Rumienica: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
(→Charakterystyka fizjograficzna) |
|||
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | |||
| − | |||
{{Wieś infobox | {{Wieś infobox | ||
|nazwa = Rumienica | |nazwa = Rumienica | ||
| Linia 9: | Linia 7: | ||
|zdjęcie = | |zdjęcie = | ||
|opis zdjęcia = | |opis zdjęcia = | ||
| − | |rodzaj miejscowości = | + | |rodzaj miejscowości = wieś sołecka |
|województwo = warmińsko-mazurskie | |województwo = warmińsko-mazurskie | ||
|powiat = iławski | |powiat = iławski | ||
| Linia 16: | Linia 14: | ||
|sołectwo = | |sołectwo = | ||
|wysokość = | |wysokość = | ||
| − | |liczba ludności = | + | |liczba ludności = 358 |
| − | |rok = | + | |rok = 2010 |
|strefa numeracyjna = (+48) 89 | |strefa numeracyjna = (+48) 89 | ||
|kod pocztowy = | |kod pocztowy = | ||
| Linia 30: | Linia 28: | ||
|wikisłownik = | |wikisłownik = | ||
|www = | |www = | ||
| − | }} | + | }}<br/> |
| − | < | + | '''Rumienica''' (niem. ''Rommen'') – wieś sołecka położona w [[Województwo warmińsko-mazurskie|województwie warmińsko–mazurskim]], w [[Lubawa (gmina wiejska)|gminie Lubawa]], w [[Powiat iławski|powiecie iławskim]]. W latach 1975–1998 należała [[Podział administracyjny |administracyjnie]] do [[Województwo olsztyńskie |województwa olsztyńskiego]]. W 2010 roku wieś liczyła 358 mieszkańców. Obecnie sołtysem wsi jest Jolanta Dybich. |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| + | ==Położenie== | ||
| + | Miejscowość położona 11,5 km na południowy wschód od [[Lubawa |Lubawy]]. | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | + | == Dzieje miejscowości == | |
| − | Wieś biskupia lokowana na [[ | + | Wieś biskupia lokowana na [[Prawo chełmińskie|prawie chełmińskim]] przed 1336 rokiem. W roku 1566 biskup [[Stanisław Żelisławski]] oddał w posiadanie Rumienicę swemu krewnemu [[Feliks Konarski|Feliksowi Konarskiemu]], jego żonie i dzieciom za 100 grzywien. W 1646 roku we wsi żyło 11 [[Gbur|gburów]], z których każdy miał po 2 [[Włóka |włóki]] i płacił 40 groszy czynszu rocznie. Sołtys posiadał sześć włók, karczmarz natomiast dwie. Pustych włók było wówczas 30. Biskupi wynajmowali je za opłatą. We wsi byli: kowal, krawiec, bednarz i dwóch ogrodników. |
| − | Po likwidacji biskupiego klucza lubawskiego w 1773 roku wieś przeszła w posiadanie króla pruskiego. W 1789 roku było we wsi dwadzieścia zagród. Dzieci z Rumienicy chodziły w latach 1785-1819 do szkoły w [[Rumian|Rumianie]]. Własną [[Szkoła Podstawowa w Rumienicy| | + | Po likwidacji biskupiego klucza lubawskiego w 1773 roku wieś przeszła w posiadanie króla pruskiego. W 1789 roku było we wsi dwadzieścia zagród. Dzieci z Rumienicy chodziły w latach 1785-1819 do szkoły w [[Rumian|Rumianie]]. Własną [[Szkoła Podstawowa w Rumienicy|szkołę ]] wieś otrzymała w 1819 roku. W 1906 roku z inicjatywy dwunastoletniego ucznia Władysława Bieżuńskiego wybuchł strajk szkolny. |
| − | W roku 1885 mieszkało tu 444 osoby, w tym | + | W roku 1885 mieszkało tu 444 osoby, w tym 400 katolików i 44 ewangelików. |
| − | |||
| − | |||
| + | W 1973 roku Rumienica stała się wsią sołecką. W 1978 roku liczyła 264 osoby. Była tu szkoła podstawowa oraz klub „Ruchu”. | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | |||
| − | |||
| − | + | == Bibliografia == | |
| − | == | + | Michniewska-Szczepkowska Barbara, Szczepkowski Bohdan, ''Województwo olsztyńskie, środowisko geograficzne tekst i mapy krajoznawcze'', Olsztyn 1969.<br/> |
| − | + | Panfil Jan, ''Pojezierze Mazurskie'', Warszawa 1968.<br/> | |
| − | + | ''Rumienica'', [w:] ''Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich'', t. 10, red. B. Chlebowski, Warszawa 1889.<br/> | |
| − | <br/> | + | Śliwiński Józef, ''Lubawa, z dziejów miasta i okolic'', Olsztyn 1982.<br/> |
| − | + | [http://stat.gov.pl/bdl/app/samorzad_m.dims/ Bank Danych Lokalnych GUS] [12.11.2013] | |
| − | + | {{Przypisy}} | |
| − | + | <references/> | |
| − | |||
| − | |||
| − | < | ||
[[Kategoria: Powiat iławski]] | [[Kategoria: Powiat iławski]] | ||
Aktualna wersja na dzień 08:46, 15 maj 2020
| Rumienica | |
| | |
| Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | iławski |
| Gmina | Lubawa |
| Liczba ludności (2010) | 358 |
| Strefa numeracyjna | (+48) 89 |
| Tablice rejestracyjne | NIL |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Rumienica | |
| Położenie na mapie Polski  Rumienica | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Rumienica (niem. Rommen) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko–mazurskim, w gminie Lubawa, w powiecie iławskim. W latach 1975–1998 należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego. W 2010 roku wieś liczyła 358 mieszkańców. Obecnie sołtysem wsi jest Jolanta Dybich.
Spis treści
Położenie
Miejscowość położona 11,5 km na południowy wschód od Lubawy.
Dzieje miejscowości
Wieś biskupia lokowana na prawie chełmińskim przed 1336 rokiem. W roku 1566 biskup Stanisław Żelisławski oddał w posiadanie Rumienicę swemu krewnemu Feliksowi Konarskiemu, jego żonie i dzieciom za 100 grzywien. W 1646 roku we wsi żyło 11 gburów, z których każdy miał po 2 włóki i płacił 40 groszy czynszu rocznie. Sołtys posiadał sześć włók, karczmarz natomiast dwie. Pustych włók było wówczas 30. Biskupi wynajmowali je za opłatą. We wsi byli: kowal, krawiec, bednarz i dwóch ogrodników.
Po likwidacji biskupiego klucza lubawskiego w 1773 roku wieś przeszła w posiadanie króla pruskiego. W 1789 roku było we wsi dwadzieścia zagród. Dzieci z Rumienicy chodziły w latach 1785-1819 do szkoły w Rumianie. Własną szkołę wieś otrzymała w 1819 roku. W 1906 roku z inicjatywy dwunastoletniego ucznia Władysława Bieżuńskiego wybuchł strajk szkolny. W roku 1885 mieszkało tu 444 osoby, w tym 400 katolików i 44 ewangelików.
W 1973 roku Rumienica stała się wsią sołecką. W 1978 roku liczyła 264 osoby. Była tu szkoła podstawowa oraz klub „Ruchu”.
Bibliografia
Michniewska-Szczepkowska Barbara, Szczepkowski Bohdan, Województwo olsztyńskie, środowisko geograficzne tekst i mapy krajoznawcze, Olsztyn 1969.
Panfil Jan, Pojezierze Mazurskie, Warszawa 1968.
Rumienica, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. 10, red. B. Chlebowski, Warszawa 1889.
Śliwiński Józef, Lubawa, z dziejów miasta i okolic, Olsztyn 1982.
Bank Danych Lokalnych GUS [12.11.2013]
