Bałtowie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
m (Zastępowanie tekstu - "Kategoria: Dzieje" na "Kategoria:Dzieje Warmii i Mazur")
 
(Nie pokazano 10 wersji utworzonych przez 6 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
Bałtowie – plemiona zamieszkujące południowo wschodnie rejony Morza Bałtyckiego, między dolną Wisłą a dorzeczem Dźwiny; posługująca się językami bałtyckimi, należącymi go grypy językowej bałto-słowiańskiej z języków indoeuropejskich.
+
'''Bałtowie''' – plemiona zamieszkujące południowo-wschodnie rejony Morza Bałtyckiego, między dolną Wisłą a dorzeczem Dźwiny, posługujące się językami bałtyckimi należącymi go grypy językowej bałtosłowiańskiej języków indoeuropejskich. Ludy bałtyjskie dzieli się na Bałtów zachodnich ([[Prusowie]]), wschodnich (Litwini i Łotysze) i pośrednich (Kurowie).  
+
<br><br>
Ludy bałtyjskie dzieli się na Bałtów zachodnich ([[Prusowie |Prusów]]), wschodnich (Litwini i Łotysze) i pośrednich (Kurowie).  
+
[[Plik:baltowie.jpg|thumb|right|290px|Plemiona bałtyjskie wg. Henryka Łowmiańskiego, <br> Źródło: "Studia nad początkami społeczeństwa i państwa litewskiego", t. 2, Wilno 1932
 
+
]]
Nazwa „Bałtowie” jest sztucznym tworem, mającym za zadanie objąć wspólną nazwą opisywane ludy o wspólnej kulturze i języku. Swój rodowód ma jednak w historycznych przekazach. Ksenofont z Lapsakos w II w. p.n.e. pisał o wyspie Baltia (identyfikowanej z Półwyspem Sambijskim) na Morzu Północnym (tu Morze Bałtyckie), na której znajduje się bursztyn. Również Piliniusz pisał o greckim żeglarzu mającym jakoby w IV w. p.n.e. dotrzeć do wyspy Baltia, krainy zasobnej w bursztyn.
+
Nazwa ''Bałtowie'' jest sztucznym tworem mającym za zadanie objąć wspólną nazwą opisywane ludy o wspólnej kulturze i języku. Swój rodowód ma jednak w historycznych przekazach. Ksenofont z Lapsakos w II w. p.n.e. pisał o wyspie Baltia (identyfikowanej z Półwyspem Sambijskim) na Morzu Północnym (tu Morze Bałtyckie), na której znajduje się bursztyn. Również Pliniusz pisał o greckim żeglarzu mającym jakoby w IV w. p.n.e. dotrzeć do wyspy Baltia, krainy zasobnej w bursztyn.
[[Kategoria:Dzieje]]
 
 
 
 
== Bibliografia ==
 
== Bibliografia ==
 +
Okulicz-Kozaryn Łucja, ''Dzieje Prusów'', Wrocław 2000.<br/>
 +
Powierski Jan, ''Prussica'', Malbork 2003.<br/>
 +
Łowmiański Henryk, ''Prusy – Litwa – Krzyżacy'', Warszawa 1989.<br/>
 +
Łowmiański Henryk, ''Studia nad początkami społeczeństwa i państwa litewskiego'', t. 1–2, Wilno 1932.<br/>
  
Łucja Okulicz-Kozaryn, ''Dzieje Prusów'', Wrocław 2000.
+
[[Kategoria:Dzieje Warmii i Mazur]] [[Kategoria:Prusowie]] [[Kategoria:Plemiona i kultury archeologiczne Prusów]][[Kategoria:Prusowie]]
 
 
Jan Powierski, ''Prussica'', Malbork 2003.
 
 
 
Henryk Łowmiański, ''Prusy – Litwa – Krzyżacy'', Warszawa 1989.
 
 
 
Henryk Łowmiański, ''Studia nad początkami społeczeństwa i państwa litewskiego'', t. 1–2, Wilno 1932.
 

Aktualna wersja na dzień 13:01, 16 wrz 2015

Bałtowie – plemiona zamieszkujące południowo-wschodnie rejony Morza Bałtyckiego, między dolną Wisłą a dorzeczem Dźwiny, posługujące się językami bałtyckimi należącymi go grypy językowej bałtosłowiańskiej języków indoeuropejskich. Ludy bałtyjskie dzieli się na Bałtów zachodnich (Prusowie), wschodnich (Litwini i Łotysze) i pośrednich (Kurowie).

Plemiona bałtyjskie wg. Henryka Łowmiańskiego,
Źródło: "Studia nad początkami społeczeństwa i państwa litewskiego", t. 2, Wilno 1932

Nazwa Bałtowie jest sztucznym tworem mającym za zadanie objąć wspólną nazwą opisywane ludy o wspólnej kulturze i języku. Swój rodowód ma jednak w historycznych przekazach. Ksenofont z Lapsakos w II w. p.n.e. pisał o wyspie Baltia (identyfikowanej z Półwyspem Sambijskim) na Morzu Północnym (tu Morze Bałtyckie), na której znajduje się bursztyn. Również Pliniusz pisał o greckim żeglarzu mającym jakoby w IV w. p.n.e. dotrzeć do wyspy Baltia, krainy zasobnej w bursztyn.

Bibliografia

Okulicz-Kozaryn Łucja, Dzieje Prusów, Wrocław 2000.
Powierski Jan, Prussica, Malbork 2003.
Łowmiański Henryk, Prusy – Litwa – Krzyżacy, Warszawa 1989.
Łowmiański Henryk, Studia nad początkami społeczeństwa i państwa litewskiego, t. 1–2, Wilno 1932.