Estowie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
m (Zastępowanie tekstu - "Kategoria:Dzieje" na "Kategoria:Dzieje Warmii i Mazur") |
|||
| (Nie pokazano 11 wersji utworzonych przez 5 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | + | '''Estowie''' (''Aesti'') – nazwa jednego z ludów [[Bałtowie | bałtyjskich]], w szczególności ludu [[Prusowie |pruskiego]] zamieszkującego wybrzeże Morza Bałtyckiego, identyfikowanego z kulturą Dollkeim-Kovrovo, mającego swoje siedziby na Półwyspie Sambijskim. | |
| − | ''' | + | <br><br> |
| + | [[Plik:baltowie.jpg|thumb|right|290px|Plemiona bałtyjskie wg. Henryka Łowmiańskiego.<br> Źródło: "Studia nad początkami społeczeństwa i państwa litewskiego", t. 2, Wilno 1932 | ||
| + | ]] | ||
==Znaczenie pojęcia== | ==Znaczenie pojęcia== | ||
| − | Pierwsza wzmianka historyczna pochodzi z I w. n.e. z '' | + | Pierwsza wzmianka historyczna pochodzi z I w. n.e. z ''Germanii'' Tacyta: "Zwracając się więc w prawo, spotykamy na wybrzeżu Morza Swewskiego [tj. Morza Bałtyckiego] oblane nim gminy Estów" [oryg. ''Aesti''], którzy "mają zwyczaje i strój Swewów [plemię germańskie], lecz język zbliżony bardziej do brytańskiego [celtyckiego]". |
| − | W różnych pracach historycznych nazwa Estowie jest używana jako synonim i rozciągana na ogół plemion pruskich lub bałtyjskich. Z badań językowych jednak wynika, iż Aesti oznacza "ludzi mieszkających nad wodą". | + | W różnych pracach historycznych nazwa Estowie jest używana jako synonim i rozciągana na ogół plemion pruskich lub bałtyjskich. Z badań językowych jednak wynika, iż ''Aesti'' oznacza "ludzi mieszkających nad wodą". |
| + | |||
| + | Z czasem nazwa przylgnęła do Finów Zachodnich wędrujących na południowy brzeg Zatoki Fińskiej oraz Zatoki Ryskiej i tworzących z miejscowymi nowe społeczeństwo – kraj w XIII w. nazywano Estland. W XIX w. nazwę tę adoptowali Estończycy, niemający wszak pochodzenia bałtyjskiego. | ||
| − | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Polibiusz Korneliusz Tacyt, ''Germania'', tłum. T. Płóciennik, wstęp i komentarz J. Kolendo, Poznań 2008.<br/> | Polibiusz Korneliusz Tacyt, ''Germania'', tłum. T. Płóciennik, wstęp i komentarz J. Kolendo, Poznań 2008.<br/> | ||
| Linia 14: | Linia 17: | ||
Henryk Łowmiański, ''Studia nad początkami społeczeństwa i państwa litewskiego'', t. 1–2, Wilno 1932.<br/> | Henryk Łowmiański, ''Studia nad początkami społeczeństwa i państwa litewskiego'', t. 1–2, Wilno 1932.<br/> | ||
| − | [[Kategoria:Dzieje]] [[Kategoria: Historia Prusów]] | + | [[Kategoria:Dzieje Warmii i Mazur]] [[Kategoria:Prusowie]] [[Kategoria:Historia Prusów]][[Kategoria:Prusowie]] [[Kategoria:Prusowie]] [[Kategoria:Prusowie]] [[Kategoria:Plemiona i kultury archeologiczne Prusów]][[Kategoria:Prusowie]] |
Aktualna wersja na dzień 12:38, 16 wrz 2015
Estowie (Aesti) – nazwa jednego z ludów bałtyjskich, w szczególności ludu pruskiego zamieszkującego wybrzeże Morza Bałtyckiego, identyfikowanego z kulturą Dollkeim-Kovrovo, mającego swoje siedziby na Półwyspie Sambijskim.
Znaczenie pojęcia
Pierwsza wzmianka historyczna pochodzi z I w. n.e. z Germanii Tacyta: "Zwracając się więc w prawo, spotykamy na wybrzeżu Morza Swewskiego [tj. Morza Bałtyckiego] oblane nim gminy Estów" [oryg. Aesti], którzy "mają zwyczaje i strój Swewów [plemię germańskie], lecz język zbliżony bardziej do brytańskiego [celtyckiego]".
W różnych pracach historycznych nazwa Estowie jest używana jako synonim i rozciągana na ogół plemion pruskich lub bałtyjskich. Z badań językowych jednak wynika, iż Aesti oznacza "ludzi mieszkających nad wodą".
Z czasem nazwa przylgnęła do Finów Zachodnich wędrujących na południowy brzeg Zatoki Fińskiej oraz Zatoki Ryskiej i tworzących z miejscowymi nowe społeczeństwo – kraj w XIII w. nazywano Estland. W XIX w. nazwę tę adoptowali Estończycy, niemający wszak pochodzenia bałtyjskiego.
Bibliografia
Polibiusz Korneliusz Tacyt, Germania, tłum. T. Płóciennik, wstęp i komentarz J. Kolendo, Poznań 2008.
Łucja Okulicz-Kozaryn, Dzieje Prusów, Wrocław 2000.
Jan Powierski, Prussica, Malbork 2003.
Henryk Łowmiański, Prusy – Litwa – Krzyżacy, Warszawa 1989.
Henryk Łowmiański, Studia nad początkami społeczeństwa i państwa litewskiego, t. 1–2, Wilno 1932.
