Tartak w Rucianem-Nidzie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
 
(Nie pokazano 10 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
'''Tartak w Rucianym-Nida''' to wyjątkowy w skali regionu zabytek techniki.
 
 
 
{{Wieś infobox
 
{{Wieś infobox
  |nazwa                = Ruciane-Nida
+
  |nazwa                = Tartak w Rucianem-Nidzie
 
  |herb wsi              =   
 
  |herb wsi              =   
 
  |flaga wsi            =   
 
  |flaga wsi            =   
 
  |herb artykuł          =
 
  |herb artykuł          =
 
  |dopełniacz wsi        = Rucianego-Nidy
 
  |dopełniacz wsi        = Rucianego-Nidy
  |zdjęcie              = Ruciane-tartak.jpg   
+
  |zdjęcie              = hala.jpg   
  |opis zdjęcia          = Tartak w Rucianym-Nida
+
  |opis zdjęcia          = Tartak w Rucianem-Nidzie. Hala traków z wieżą ciśnień.<br>Fot. Adam Płoski.
 
  |rodzaj miejscowości  =
 
  |rodzaj miejscowości  =
 
  |województwo          = warmińsko-mazurskie  
 
  |województwo          = warmińsko-mazurskie  
Linia 24: Linia 22:
 
  |mapa wsi              =
 
  |mapa wsi              =
 
  |kod mapy              = PL-WN
 
  |kod mapy              = PL-WN
  |stopniN = 53 |minutN = 42 |sekundN = 56
+
  |stopniN = 53 |minutN = 39|sekundN = 00
  |stopniE = 21 |minutE = 19 |sekundE = 02
+
  |stopniE = 21 |minutE = 34|sekundE = 00
 
  |commons              =
 
  |commons              =
 
  |wikipodróże          =
 
  |wikipodróże          =
Linia 31: Linia 29:
 
  |www                  =
 
  |www                  =
 
}}
 
}}
==Lokalizacja==  
+
'''Tartak w Rucianem-Nidzie''' – obiekt przy ul. Dworcowej w [[Ruciane-Nida|Rucianem-Nidzie]], wyjątkowy w skali regionu zabytek techniki, na który składa się zespół budynków zlokalizowanych nad brzegiem [[Jezioro Guzianka|jeziora Guzianka]].
Zespół budynków tartaku, składający się z kilkunastu obiektów, zlokalizowany jest przy ul. Dworcowej 11. Budynki posadowione są na parceli graniczącej bezpośrednio z jeziorem Guzianka. W pobliżu zabudowań gospodarczych znajduje się dawna willa właściciela tartaku, która została współcześnie wydzielona z zespołu i zaadaptowana na przedszkole.  
+
<br/><br/>
 +
==Opis==
 +
Tartak składa się z wielu historycznie zachowanych budynków związanych z funkcjonowaniem tego typu zakładu. Są to: hala traków, kotłownia i warsztat, kuźnia, stolarnia, wieża ciśnień, stajnia, wozownia, magazyny, budynek administracyjny. Wśród budynków wyróżniają się interesujące architektonicznie hala traków oraz wieża wodna. W sąsiedztwie tartaku znajduje się willa Richarda Andersa z towarzyszącym jej parkiem (ul. Dworcowa) oraz dom syna Georga Andersa (ul. Mazurska).
  
 
==Historia==  
 
==Historia==  
Pierwszym właścicielem i budowniczym tartaku w Rucianym – Nida był Richard Anders, który około 1900r. przejął niewielki tartak należący wcześniej do E. Lehmann (jego pozostałością jest budynek kuźni i stolarni). Był to okres, gdy dynamicznie rozwijał się nowoczesny, oparty na maszynie parowej, przemysł drzewny w dawnej prowincji wschodniopruskiej. W 1901r. tartak został rozbudowany o nowe budynki, w tym dużą halę traków, która została wyposażony w nowoczesne urządzenia produkcji szwedzkiej. Zakład zaliczał się wówczas do najnowocześniejszych tego typu przedsiębiorstw w całych Niemczach. Zakład był systematycznie rozbudowywany do lat 30 – tych XXw. Transport wewnątrzzakładowy realizowany był m.in. za pomocą kolejki wąskotorowej
+
Richard Anders (1856–1934), właściciel tartaku, określany był przez współczesnych mianem "wschodniopruskiego króla drewna". Już w młodości uczył się fachu u przedsiębiorcy drzewnego. Pierwszy swój tartak wydzierżawił w 1882 r. w [[Spychowo|Spychowie]] w [[Powiat szczycieński|powiecie szczycieńskim]]. Posiadał także zakłady, w tym młyny, w [[Szczytno|Szczytnie]], [[Szymonki|Szymonkach]] i [[Królewiec|Królewcu]] oraz przedstawicielstwa w Berlinie i Duisburgu. Obecnie rodzina Andersów kontynuuje tradycje rodzinnej firmy drzewnej.
o pociągu konnym.  
+
 
 +
Około 1900 r. Richard Anders przejął niewielki tartak w Rucianem-Nidzie należący do E. Lehmanna. W 1901 r. tartak został rozbudowany. Powstała wówczas nowa, duża hala traków, w której zamontowano urządzenia produkcji szwedzkiej. Po starym tartaku zachowały się budynki kuźni i stolarni. Tartak zaliczał się do najnowocześniejszych w Niemczech. Zakład rozbudowywano do lat 30. XX w. Z powodzeniem funkcjonował do 1945 r. Dla pracowników tartaku Anders wybudował w Rucianem osiedle robotnicze.
 +
 
 +
Po drugiej wojnie światowej tartak został znacjonalizowany. W 1952 r. wznowiono produkcję.  W latach 70. XX w. zdemontowano większość starych urządzeń oraz przeprowadzono modernizację tartaku, który był wówczas największym i najnowocześniejszym tartakiem w dawnym województwie olsztyńskim i jednym z największych w kraju. Część produkcji eksportowano do krajów zachodnich. W tartaku pracowało 250 osób. W 1999 r. tartak został sprywatyzowany. Obecnie zakład pozostaje nieczynny. Zabytkowe budynki ulegają dewastacji.
  
==Richard Anders==
+
==Ciekawostki==
Właściciel tartaku określany był przez mu współczesnych mianem „wschodniopruskiego króla drewna”. Pełnił on funkcję przewodniczącego Związku Wschodniopruskich Tartaków oraz Związku Wschodniopruskich Handlarzy Drewnem i Właścicieli Tartaków. Posiadał zakłady w wielu miejscowościach dawnych Prus Wschodnich m.in. w Szczytnie, Szymonkach, Królewcu i innych. Założył także przedstawicielstwa swych firm w Berlinie i Duisburgu. Dla pracowników tartaku R. Anders wybudował w Rucianym osiedle robotnicze, a dla siebie i rodziny dwie wille mieszkalne (obie zachowane do dnia dzisiejszego).
+
Po terenie tartaku transport odbywał się z wykorzystaniem wagoników kolejki ciągniętej przez konie.
  
==Nacjonalizacja i dalsze dzieje==  
+
W tartaku istnieje także historyczny port drzewny z system transportu drewna, w którego skład wchodzi basen rozdzielczy i kanał transportu. Są to zabytki techniki o charakterze hydrotechnicznym.<br/>
Po drugiej wojnie światowej zakład został znacjonalizowany, a w latach 1948 – 1952 przygotowany do wznowienia produkcji (uruchomiono go w kwietniu 1952r.). W latach
+
==Zobacz także==
70 – tych XX w. był to największy i najnowocześniejszy tartak w dawnym województwie olsztyńskim i jeden z największych w kraju. Głównym produktem tartaku była tarcica eksportowa wysyłana do krajów zachodnich. Do przełomu lat 1967/1968r. tartak wykorzystywał do produkcji przedwojenną lokomobilę (napędzająca maszyny za pomocą pasów transmisyjnych), która w tym okresie została zdemontowana. Wymieniono także pozostałe zachowane wyposażenie tartaku. Początkowo zatrudnienie w tartaku wynosiło
+
[http://pl.wikipedia.org/wiki/Anders_Richard pl.wikipedia.org, Richard Anders] [09.02.2015]<br/>
50 osób. W 1968r. pracowało już 250 osób. Do pracy wykorzystywano także siłę pociągową koni. Zakład funkcjonował pod nazwą: Tartak Ruciane – Nida, a w latach następnych działał jako Zakład Przemysłu Drzewnego podlegający pod Olsztyńskie Przedsiębiorstwo Przemysłu Drzewnego (do 1986r.) i Suwalskie Przedsiębiorstwo Przemysłu Drzewnego
+
[http://www.richd-anders.pl/historia.html richd-anders.pl] [09.02.2015]<br/>
(do 1990r.). W latach 90 – tych XX w. tartak rozbudowano o nowe budynki. Maksymalna produkcja wynosiła 80.000 m3 drewna rocznie. Tartak pozostawał zakładem państwowym
+
[http://www.ryszewo.pl/galindia/anders.html ryszewo.pl] [09.02.2015]<br/>
do 1999r., kiedy to został sprywatyzowany. Obecnie zakład pozostaje nieczynny.
+
[http://rucianenida.fotopolska.eu/596079,foto.html rucianenida.fotopolska.eu] [09.02.2015]<br/>
 +
==Bibliografia==
 +
''Tartak Państwowego Przemysłu Drzewnego w Rucianem-Nidzie'', [w:] ''Pisz. Z dziejów miasta i powiatu'', Olsztyn 1970 (praca zbiorowa).<br/>
 +
Anders G., ''Die Holzindustrie'', [w:] E. J. Guttzeit, ''Der Kreis Johannisburg. Ein ostpreussisches Heimatbuch'', Würzburg 1964.<br/>
 +
''Gewerbliche Wirtschaft – Holz Industrie'',  [w:] P. Glaβ, ''Der Kreis Sensburg'',  Würzburg 1960.<br/>
 +
Liżewska I., ''Richard Anders – przedsiębiorca i fabrykant w Szczytnie'', "Rocznik Mazurski", Tom XII/2008, s. 45-57.<br/>
  
==Tartak – zespół obiektów==
 
W skład tartaku wchodzi szereg budowli obiektów, w tym o charakterze hydrotechnicznym. Są to: hala traków, budynek kotłowni i warsztatu mechanicznego, budynek kuźni i stolarni, wodociągowa wieża ciśnień, budynek stajni i magazynu siana, wozownia, magazyn wyrobów gotowych, basen rozdzielczy, kanał transportu. W porcie drzewnym zachowany jest historyczny system transportu drewna. Wszystkie obiekty tworzą dobrze zachowany zespół architektury przemysłowej (tartacznej) charakterystyczny dla przełomu XIX i XX w.
 
  
[[Kategoria: Turystyka]] [[Kategoria: Zabytki]] [[Kategoria: Zabytki techniki]] [[Kategoria: powiat piski]]
+
[[Kategoria: Turystyka]] [[Kategoria: Ruciane-Nida (gmina miejsko-wiejska)]] [[Kategoria: Zabytki techniki]] [[Kategoria: Powiat piski]] [[Kategoria: 1801-1918]]

Aktualna wersja na dzień 13:13, 16 mar 2015

Tartak w Rucianem-Nidzie

Tartak w Rucianem-Nidzie. Hala traków z wieżą ciśnień.Fot. Adam Płoski.
Tartak w Rucianem-Nidzie. Hala traków z wieżą ciśnień.
Fot. Adam Płoski.
Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat piski
Gmina Ruciane-Nida
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Tartak w Rucianem-Nidzie
Tartak w Rucianem-Nidzie
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Tartak w Rucianem-Nidzie
Tartak w Rucianem-Nidzie
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Tartak w Rucianem-Nidzie – obiekt przy ul. Dworcowej w Rucianem-Nidzie, wyjątkowy w skali regionu zabytek techniki, na który składa się zespół budynków zlokalizowanych nad brzegiem jeziora Guzianka.

Opis

Tartak składa się z wielu historycznie zachowanych budynków związanych z funkcjonowaniem tego typu zakładu. Są to: hala traków, kotłownia i warsztat, kuźnia, stolarnia, wieża ciśnień, stajnia, wozownia, magazyny, budynek administracyjny. Wśród budynków wyróżniają się interesujące architektonicznie hala traków oraz wieża wodna. W sąsiedztwie tartaku znajduje się willa Richarda Andersa z towarzyszącym jej parkiem (ul. Dworcowa) oraz dom syna Georga Andersa (ul. Mazurska).

Historia

Richard Anders (1856–1934), właściciel tartaku, określany był przez współczesnych mianem "wschodniopruskiego króla drewna". Już w młodości uczył się fachu u przedsiębiorcy drzewnego. Pierwszy swój tartak wydzierżawił w 1882 r. w Spychowie w powiecie szczycieńskim. Posiadał także zakłady, w tym młyny, w Szczytnie, Szymonkach i Królewcu oraz przedstawicielstwa w Berlinie i Duisburgu. Obecnie rodzina Andersów kontynuuje tradycje rodzinnej firmy drzewnej.

Około 1900 r. Richard Anders przejął niewielki tartak w Rucianem-Nidzie należący do E. Lehmanna. W 1901 r. tartak został rozbudowany. Powstała wówczas nowa, duża hala traków, w której zamontowano urządzenia produkcji szwedzkiej. Po starym tartaku zachowały się budynki kuźni i stolarni. Tartak zaliczał się do najnowocześniejszych w Niemczech. Zakład rozbudowywano do lat 30. XX w. Z powodzeniem funkcjonował do 1945 r. Dla pracowników tartaku Anders wybudował w Rucianem osiedle robotnicze.

Po drugiej wojnie światowej tartak został znacjonalizowany. W 1952 r. wznowiono produkcję. W latach 70. XX w. zdemontowano większość starych urządzeń oraz przeprowadzono modernizację tartaku, który był wówczas największym i najnowocześniejszym tartakiem w dawnym województwie olsztyńskim i jednym z największych w kraju. Część produkcji eksportowano do krajów zachodnich. W tartaku pracowało 250 osób. W 1999 r. tartak został sprywatyzowany. Obecnie zakład pozostaje nieczynny. Zabytkowe budynki ulegają dewastacji.

Ciekawostki

Po terenie tartaku transport odbywał się z wykorzystaniem wagoników kolejki ciągniętej przez konie.

W tartaku istnieje także historyczny port drzewny z system transportu drewna, w którego skład wchodzi basen rozdzielczy i kanał transportu. Są to zabytki techniki o charakterze hydrotechnicznym.

Zobacz także

pl.wikipedia.org, Richard Anders [09.02.2015]
richd-anders.pl [09.02.2015]
ryszewo.pl [09.02.2015]
rucianenida.fotopolska.eu [09.02.2015]

Bibliografia

Tartak Państwowego Przemysłu Drzewnego w Rucianem-Nidzie, [w:] Pisz. Z dziejów miasta i powiatu, Olsztyn 1970 (praca zbiorowa).
Anders G., Die Holzindustrie, [w:] E. J. Guttzeit, Der Kreis Johannisburg. Ein ostpreussisches Heimatbuch, Würzburg 1964.
Gewerbliche Wirtschaft – Holz Industrie, [w:] P. Glaβ, Der Kreis Sensburg, Würzburg 1960.
Liżewska I., Richard Anders – przedsiębiorca i fabrykant w Szczytnie, "Rocznik Mazurski", Tom XII/2008, s. 45-57.