Sumin: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
(Bibliografia:)
Linia 6: Linia 6:
 
  |herb artykuł          =
 
  |herb artykuł          =
 
  |dopełniacz wsi        = Sumina   
 
  |dopełniacz wsi        = Sumina   
  |zdjęcie              = Pole-obowiązkowe 
+
  |zdjęcie              =  
  |opis zdjęcia          = Pole-obowiązkowe   
+
  |opis zdjęcia          =  
  |rodzaj miejscowości  = wieś
+
  |rodzaj miejscowości  = wieś sołecka
 
  |województwo          = warmińsko - mazurskie  
 
  |województwo          = warmińsko - mazurskie  
 
  |powiat                = nowomiejski
 
  |powiat                = nowomiejski
  |gmina                = Biskupiec (Biskupiec Pomorski)
+
  |gmina                = Biskupiec Pomorski
 
  |miejscowość podstawowa =
 
  |miejscowość podstawowa =
 
  |sołectwo              = Sumin
 
  |sołectwo              = Sumin
Linia 30: Linia 30:
 
  |www                  =
 
  |www                  =
 
}}
 
}}
<big>'''Sumin'''</big> – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nowomiejskim, w gminie Biskupiec (Biskupiec Pomorski). W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie przynależała do województwa toruńskiego.
+
<big>'''Sumin'''</big> – wieś sołecka w Polsce w [[województwo warmińsko - mazurskie| województwie warmińsko-mazurskim]], w [[powiat nowomiejski |powiecie nowomiejskim]], w [[gmina Biskupiec Pomorski |gminie Biskupiec Pomorski]]. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie przynależała do województwa toruńskiego.
 
   
 
   
  
Linia 37: Linia 37:
  
 
=== Charakterystyka fizjograficzna ===
 
=== Charakterystyka fizjograficzna ===
Miejscowość położona jest na terenie gminy Biskupiec, której powierzchnię zajmują przede wszystkim lasy i jeziora.W całości lasy stanowią 26 % powierzchni gminy a jeziora 3,28%. Zasadniczymi elementami morfologicznymi tego obszaru są:wysoczyzna morenowa (średnia wysokość 90-110 m n.p.m.),wzgórza i pagórki morenowe,sandry, rynny jeziorne i doliny rzeczne.Powierzchnia wysoczyzny charakteryzuje się występowaniem licznych drobnych zagłębień wytopiskowych. Znajdziemy tutaj tzw. oczka polodowcowe, mokradła i torfowiska a w okolicach miejscowości Łąkorz wyspy otoczone sandrem. Na terenie gminy występują również tzw. ozy (w okolicach Mierzyna, na zachód od Sumina oraz na północ od Tymawy Wielkiej) i kemy (w rejonie Sumina, Łąkorka, Wonny i Szwarcenowa). Na terenie gminy napotkamy także na zastoiska.Największe z nich to zastoisko biskupieckie – o płaskim, rozległym i podmokłym dnie. Natomiast najwyższym punktem położonym na terenie gminy jest Góra Szwedzka – o wysokości 121,3 m n.p.m. Najniżej położony punkt zaś o wysokości ok. 62 m n.p.m. znajduje się w dolinie Osy u ujścia jej do Jeziora Płowęż. W obrębie gminy znajdują się także rezerwaty przyrody: ornitofaunistyczny „Jezioro Karaś”, torfowiskowy „Kociołek”, „Łabędź”, „Uroczysko Piotrowice” oraz częściowo Brodnicki Park Krajobrazowy. Na obszarze gminy występują zasadniczo trzy typy gleb. Są to:gleby brunatne, gleby bielicowe, gleby mułowo-torfowo-murszaste. Ponadto odnajdziemy tutaj czarne ziemie i gleby szare oraz mady glejowe i wody powierzchniowe.
+
Miejscowość położona jest na terenie [[gmina Biskupiec Pomorski| gminy Biskupiec Pomorski]], której powierzchnię zajmują przede wszystkim lasy i jeziora. W całości lasy stanowią 26 % powierzchni gminy a jeziora 3,28%. Zasadniczymi elementami morfologicznymi tego obszaru są:wysoczyzna morenowa (średnia wysokość 90-110 m n.p.m.),wzgórza i pagórki morenowe,sandry, rynny jeziorne i doliny rzeczne. Powierzchnia wysoczyzny charakteryzuje się występowaniem licznych drobnych zagłębień wytopiskowych. Znajdziemy tutaj tzw. oczka polodowcowe, mokradła i torfowiska a w okolicach miejscowości [[Łąkorz]] wyspy otoczone sandrem. Na terenie gminy występują również tzw. ozy (w okolicach [[Mierzyn |Mierzyna]], na zachód od [[Sumin |Sumina]] oraz na północ od [[Wielka Tymawa]]) i kemy (w rejonie [[Sumin |Sumina]], [[Łąkorek| Łąkorka]], [[Wonna| Wonny]] i [[Szwarcenowo |Szwarcenowa]]). Na terenie gminy napotkamy także na zastoiska.Największe z nich to zastoisko biskupieckie – o płaskim, rozległym i podmokłym dnie. Natomiast najwyższym punktem położonym na terenie gminy jest [[Góra Szwedzka]] – o wysokości 121,3 m n.p.m. Najniżej położony punkt zaś o wysokości ok. 62 m n.p.m. znajduje się w dolinie [[Osa |Osy]] u ujścia jej do [[Jezioro Płowęż |Jeziora Płowęż]]. W obrębie gminy znajdują się także rezerwaty przyrody: ornitofaunistyczny [[„Jezioro Karaś”]], torfowiskowy [[„Kociołek”]], [[„Łabędź”]], [[„Uroczysko Piotrowice”]] oraz częściowo [[Brodnicki Park Krajobrazowy]]. Na obszarze gminy występują zasadniczo trzy typy gleb. Są to:gleby brunatne, gleby bielicowe, gleby mułowo-torfowo-murszaste. Ponadto odnajdziemy tutaj czarne ziemie i gleby szare oraz mady glejowe i wody powierzchniowe.
 +
 
 +
 
 
<br/>
 
<br/>
  
Linia 43: Linia 45:
  
 
Pierwsze wzmianki o wsi pojawiają się w 1325 i 1371 r. a następne w 1434 r. Nie znana jest data lokacji miejscowości. W 1325 r. wybudowano kościół przez Franciszka Schenka dziedzica Sumin. W XVI w. wsią zarządzała rodzina Sumińskich. Najprawdopodobniej od ich nazwiska pochodzi nazwa dzisiejsza miejscowości.
 
Pierwsze wzmianki o wsi pojawiają się w 1325 i 1371 r. a następne w 1434 r. Nie znana jest data lokacji miejscowości. W 1325 r. wybudowano kościół przez Franciszka Schenka dziedzica Sumin. W XVI w. wsią zarządzała rodzina Sumińskich. Najprawdopodobniej od ich nazwiska pochodzi nazwa dzisiejsza miejscowości.
Pod koniec XIX w. wieś znajdowała się w gminie Kikoł. W Suminie znajdował się murowany kościół parafialny. W tym okresie w folwarku było 49 domów i 461 mieszkańców. We wsi były 52 osoby na 356 morgach. Nie zachowała się informacja o kształcie zabudowań wiejskich.
+
Pod koniec XIX w. wieś znajdowała się w gminie Kikoł. W Suminie znajdował się murowany kościół parafialny. W tym okresie w folwarku było 49 domów i 461 mieszkańców. We wsi były 52 osoby na obszarze 356 mórg. Nie zachowała się informacja o kształcie zabudowań wiejskich.
  
 
<br/>
 
<br/>
Linia 49: Linia 51:
 
=== Gospodarka ===
 
=== Gospodarka ===
  
Na terenie wsi działa Ochotnicza Straż Pożarna, sklep spożywczy oraz firma „Wideofilmowanie”.
+
Na terenie wsi działa [[Ochotnicza Straż Pożarna]], sklep spożywczy oraz firma „Wideofilmowanie”.
 
<br/>
 
<br/>
  
 +
===Ludzie związani z miejscowością:===
  
 +
W kadencji 2011 - 2015 sołtysem wsi jest [[Andrzej Chmielewski]].
  
 +
<br/>
  
 
=== Bibliografia: ===
 
=== Bibliografia: ===
Linia 63: Linia 68:
  
  
 
+
[[Kategoria: Miejscowość]][[Kategoria:Powiat nowomiejski]][[Kategoria:Gmina Biskupiec Pomorski]][[Kategoria:Wieś sołecka]]
 
 
[[Kategoria: Miejscowość]]
 
 
[[Użytkownik:Kinlis|Kinlis]] ([[Dyskusja użytkownika:Kinlis|dyskusja]]) 12:34, 11 wrz 2013 (CEST)
 
[[Użytkownik:Kinlis|Kinlis]] ([[Dyskusja użytkownika:Kinlis|dyskusja]]) 12:34, 11 wrz 2013 (CEST)

Wersja z 22:03, 26 paź 2013

Sumin

Rodzaj miejscowości wieś sołecka
Państwo  Polska
Województwo warmińsko - mazurskie
Powiat nowomiejski
Gmina Biskupiec Pomorski
Sołectwo Sumin
Liczba ludności (Pole-obowiązkowe) Pole-obowiązkowe
Strefa numeracyjna (+48) 56
Tablice rejestracyjne NNM
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Sumin
Sumin
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Sumin
Sumin
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Sumin – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nowomiejskim, w gminie Biskupiec Pomorski. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie przynależała do województwa toruńskiego.



Charakterystyka fizjograficzna

Miejscowość położona jest na terenie gminy Biskupiec Pomorski, której powierzchnię zajmują przede wszystkim lasy i jeziora. W całości lasy stanowią 26 % powierzchni gminy a jeziora 3,28%. Zasadniczymi elementami morfologicznymi tego obszaru są:wysoczyzna morenowa (średnia wysokość 90-110 m n.p.m.),wzgórza i pagórki morenowe,sandry, rynny jeziorne i doliny rzeczne. Powierzchnia wysoczyzny charakteryzuje się występowaniem licznych drobnych zagłębień wytopiskowych. Znajdziemy tutaj tzw. oczka polodowcowe, mokradła i torfowiska a w okolicach miejscowości Łąkorz wyspy otoczone sandrem. Na terenie gminy występują również tzw. ozy (w okolicach Mierzyna, na zachód od Sumina oraz na północ od Wielka Tymawa) i kemy (w rejonie Sumina, Łąkorka, Wonny i Szwarcenowa). Na terenie gminy napotkamy także na zastoiska.Największe z nich to zastoisko biskupieckie – o płaskim, rozległym i podmokłym dnie. Natomiast najwyższym punktem położonym na terenie gminy jest Góra Szwedzka – o wysokości 121,3 m n.p.m. Najniżej położony punkt zaś o wysokości ok. 62 m n.p.m. znajduje się w dolinie Osy u ujścia jej do Jeziora Płowęż. W obrębie gminy znajdują się także rezerwaty przyrody: ornitofaunistyczny „Jezioro Karaś”, torfowiskowy „Kociołek”, „Łabędź”, „Uroczysko Piotrowice” oraz częściowo Brodnicki Park Krajobrazowy. Na obszarze gminy występują zasadniczo trzy typy gleb. Są to:gleby brunatne, gleby bielicowe, gleby mułowo-torfowo-murszaste. Ponadto odnajdziemy tutaj czarne ziemie i gleby szare oraz mady glejowe i wody powierzchniowe.



Dzieje miejscowości

Pierwsze wzmianki o wsi pojawiają się w 1325 i 1371 r. a następne w 1434 r. Nie znana jest data lokacji miejscowości. W 1325 r. wybudowano kościół przez Franciszka Schenka dziedzica Sumin. W XVI w. wsią zarządzała rodzina Sumińskich. Najprawdopodobniej od ich nazwiska pochodzi nazwa dzisiejsza miejscowości. Pod koniec XIX w. wieś znajdowała się w gminie Kikoł. W Suminie znajdował się murowany kościół parafialny. W tym okresie w folwarku było 49 domów i 461 mieszkańców. We wsi były 52 osoby na obszarze 356 mórg. Nie zachowała się informacja o kształcie zabudowań wiejskich.


Gospodarka

Na terenie wsi działa Ochotnicza Straż Pożarna, sklep spożywczy oraz firma „Wideofilmowanie”.

Ludzie związani z miejscowością:

W kadencji 2011 - 2015 sołtysem wsi jest Andrzej Chmielewski.


Bibliografia:

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. XI, Warszawa 1890, 960 ss.



Kinlis (dyskusja) 12:34, 11 wrz 2013 (CEST)