Paul Mollenhauer: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
m (Zastępowanie tekstu - "Kategoria: Ochrona zdrowia" na "Kategoria: Lekarze i pielęgniarki") |
|||
Linia 33: | Linia 33: | ||
== Bibliografia== | == Bibliografia== | ||
Bednarski Zenobiusz, ''Rocznik Medyczny'', tom V, volumen I, Olsztyn 1997, s. 111. | Bednarski Zenobiusz, ''Rocznik Medyczny'', tom V, volumen I, Olsztyn 1997, s. 111. | ||
− | [[Kategoria: Zdrowie|Mollenhauer, Paul]] [[Kategoria: | + | [[Kategoria: Zdrowie|Mollenhauer, Paul]] [[Kategoria: Lekarze i pielęgniarki|Mollenhauer, Paul]] |
[[Kategoria: Lekarze i pielęgniarki| Mollenhauer, Paul]] [[kategoria: 1919-1944|Mollenhauer, Paul]] [[Kategoria: 1945-1989 |Mollenhauer, Paul]] [[Kategoria: Olsztyn| Mollenhauer, Paul]] | [[Kategoria: Lekarze i pielęgniarki| Mollenhauer, Paul]] [[kategoria: 1919-1944|Mollenhauer, Paul]] [[Kategoria: 1945-1989 |Mollenhauer, Paul]] [[Kategoria: Olsztyn| Mollenhauer, Paul]] |
Wersja z 19:54, 18 mar 2015
Paul Mollenhauer | |
| |
Data i miejsce urodzenia | 1884 r. Prusy Wschodnie |
Data śmierci | nieznana |
Zawód | lekarz |
Paul Mollenhauer (ur. 1884 r.) – Niemiec, pochodził z Prus Wschodnich. W chwili wyjazdu z Olsztyna miał 62 lata. Był lekarzem ortopedą.
Życiorys
Wykształcenie, praca i życie
Był specjalistą ortopedii. Studia medyczne ukończył w Berlinie. W 1920 r. objął szpital w Olsztynie. Dzięki jego staraniom szpital, który liczył przed 1920 r. 25 łóżek, został powiększony do 80 i otrzymał nowoczesną aparaturę oraz sprzęt.
Specjalizował się w leczeniu chorych na gruźlicę kostno-stawową. Jego żona była Żydówką. Ponieważ był jedynym specjalistą ortopedą na południu Prus Wschodnich, którego nie udało się zastąpić, jego żonie pozwolono żyć. Był wraz z żoną i synami szykanowany. W chwili wkroczenia Armii Czerwonej do Olsztyna 22 stycznia 1945 r. ratował rannych i chorych, w tym również Polaków. Wraz z rodziną cierpiał biedę. Był aresztowany. W połowie lipca 1946 r. sąd uwolnił go od zarzutów (m.in. przynależności do siatki szpiegowskiej) i 3 sierpnia 1946 r. opuścił areszt.
10 sierpnia został wezwany do UB, gdzie proponowano mu pozostanie w Olsztynie, gdyż uważano, że jako lekarz będzie tu potrzebny. Zapewniano również, że synowie, którzy przebywali w Niemczech, będą mogli wrócić do Olsztyna. Z propozycji tych nie skorzystał i jako Niemiec został wysiedlony. Aby zdobyć pieniądze przed wyjazdem, sprzedawał sprzęt lekarski stanowiący jego własność (negatoskop kupił Szpital Wojewódzki w Olsztynie).
Wyjechał wraz z żoną z Olsztyna 14 sierpnia pociągiem (pierwszym transportem Niemców) przez Szczecin do Lubeki, skąd odebrał go starszy syn Walter, zamieszkały w Minden.
Bibliografia
Bednarski Zenobiusz, Rocznik Medyczny, tom V, volumen I, Olsztyn 1997, s. 111.