Johann Hamann: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
| (Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
Był synem felczera. Studiował na [[Uniwersytet Albertyna|Albertynie]] teologię, filozofię i językoznawstwo. W czasie studiów wraz z kolegami założył pismo pod nazwą "Daphne". W 1751 roku opuścił uniwersytet, nie zdając egzaminów, i pracował jako nauczyciel w majątku pod Rygą. Pracował również w firmie kupieckiej, która skierowała go do Londynu. Przeżył tam głęboki kryzys moralny, który skłonił go do wnikliwej lektury Biblii. | Był synem felczera. Studiował na [[Uniwersytet Albertyna|Albertynie]] teologię, filozofię i językoznawstwo. W czasie studiów wraz z kolegami założył pismo pod nazwą "Daphne". W 1751 roku opuścił uniwersytet, nie zdając egzaminów, i pracował jako nauczyciel w majątku pod Rygą. Pracował również w firmie kupieckiej, która skierowała go do Londynu. Przeżył tam głęboki kryzys moralny, który skłonił go do wnikliwej lektury Biblii. | ||
| − | Powrócił odmieniony. Sokratesa i Chrystusa uważał za swoich przewodników duchowych. W 1759 roku znów zamieszkał w Królewcu. Był tłumaczem i udzielał prywatnych lekcji. Przy pomocy [[Immanuel Kant|Kanta]] został kierownikiem urzędu celnego. W owym czasie podjął intensywniejszą pracę pisarską. Spisał historię swego życia: ''Gedanken über meinen Lebenslauf'', nadto ''Sokratische Denkwürdigkeiten''. Za największych poetów uważał Homera i Szekspira. Utrzymywał z | + | Powrócił odmieniony. Sokratesa i Chrystusa uważał za swoich przewodników duchowych. W 1759 roku znów zamieszkał w Królewcu. Był tłumaczem i udzielał prywatnych lekcji. Przy pomocy [[Immanuel Kant|Kanta]] został kierownikiem urzędu celnego. W owym czasie podjął intensywniejszą pracę pisarską. Spisał historię swego życia: ''Gedanken über meinen Lebenslauf'', nadto ''Sokratische Denkwürdigkeiten''. Za największych poetów uważał Homera i Szekspira. Utrzymywał kontakty z [[Immanuel Kant|Kantem]] i [[Johann Gottfried Herder|Herderem]], na którego wywarł znaczący wpływ. |
Ostatnie lata życia Hamann spędził w Welbergen koło Münster na zaproszenie przyjaciela Friedricha Jacobiego. | Ostatnie lata życia Hamann spędził w Welbergen koło Münster na zaproszenie przyjaciela Friedricha Jacobiego. | ||
| − | Na murach Uniwersytetu Kaliningradzkiego we wrześniu 1994 roku odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą wielkiemu myślicielowi. | + | Na murach Uniwersytetu Kaliningradzkiego we wrześniu 1994 roku odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą wielkiemu myślicielowi. |
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| Linia 34: | Linia 34: | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | + | [[Kategoria:Osoby|Hamann, Johann]] [[Kategoria:Pisarze i poeci|Hamann, Johann]] [[Kategoria:Badacze historii i kultury|Hamann, Johann]][[Kategoria:Ludzie kultury|Hamann, Johann]] [[Kategoria:Tłumacze|Hamann, Johann]][[Kategoria: 1701-1800|Hamann, Johann]] | |
| − | |||
| − | [[Kategoria: | ||
Aktualna wersja na dzień 08:48, 26 sie 2015
| Johann Georg Hamann | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 27 sierpnia 1730 roku Królewiec |
| Data i miejsce śmierci | 21 czerwca 1788 roku Munster |
| Zawód | filozof |
| Odznaczenia | |
| Na murach Uniwersytetu Kaliningradzkiego odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą wielkiemu myślicielowi | |
Johann Georg Hamann (ur. 27 sierpnia 1730 roku w Królewcu, zm. 21 czerwca 1788 roku w Münster) – wybitny filozof zwany "Magiem Północy".
Życiorys
Był synem felczera. Studiował na Albertynie teologię, filozofię i językoznawstwo. W czasie studiów wraz z kolegami założył pismo pod nazwą "Daphne". W 1751 roku opuścił uniwersytet, nie zdając egzaminów, i pracował jako nauczyciel w majątku pod Rygą. Pracował również w firmie kupieckiej, która skierowała go do Londynu. Przeżył tam głęboki kryzys moralny, który skłonił go do wnikliwej lektury Biblii.
Powrócił odmieniony. Sokratesa i Chrystusa uważał za swoich przewodników duchowych. W 1759 roku znów zamieszkał w Królewcu. Był tłumaczem i udzielał prywatnych lekcji. Przy pomocy Kanta został kierownikiem urzędu celnego. W owym czasie podjął intensywniejszą pracę pisarską. Spisał historię swego życia: Gedanken über meinen Lebenslauf, nadto Sokratische Denkwürdigkeiten. Za największych poetów uważał Homera i Szekspira. Utrzymywał kontakty z Kantem i Herderem, na którego wywarł znaczący wpływ.
Ostatnie lata życia Hamann spędził w Welbergen koło Münster na zaproszenie przyjaciela Friedricha Jacobiego.
Na murach Uniwersytetu Kaliningradzkiego we wrześniu 1994 roku odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą wielkiemu myślicielowi.
Bibliografia
Jan Chłosta, Więksi i najwięksi twórcy kultury niemieckiej z Prus Wschodnich, Olsztyn 1999.
