Cmentarz mennonicki w Rozgarcie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
m (Zastępowanie tekstu - "© Stanisław Kuprjaniuk" na "Fot. Stanisław Kuprjaniuk") |
|||
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 8: | Linia 8: | ||
|miejscowość = Rozgart | |miejscowość = Rozgart | ||
}} | }} | ||
| − | ''' Cmentarz mennonicki w Rozgarcie''' | + | ''' Cmentarz mennonicki w Rozgarcie''' – znajduje się przy kościele w [[Rozgart|Rozgarcie]]. |
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
| + | [[Plik:roz1.jpg|thumb|right|290px|Cmentarz mennonicki w Rozgarcie. Fot. Stanisław Kuprjaniuk]] | ||
| + | [[Plik:roz4.jpg|thumb|right|290px|Cmentarz mennonicki w Rozgarcie. Fot. Stanisław Kuprjaniuk | ||
| + | ]] | ||
== Położenie == | == Położenie == | ||
| − | |||
| − | |||
Po zachodniej stronie kościoła w [[Rozgart|Rozgarcie]] znajduje się cmentarz ewangelicko-mennonicki. | Po zachodniej stronie kościoła w [[Rozgart|Rozgarcie]] znajduje się cmentarz ewangelicko-mennonicki. | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | |||
== Opis == | == Opis == | ||
Cmentarz mennonicki został założony na prostokątnej parceli, obsadzony zielenią obwiednią i krzyżującymi się 3 alejkami lipowymi. Na teren cmentarza prowadzi zrekonstruowana brama cmentarna, na której umieszczono pamiątkową tablicę, z napisami w języku polskim i niemieckim: „Pamięci tu spoczywających Rozgart 1891-1945”, ufundowaną przez odwiedzających wieś [[Mennonici|mennonitów]]. Ogólny widok cmentarza to teren silnie zdewastowany z zachowanymi pojedynczymi nagrobkami w formie steli, pni drzew, marblitowych i betonowych tumb, m.in. z nazwiskami Fröse, stela Cathariny Wiehler i Anny Harms. Cmentarz, wraz z sąsiadującym obok dawnym zborem, jest czytelną ilustracją kultury mennonickiej, tak bardzo żywej na [[Żuławy Wiślany|Żuławach Wiślanych]] w czasie od XVI wieku do zakończenia II wojny światowej. | Cmentarz mennonicki został założony na prostokątnej parceli, obsadzony zielenią obwiednią i krzyżującymi się 3 alejkami lipowymi. Na teren cmentarza prowadzi zrekonstruowana brama cmentarna, na której umieszczono pamiątkową tablicę, z napisami w języku polskim i niemieckim: „Pamięci tu spoczywających Rozgart 1891-1945”, ufundowaną przez odwiedzających wieś [[Mennonici|mennonitów]]. Ogólny widok cmentarza to teren silnie zdewastowany z zachowanymi pojedynczymi nagrobkami w formie steli, pni drzew, marblitowych i betonowych tumb, m.in. z nazwiskami Fröse, stela Cathariny Wiehler i Anny Harms. Cmentarz, wraz z sąsiadującym obok dawnym zborem, jest czytelną ilustracją kultury mennonickiej, tak bardzo żywej na [[Żuławy Wiślany|Żuławach Wiślanych]] w czasie od XVI wieku do zakończenia II wojny światowej. | ||
Aktualna wersja na dzień 08:03, 25 mar 2015
| Cmentarz mennonicki w Rozgarcie | |
| | |
| typ obiektu: | cmentarz mennonicki |
| datacja: | XIX w. |
| powiat: | elbląski |
| gmina: | Gronowo Elbląskie |
| miejscowość: | Rozgart |
Cmentarz mennonicki w Rozgarcie – znajduje się przy kościele w Rozgarcie.
Spis treści
Położenie
Po zachodniej stronie kościoła w Rozgarcie znajduje się cmentarz ewangelicko-mennonicki.
Opis
Cmentarz mennonicki został założony na prostokątnej parceli, obsadzony zielenią obwiednią i krzyżującymi się 3 alejkami lipowymi. Na teren cmentarza prowadzi zrekonstruowana brama cmentarna, na której umieszczono pamiątkową tablicę, z napisami w języku polskim i niemieckim: „Pamięci tu spoczywających Rozgart 1891-1945”, ufundowaną przez odwiedzających wieś mennonitów. Ogólny widok cmentarza to teren silnie zdewastowany z zachowanymi pojedynczymi nagrobkami w formie steli, pni drzew, marblitowych i betonowych tumb, m.in. z nazwiskami Fröse, stela Cathariny Wiehler i Anny Harms. Cmentarz, wraz z sąsiadującym obok dawnym zborem, jest czytelną ilustracją kultury mennonickiej, tak bardzo żywej na Żuławach Wiślanych w czasie od XVI wieku do zakończenia II wojny światowej.
Ciekawostki
Obecny kościół w Rozgarcie to faktycznie dawny zbór mennonicki. W jego murach mają miejsce spotkania ekumeniczne katolików i mennonitów.
Bibliografia
Kizik Edmund, Mennonici w Gdańsku, Elblągu i na Żuławach Wiślanych w drugiej połowie XVII i w XVIII wieku. Studium z dziejów małej społeczności wyznaniowej, Gdańsk 1994.
