo płochliwy. | Żółw błotny chętnie wygrzewa się w słońcu, lecz jest silnie związany z wodą i tylko w niej poluje. Żywi się głównie wodnymi owadami, ślimakami, małżami, kijankami, żabami oraz małymi rybami, a także padliną. Spotkać go można w niedużych, zarastających zbiornikach, śródleśnych oczkach, niewielkich eutroficznych jeziorach, torfowiskach i na bagnach. Jest bardzo płochliwy. | ||
| Linia 39: | Linia 37: | ||
Główczyński Krzysztof, Wittbrodt Krzysztof, ''Płazy i gady Welskiego Parku Krajobrazowego'', Kwidzyn 2011.<br/> | Główczyński Krzysztof, Wittbrodt Krzysztof, ''Płazy i gady Welskiego Parku Krajobrazowego'', Kwidzyn 2011.<br/> | ||
| − | [[Kategoria:Przyroda | + | [[Kategoria:Przyroda]][[Kategoria:Zwierzęta Warmii i Mazur]] |
| − | |||
Aktualna wersja na dzień 08:50, 15 mar 2015
| Żółw błotny | |
| | |
| Emys orbicularis` | |
| Laurenti, 1768 | |
| Emys orbicularis Laurenti, 1768 | |
 Żółw błotny. Fot. Drew Avery. Źródło: www.flickr.com | |
| Systematyka | |
| Domena | eukarionty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | zauropsydy |
| Rząd | żółwie |
| Rodzina | żółwie błotne |
| Rodzaj | Emys |
Żółw błotny – jedyny naturalnie występujący przedstawiciel żółwi w Polsce.
Charakterystyka
Żółw błotny posiada owalny, gładki pancerz (tzw. oliwkowozielony karapaks) długości od 14 do 19 cm. Widoczne miękkie części ciała są koloru brunatnego z licznymi, jasnymi plamkami (zdarzają się osobniki czarne i bezplamiste). Jest zwierzęciem długowiecznym – w naturalnym środowisku żyje ok. 100 lat.
Żółw błotny chętnie wygrzewa się w słońcu, lecz jest silnie związany z wodą i tylko w niej poluje. Żywi się głównie wodnymi owadami, ślimakami, małżami, kijankami, żabami oraz małymi rybami, a także padliną. Spotkać go można w niedużych, zarastających zbiornikach, śródleśnych oczkach, niewielkich eutroficznych jeziorach, torfowiskach i na bagnach. Jest bardzo płochliwy.
Zimuje zakopany w mule; okres letargu kończy się w kwietniu. Wówczas dojrzałe osobniki (co najmniej 20-letnie) rozpoczynają gody. Składanie jaj odbywa się na przełomie maja i kwietnia.
Gatunek jest bardzo silnie zagrożony i znajduje się pod ścisłą ochroną prawną.
W regionie Warmii i Mazur szczególnie duże skupisko tego gatunku znajduje się w rezerwacie Orłowo Małe niedaleko Nidzicy oraz w Mazurskiej Ostoi Żółwia w Baranowie między Mikołajkami a Mrągowem.
Ciekawostki
W niektórych rejonach kraju nazywany bywa żelazną żabą.
Bibliografia
Główczyński Krzysztof, Wittbrodt Krzysztof, Płazy i gady Welskiego Parku Krajobrazowego, Kwidzyn 2011.
