Josef Steinki: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
(Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez 5 użytkowników) | |||
Linia 4: | Linia 4: | ||
|pseudonim = | |pseudonim = | ||
|grafika = Steinki.jpg | |grafika = Steinki.jpg | ||
− | |opis grafiki = ks. Josef Steinki | + | |opis grafiki = ks. Josef Steinki<br>Reprodukcja zdjęcia z wystawy o warmińskich męczennikach – Krzysztof Kozłowski |
|podpis = | |podpis = | ||
|data urodzenia = 19 grudnia 1889 r. | |data urodzenia = 19 grudnia 1889 r. | ||
Linia 26: | Linia 26: | ||
===Szkoła i wykształcenie=== | ===Szkoła i wykształcenie=== | ||
− | Ks. Josef po maturze studiował matematykę we Wrocławiu i Monachium. Później wstąpił do seminarium w [[Braniewo|Braniewie]] | + | Ks. Josef po maturze studiował matematykę we Wrocławiu i Monachium. Później wstąpił do seminarium w [[Braniewo|Braniewie]]. 3 lipca 1916 r. przyjął święcenia kapłańskie. |
===Praca=== | ===Praca=== | ||
Początkowo pracował jako wikariusz w [[Reszel|Reszlu]] i [[Królewiec|Królewcu]]. W 1924 r. został mianowany dyrektorem diecezjalnego ''Caritas'' w Braniewie i w pełni poświęcił się temu dziełu. Zasłużył się przy organizacji opiekunek parafialnych i utworzeniu Seminarium dla Przedszkolanek w Olsztynie. | Początkowo pracował jako wikariusz w [[Reszel|Reszlu]] i [[Królewiec|Królewcu]]. W 1924 r. został mianowany dyrektorem diecezjalnego ''Caritas'' w Braniewie i w pełni poświęcił się temu dziełu. Zasłużył się przy organizacji opiekunek parafialnych i utworzeniu Seminarium dla Przedszkolanek w Olsztynie. | ||
− | Widząc ogromną potrzebę wspierania dzieci i ich formacji duchowej, utworzył ośrodki wypoczynkowe w [[Koronowo|Koronowie]] i [[Tolkmicko|Tolkmicku]]. Z jego inicjatywy powstał również dom wypoczynkowy dla matek w [[Gietrzwałd|Gietrzwałdzie]]. Korzystając z utworzonej bazy ośrodków, organizował na [[Warmia|Warmii]] wypoczynek dla dzieci z Zagłębia Ruhry. Kierował również budową sierocińca pod wezwaniem św. Józefa w [[ | + | Widząc ogromną potrzebę wspierania dzieci i ich formacji duchowej, utworzył ośrodki wypoczynkowe w [[Koronowo|Koronowie]] i [[Tolkmicko|Tolkmicku]]. Z jego inicjatywy powstał również dom wypoczynkowy dla matek w [[Gietrzwałd|Gietrzwałdzie]]. Korzystając z utworzonej bazy ośrodków, organizował na [[Warmia|Warmii]] wypoczynek dla dzieci z Zagłębia Ruhry. Kierował również budową sierocińca pod wezwaniem św. Józefa w [[LidzbarkWarmiński|Lidzbarku Warmińskim]] oraz rozbudową szpitali i domów dla rencistów na Warmii. Przez długie lata nadzorował też budowę kliniki ortopedycznej we [[Frombork|Fromborku]]. |
Gdy został diecezjalnym duszpasterzem kobiet, zorganizował w Gietrzwałdzie ośrodek rekolekcyjno-szkoleniowy. Zajmował się również organizacją pielgrzymek ogólnodiecezjalnych. Był prezesem Stowarzyszenia św. Bonifacego w [[Archidiecezja warmińska|diecezji warmińskiej]]. 27 marca 1936 r. otrzymał godność kanonika katedralnego. Pełnił funkcję penitencjarza. | Gdy został diecezjalnym duszpasterzem kobiet, zorganizował w Gietrzwałdzie ośrodek rekolekcyjno-szkoleniowy. Zajmował się również organizacją pielgrzymek ogólnodiecezjalnych. Był prezesem Stowarzyszenia św. Bonifacego w [[Archidiecezja warmińska|diecezji warmińskiej]]. 27 marca 1936 r. otrzymał godność kanonika katedralnego. Pełnił funkcję penitencjarza. | ||
Linia 48: | Linia 48: | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
− | + | B. Schwark, ''Ihr Name lebt. Ermländische Priester in Leben, Leid und Tod'', Osnabrück 1958.<br/> | |
+ | ''Zeugen für Christus. Das deutsche Martyrologium des 20. Jahrhunderts'', t. 1–2, (red.) H. Moll, Paderborn 1999.<br/> | ||
+ | A. Kopiczko, ''Duchowieństwo katolickie diecezji warmińskiej w latach 1821–1945'', cz. 1, Studium prozopograficzne, Olsztyn 2004.<br/> | ||
+ | ''Męczennicy Kościoła warmińskiego XX wieku'', (red.) J. Guzowski, Olsztyn 2004.<br/> | ||
+ | ''Warmińscy męczennicy'', "Gość Niedzielny. Posłaniec Warmiński", nr 36/2012, 9 września 2012.<br/> | ||
− | [[Kategoria: | + | [[Kategoria:Osoby|Steinki, Josef]] |
[[Kategoria: Duchowni rzymskokatoliccy|Steinki, Josef]] | [[Kategoria: Duchowni rzymskokatoliccy|Steinki, Josef]] | ||
[[Kategoria: Olsztyn|Steinki, Josef]] | [[Kategoria: Olsztyn|Steinki, Josef]] | ||
[[Kategoria: Frombork (gmina miejsko-wiejska)|Steiniki, Josef]] | [[Kategoria: Frombork (gmina miejsko-wiejska)|Steiniki, Josef]] | ||
[[Kategoria: Warmińscy męczennicy|Steinki, Josef]] | [[Kategoria: Warmińscy męczennicy|Steinki, Josef]] | ||
− | [[Kategoria: | + | [[Kategoria: 1919-1944|Steinki, Josef]] |
Aktualna wersja na dzień 17:48, 29 cze 2015
Josef Steinki (ur. 19 grudnia 1889 r. w Głotowie, zm. 16 lutego 1945 r.) – ksiądz włączony w poczet warmińskich męczenników, którzy zginęli śmiercią męczeńską podczas II wojny światowej.
Życiorys
Jego ojciec Juliusz był nauczycielem, zaś matka Theresia zajmowała się domem. Spośród dziewięciorga rodzeństwa czterech braci zostało kapłanami, a trzy siostry zakonnicami.
Szkoła i wykształcenie
Ks. Josef po maturze studiował matematykę we Wrocławiu i Monachium. Później wstąpił do seminarium w Braniewie. 3 lipca 1916 r. przyjął święcenia kapłańskie.
Praca
Początkowo pracował jako wikariusz w Reszlu i Królewcu. W 1924 r. został mianowany dyrektorem diecezjalnego Caritas w Braniewie i w pełni poświęcił się temu dziełu. Zasłużył się przy organizacji opiekunek parafialnych i utworzeniu Seminarium dla Przedszkolanek w Olsztynie.
Widząc ogromną potrzebę wspierania dzieci i ich formacji duchowej, utworzył ośrodki wypoczynkowe w Koronowie i Tolkmicku. Z jego inicjatywy powstał również dom wypoczynkowy dla matek w Gietrzwałdzie. Korzystając z utworzonej bazy ośrodków, organizował na Warmii wypoczynek dla dzieci z Zagłębia Ruhry. Kierował również budową sierocińca pod wezwaniem św. Józefa w Lidzbarku Warmińskim oraz rozbudową szpitali i domów dla rencistów na Warmii. Przez długie lata nadzorował też budowę kliniki ortopedycznej we Fromborku.
Gdy został diecezjalnym duszpasterzem kobiet, zorganizował w Gietrzwałdzie ośrodek rekolekcyjno-szkoleniowy. Zajmował się również organizacją pielgrzymek ogólnodiecezjalnych. Był prezesem Stowarzyszenia św. Bonifacego w diecezji warmińskiej. 27 marca 1936 r. otrzymał godność kanonika katedralnego. Pełnił funkcję penitencjarza.
W 1941 r. ks. Josef Steinki wraz z księżmi B. Weichselem, A. Szarnowskim, A. Bönigkiem i O. Schlüsenerem został aresztowany przez Niemców. Był to wynik donosu, który złożył na nich salwatorianin o. Theophil Matuszewski. Naziści oskarżyli go o zdradę ojczyzny i rozpowszechnianie informacji o brutalnym potraktowaniu przez nazistów polskich kapłanów w Pelplinie, kanoników kapituły katedralnej i wykładowców tamtejszego seminarium duchownego, rozstrzelanych jesienią 1939 r. Sąd specjalny w Królewcu skazał ks. Josefa na karę trzech i pół roku więzienia, którą odbywał w Sztumie, i zmusił do rezygnacji z godności kanonickiej. Po trzech latach ks. Steinki został zwolniony i wyszedł na wolność. Po opuszczeniu więzienia ks. Josef pełnił funkcję kapelana w Szpitalu Mariackim (Miejskim) w Olsztynie.
Śmierć męczeńska
Kiedy 21 stycznia 1945 r. miasto zostało zajęte przez wojska radzieckie, stanął w obronie cnoty czystości sióstr zakonnych i pielęgniarek, za co został brutalnie pobity do utraty przytomności przez czerwonoarmistów. Wcześniej zdążył udzielić zakonnicom generalnego rozgrzeszenia. Wiele z nich zostało zgwałconych i zabitych.
Cztery dni później aresztowano go wraz z dziesięcioma siostrami zakonnymi i osadzono w więzieniu śledczym radzieckiej komendantury wojskowej w Olsztynie. Przez kolejne piętnaście dni nie otrzymywał jedzenia, a panujące warunki przyczyniły się do zachorowania na czerwonkę i tyfus. Mimo osłabienia i trapiących go chorób pocieszał więźniów, modlił się z nimi.
15 lutego 1945 r. został razem z siostrami zwolniony z więzienia. W czasie drogi do plebanii kilka razy upadał, ale dzięki pomocy zakonnic dotarł na miejsce. 16 lutego 1945 r., po południu, zmarł z wycieńczenia na plebanii, otrzymawszy wcześniej sakramenty święte z rąk ks. Jana Hanowskiego.
Pochowany został tymczasowo bez trumny w pobliżu zakrystii kościoła św. Jakuba w Olsztynie, a potem 8 czerwca 1946 r. na cmentarzu szpitalnym przy ul. Mariackiej w Olsztynie, wreszcie w 1954 r. na cmentarzu kapitulnym we Fromborku.
Bibliografia
B. Schwark, Ihr Name lebt. Ermländische Priester in Leben, Leid und Tod, Osnabrück 1958.
Zeugen für Christus. Das deutsche Martyrologium des 20. Jahrhunderts, t. 1–2, (red.) H. Moll, Paderborn 1999.
A. Kopiczko, Duchowieństwo katolickie diecezji warmińskiej w latach 1821–1945, cz. 1, Studium prozopograficzne, Olsztyn 2004.
Męczennicy Kościoła warmińskiego XX wieku, (red.) J. Guzowski, Olsztyn 2004.
Warmińscy męczennicy, "Gość Niedzielny. Posłaniec Warmiński", nr 36/2012, 9 września 2012.