Hermann Goetz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
m (MagdaS przeniósł stronę Hermann Gustaw Goetz do Hermann Goetz) |
|||
| (Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 19: | Linia 19: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
| − | ''' Hermann Gustaw Goetz''' (ur. 7 grudnia 1840 r. w [[ | + | ''' Hermann Gustaw Goetz''' (ur. 7 grudnia 1840 r. w [[Królewiec|Królewcu]], zm. 3 lutego 1876 r. w Hottigen koło Zurychu) – kompozytor. |
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
==Życiorys== | ==Życiorys== | ||
| − | Był piątym z ośmiorga dzieci handlarza artykułami żelaznymi. Z czasem jego ojciec stał się właścicielem browaru w Królewcu. | + | Był piątym z ośmiorga dzieci handlarza artykułami żelaznymi. Z czasem jego ojciec stał się właścicielem browaru w [[Królewiec|Królewcu]]. |
Ożenił się w 1868 roku. | Ożenił się w 1868 roku. | ||
| Linia 29: | Linia 29: | ||
Odebrał dobre wykształcenie gimnazjalne i uniwersyteckie. Uczęszczał do Collegium Fridericianum. Nie był wyróżniającym się uczniem, lecz od najmłodszych lat chętnie muzykował. Z upodobaniem wykonywał utwory Mozarta. Mając piętnaście lat, skomponował sonatę na fortepian. W 1857 Louis Köhler przejął pieczę nad jego kształceniem muzycznym. | Odebrał dobre wykształcenie gimnazjalne i uniwersyteckie. Uczęszczał do Collegium Fridericianum. Nie był wyróżniającym się uczniem, lecz od najmłodszych lat chętnie muzykował. Z upodobaniem wykonywał utwory Mozarta. Mając piętnaście lat, skomponował sonatę na fortepian. W 1857 Louis Köhler przejął pieczę nad jego kształceniem muzycznym. | ||
| − | W końcu lat 50. podjął studia matematyczno-fizyczne na [[Uniwersytet Albertyna|Albertynie]] na życzenie rodziców. Przerwał je po trzech | + | W końcu lat 50. podjął studia matematyczno-fizyczne na [[Uniwersytet Albertyna|Albertynie]] na życzenie rodziców. Przerwał je po trzech semestrach. |
Gry na skrzypcach uczył go koncertmistrz Japha. W 1860 roku przeniósł się do Berlina i zaczął studia w konserwatorium prowadzonym przez Juliusza Sterna, nauczyciela dyrygentury. Nauczycielami przyszłego kompozytora byli również Hans von Bülow (fortepian) i Hugo Ulrich (kontrapunkt). W 1862 ukończył z wielkim sukcesem studia koncertem Es-Dur. | Gry na skrzypcach uczył go koncertmistrz Japha. W 1860 roku przeniósł się do Berlina i zaczął studia w konserwatorium prowadzonym przez Juliusza Sterna, nauczyciela dyrygentury. Nauczycielami przyszłego kompozytora byli również Hans von Bülow (fortepian) i Hugo Ulrich (kontrapunkt). W 1862 ukończył z wielkim sukcesem studia koncertem Es-Dur. | ||
| − | Po ukończeniu studiów pracował jako organista w królewieckim kościele. W 1863 roku za prawą | + | Po ukończeniu studiów pracował jako organista w królewieckim kościele. W 1863 roku za prawą kompozytora i dyrygenta Carla Reinecke otrzymał posadę organisty w kościele miejskim w Winterthur. W tym czasie zaczął rozwijać intensywną działalność jako pianista, dyrygent, organista i nauczyciel gry na fortepianie. |
| − | W 1870 roku przeniósł się do Hottingen, (dzisiaj część Zurychu), ale do 1872 roku kontynuował działalność w | + | W 1870 roku przeniósł się do Hottingen, (dzisiaj część Zurychu), ale do 1872 roku kontynuował działalność w Winterthur. W latach 1870-1874 dodatkowo trudnił się pisaniem recenzji dla jednego z pism poświęconych muzyce. |
W 1874 roku w Mannheim miała miejsce prapremiera rozpoczętej w Winterthur, a zakończonej w Zurychu opery ''Der Widerspenstigen Zähmung'' , która spotkała się z dobrym przyjęciem. W Zurychu powstały również Symfonia F-dur op. 9, koncerty fortepianowy i wiolinowy D-dur op. 22. | W 1874 roku w Mannheim miała miejsce prapremiera rozpoczętej w Winterthur, a zakończonej w Zurychu opery ''Der Widerspenstigen Zähmung'' , która spotkała się z dobrym przyjęciem. W Zurychu powstały również Symfonia F-dur op. 9, koncerty fortepianowy i wiolinowy D-dur op. 22. | ||
W ostatnich latach życia musiał zrezygnować z koncertowania i udzielania lekcji, ponieważ | W ostatnich latach życia musiał zrezygnować z koncertowania i udzielania lekcji, ponieważ | ||
| − | odnowiła mu się nabyta w dzieciństwie gruźlica. Choroba zaostrzyła się i przedwcześnie zakończyła życie artysty. Jego grób znajduje się na cmentarzu Rehalp w Zurychu. Nie ukończył opery ''Franceska de Remini'' | + | odnowiła mu się nabyta w dzieciństwie gruźlica. Choroba zaostrzyła się i przedwcześnie zakończyła życie artysty. Jego grób znajduje się na cmentarzu Rehalp w Zurychu. Nie ukończył opery ''Franceska de Remini'' |
===Bibliografia=== | ===Bibliografia=== | ||
| Linia 48: | Linia 48: | ||
| − | [[Kategoria: | + | [[Kategoria:Osoby|Goetz, Hermann]][[Kategoria: 1801-1918|Goetz, Hermann]][[Kategoria:Ludzie kultury|Goetz, Hermann]] [[Kategoria:Muzycy, kompozytorzy i piosenkarze|Goetz, Hermann]] |
Aktualna wersja na dzień 09:49, 25 sie 2015
| Hermann Gustaw Goetz | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 7 grudnia 1840 r. Królewiec |
| Data i miejsce śmierci | 3 lutego 1876 r. Hottigen koło Zurychu |
| Zawód | kompozytor |
Hermann Gustaw Goetz (ur. 7 grudnia 1840 r. w Królewcu, zm. 3 lutego 1876 r. w Hottigen koło Zurychu) – kompozytor.
Życiorys
Był piątym z ośmiorga dzieci handlarza artykułami żelaznymi. Z czasem jego ojciec stał się właścicielem browaru w Królewcu.
Ożenił się w 1868 roku.
Szkoła i wykształcenie
Odebrał dobre wykształcenie gimnazjalne i uniwersyteckie. Uczęszczał do Collegium Fridericianum. Nie był wyróżniającym się uczniem, lecz od najmłodszych lat chętnie muzykował. Z upodobaniem wykonywał utwory Mozarta. Mając piętnaście lat, skomponował sonatę na fortepian. W 1857 Louis Köhler przejął pieczę nad jego kształceniem muzycznym.
W końcu lat 50. podjął studia matematyczno-fizyczne na Albertynie na życzenie rodziców. Przerwał je po trzech semestrach.
Gry na skrzypcach uczył go koncertmistrz Japha. W 1860 roku przeniósł się do Berlina i zaczął studia w konserwatorium prowadzonym przez Juliusza Sterna, nauczyciela dyrygentury. Nauczycielami przyszłego kompozytora byli również Hans von Bülow (fortepian) i Hugo Ulrich (kontrapunkt). W 1862 ukończył z wielkim sukcesem studia koncertem Es-Dur.
Po ukończeniu studiów pracował jako organista w królewieckim kościele. W 1863 roku za prawą kompozytora i dyrygenta Carla Reinecke otrzymał posadę organisty w kościele miejskim w Winterthur. W tym czasie zaczął rozwijać intensywną działalność jako pianista, dyrygent, organista i nauczyciel gry na fortepianie.
W 1870 roku przeniósł się do Hottingen, (dzisiaj część Zurychu), ale do 1872 roku kontynuował działalność w Winterthur. W latach 1870-1874 dodatkowo trudnił się pisaniem recenzji dla jednego z pism poświęconych muzyce.
W 1874 roku w Mannheim miała miejsce prapremiera rozpoczętej w Winterthur, a zakończonej w Zurychu opery Der Widerspenstigen Zähmung , która spotkała się z dobrym przyjęciem. W Zurychu powstały również Symfonia F-dur op. 9, koncerty fortepianowy i wiolinowy D-dur op. 22.
W ostatnich latach życia musiał zrezygnować z koncertowania i udzielania lekcji, ponieważ odnowiła mu się nabyta w dzieciństwie gruźlica. Choroba zaostrzyła się i przedwcześnie zakończyła życie artysty. Jego grób znajduje się na cmentarzu Rehalp w Zurychu. Nie ukończył opery Franceska de Remini
Bibliografia
Jan Chłosta, Więksi i najwięksi twórcy kultury niemieckiej z Prus Wschodnich, Olsztyn 1999.
de.wikipedia.org [31.01.2015]
