Jan z Miśni: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
m (Zastępowanie tekstu - "| " na "|") |
|||
Linia 22: | Linia 22: | ||
}} | }} | ||
− | ''' Jan z Miśni (Jan Franko)''' (ur. ok. 1300 r. w Miśni nad Elbą, zm. 30 lipca 1355 r. w [[Lidzbark Warmiński| Lidzbarku Warmińskim]]) – [[biskup warmiński]] w latach 1350–1355. | + | ''' Jan z Miśni (Jan Franko)''' (ur. ok. 1300 r. w Miśni nad Elbą, zm. 30 lipca 1355 r. w [[Lidzbark Warmiński|Lidzbarku Warmińskim]]) – [[biskup warmiński]] w latach 1350–1355. |
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
== Życiorys == | == Życiorys == | ||
Linia 34: | Linia 34: | ||
Przed 29 kwietnia 1350 r. kardynał Bernard z Porto w Awinionie, z polecenia papieskiego, konsekrował Jana na ordynariusza warmińskiego. | Przed 29 kwietnia 1350 r. kardynał Bernard z Porto w Awinionie, z polecenia papieskiego, konsekrował Jana na ordynariusza warmińskiego. | ||
− | Jan z Miśni utrzymywał dobre stosunki z [[Zakon krzyżacki| Zakonem krzyżackim]], do którego prawdopodobnie należał jako [[tercjarz]]. | + | Jan z Miśni utrzymywał dobre stosunki z [[Zakon krzyżacki|Zakonem krzyżackim]], do którego prawdopodobnie należał jako [[tercjarz]]. |
− | Rozpoczął budowę [[lkwim: Zamek w Lidzbarku Warmińskim| zamku lidzbarskiego]], położył podwaliny pod budowę zamków w [[lkwim: Zamek w Reszlu|Reszlu]] i [[Zamek w Jezioranach|Jezioranach]] oraz murowanej sylwetki [[lkwim: Bazylika Archikatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Andrzeja we Fromborku| katedry fromborskiej]]. | + | Rozpoczął budowę [[lkwim: Zamek w Lidzbarku Warmińskim|zamku lidzbarskiego]], położył podwaliny pod budowę zamków w [[lkwim: Zamek w Reszlu|Reszlu]] i [[Zamek w Jezioranach|Jezioranach]] oraz murowanej sylwetki [[lkwim: Bazylika Archikatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Andrzeja we Fromborku|katedry fromborskiej]]. |
− | Jan w testamencie ufundował dwie [[wikaria| wikarie]] w katedrze fromborskiej dla swoich siostrzeńców, Wilhelma i Jana. Po śmierci Jana dochody z wolnych od czynszu 8 [[łan |łanów]] folwarku Ronina miały być przeznaczone na założenie trzeciej wikarii w katedrze fromborskiej. | + | Jan w testamencie ufundował dwie [[wikaria|wikarie]] w katedrze fromborskiej dla swoich siostrzeńców, Wilhelma i Jana. Po śmierci Jana dochody z wolnych od czynszu 8 [[łan |łanów]] folwarku Ronina miały być przeznaczone na założenie trzeciej wikarii w katedrze fromborskiej. |
Za rządów Jana przywilej lokacyjny otrzymał [[Olsztyn]]. | Za rządów Jana przywilej lokacyjny otrzymał [[Olsztyn]]. |
Wersja z 14:41, 17 mar 2015
Jan z Miśni (Jan Franko) (ur. ok. 1300 r. w Miśni nad Elbą, zm. 30 lipca 1355 r. w Lidzbarku Warmińskim) – biskup warmiński w latach 1350–1355.
Życiorys
Szkoła i wykształcenie
Jan kształcił się na Uniwersytecie w Bolonii, gdzie ok. 1324 r. uzyskał tytuł magistra w zakresie sztuk wyzwolonych.
Działalność
Jan był klerykiem diecezji miśnieńskiej, a od 1326 r. notariuszem publicznym na Dolnym Śląsku. Pełnił także służbę notarialną u wielkiego mistrza Ludera z Brunszwiku. 6 lipca 1334 r. wszedł w skład kapituły warmińskiej oraz został plebanem we Fromborku. W 1337 r. mianowano go proboszczem w Chełmie. Ok. 1346 r. otrzymał tytuł dziekana we Fromborku.
Przed 29 kwietnia 1350 r. kardynał Bernard z Porto w Awinionie, z polecenia papieskiego, konsekrował Jana na ordynariusza warmińskiego.
Jan z Miśni utrzymywał dobre stosunki z Zakonem krzyżackim, do którego prawdopodobnie należał jako tercjarz.
Rozpoczął budowę zamku lidzbarskiego, położył podwaliny pod budowę zamków w Reszlu i Jezioranach oraz murowanej sylwetki katedry fromborskiej.
Jan w testamencie ufundował dwie wikarie w katedrze fromborskiej dla swoich siostrzeńców, Wilhelma i Jana. Po śmierci Jana dochody z wolnych od czynszu 8 łanów folwarku Ronina miały być przeznaczone na założenie trzeciej wikarii w katedrze fromborskiej.
Za rządów Jana przywilej lokacyjny otrzymał Olsztyn.
Bibliografia
Obłąk Jan, Kopiczko Andrzej, Historia Diecezji i Archidiecezji Warmińskiej, Olsztyn 2010, 261 ss.
Poczet biskupów warmińskich, pod red. Stanisława Achremczyka, Olsztyn 2008, 510 ss.