Wardęgowo: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
(Charakterystyka fizjograficzna)
Linia 7: Linia 7:
 
  |dopełniacz wsi        = Wardęgowa  
 
  |dopełniacz wsi        = Wardęgowa  
 
  |zdjęcie              = Krzyż w Wardęgowie.jpg  
 
  |zdjęcie              = Krzyż w Wardęgowie.jpg  
  |opis zdjęcia          = Krzyż w Wardęgowie, źródło: http://www.gminabiskupiec.pl, 12.09.2013.   
+
  |opis zdjęcia          = Krzyż w Wardęgowie, źródło: [http://www.gminabiskupiec.pl Gmina Biskupiec], 12.09.2013.   
 
  |rodzaj miejscowości  = wieś sołecka
 
  |rodzaj miejscowości  = wieś sołecka
 
  |województwo          = warmińsko-mazurskie  
 
  |województwo          = warmińsko-mazurskie  
Linia 30: Linia 30:
 
  |www                  =
 
  |www                  =
 
}}
 
}}
<big>'''Wardęgowo'''</big>  (niem. Wardengowo) – [[wieś sołecka]] w Polsce [[województwo warmińsko - mazurskie |województwie warmińsko – mazurskiej]] w [[powiat nowomiejski |powiecie nowomiejskim]] w [[gmina Biskupiec Pomorski |gminie Biskupiec Pomorski]]. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego.
+
<big>'''Wardęgowo'''</big>  (niem. Wardengowo) – [[wieś sołecka]] w Polsce [[województwo warmińsko - mazurskie |województwie warmińsko – mazurskiej]] w [[powiat nowomiejski |powiecie nowomiejskim]] w [[gmina Biskupiec Pomorski |gminie Biskupiec Pomorski]]. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego. W kadencji 2011-2015 sołtysem wsi jest [[Kazimierz Śliwiński]].
 
   
 
   
  
Linia 37: Linia 37:
  
 
=== Charakterystyka fizjograficzna ===
 
=== Charakterystyka fizjograficzna ===
Miejscowość położona jest na terenie [[gmina Biskupiec Pomorski| gminy Biskupiec Pomorski]], której powierzchnię zajmują przede wszystkim lasy i jeziora. W całości lasy stanowią 26% powierzchni gminy, a jeziora 3,28%. Zasadniczymi elementami morfologicznymi tego obszaru są: wysoczyzna morenowa (średnia wysokość 90-110 m n.p.m.), wzgórza i pagórki morenowe, sandry, rynny jeziorne i doliny rzeczne. Powierzchnia wysoczyzny charakteryzuje się występowaniem licznych drobnych zagłębień wytopiskowych. Znajdziemy tutaj tzw. oczka polodowcowe, mokradła i torfowiska, a w okolicach miejscowości [[Łąkorz]] wyspy otoczone sandrem. Na terenie gminy występują również tzw. ozy (w okolicach [[Mierzyn |Mierzyna]], na zachód od [[Sumin |Sumina]] oraz na północ od [[Wielka Tymawa]]) i kemy (w rejonie [[Sumin |Sumina]], [[Łąkorek| Łąkorka]], [[Wonna| Wonny]] i [[Szwarcenowo |Szwarcenowa]]). Na terenie gminy napotkamy także na zastoiska. Największe z nich to zastoisko biskupieckie – o płaskim, rozległym i podmokłym dnie. Natomiast najwyższym punktem położonym na terenie gminy jest [[Góra Szwedzka]] – o wysokości 121,3 m n.p.m. Najniżej położony punkt zaś o wysokości ok. 62 m n.p.m. znajduje się w dolinie [[Osa |Osy]] u ujścia jej do [[Jezioro Płowęż |Jeziora Płowęż]]. W obrębie gminy znajdują się także rezerwaty przyrody: ornitofaunistyczny [[„Jezioro Karaś”]], torfowiskowy [[„Kociołek”]], [[„Łabędź”]], [[„Uroczysko Piotrowice”]] oraz częściowo [[Brodnicki Park Krajobrazowy]]. Na obszarze gminy występują zasadniczo trzy typy gleb. Są to: gleby brunatne, gleby bielicowe, gleby mułowo-torfowo-murszaste. Ponadto odnajdziemy tutaj czarne ziemie i gleby szare oraz mady glejowe i wody powierzchniowe. W okolicy miejscowości istnieją [[obszary chronionego krajobrazu]].
+
Miejscowość położona jest na terenie [[gmina Biskupiec Pomorski| gminy Biskupiec Pomorski]], której powierzchnię zajmują przede wszystkim lasy i jeziora. W całości lasy stanowią 26% powierzchni gminy, a jeziora 3,28%. Zasadniczymi elementami morfologicznymi tego obszaru są: wysoczyzna morenowa (średnia wysokość 90-110 m n.p.m.), wzgórza i pagórki morenowe, sandry, rynny jeziorne i doliny rzeczne. Powierzchnia wysoczyzny charakteryzuje się występowaniem licznych drobnych zagłębień wytopiskowych. Znajdziemy tutaj tzw. oczka polodowcowe, mokradła i torfowiska, a w okolicach miejscowości [[Łąkorz]] wyspy otoczone sandrem. Na terenie gminy występują również tzw. ozy (w okolicach [[Mierzyn |Mierzyna]], na zachód od [[Sumin |Sumina]] oraz na północ od [[Wielka Tymawa]]) i kemy (w rejonie [[Sumin |Sumina]], [[Łąkorek| Łąkorka]], [[Wonna| Wonny]] i [[Szwarcenowo |Szwarcenowa]]). Na terenie gminy napotkamy także na zastoiska. Największe z nich to zastoisko biskupieckie – o płaskim, rozległym i podmokłym dnie. Natomiast najwyższym punktem położonym na terenie gminy jest [[Góra Szwedzka]] – o wysokości 121,3 m n.p.m. Najniżej położony punkt zaś o wysokości ok. 62 m n.p.m. znajduje się w dolinie [[Osa |Osy]] u ujścia jej do [[Jezioro Płowęż |Jeziora Płowęż]]. W obrębie gminy znajdują się także rezerwaty przyrody: ornitofaunistyczny [["Jezioro Karaś"]], torfowiskowy [["Kociołek"]], [["Łabędź"]], [["Uroczysko Piotrowice"]] oraz częściowo [[Brodnicki Park Krajobrazowy]]. Na obszarze gminy występują zasadniczo trzy typy gleb. Są to: gleby brunatne, gleby bielicowe, gleby mułowo-torfowo-murszaste. Ponadto odnajdziemy tutaj czarne ziemie i gleby szare oraz mady glejowe i wody powierzchniowe. W okolicy miejscowości istnieją [[obszary chronionego krajobrazu]].
  
  
Linia 45: Linia 45:
  
 
=== Dzieje miejscowości ===
 
=== Dzieje miejscowości ===
Nazwa miejscowości pochodzi od słowa „hortulanus” – włóczęga. Miejscowość za czasów krzyżackich należała do [[komturstwo krzyżackie |komturstwa radzyńskiego]]. Nieznana jest dokładna data lokacji wsi.
+
Nazwa miejscowości pochodzi od słowa „hortulanus” – włóczęga. Miejscowość za czasów krzyżackich należała do [[komturstwo radzyńskie |komturstwa radzyńskiego]]. Nieznana jest dokładna data lokacji wsi.
  
 
<br/>
 
<br/>
Linia 60: Linia 60:
  
 
<br/>
 
<br/>
 
===Ludzie związani z miejscowością===
 
 
W kadencji 2011-2015 sołtysem wsi jest [[Kazimierz Śliwiński]].
 
 
<br/>
 
 
  
 
=== Zabytki===
 
=== Zabytki===
Na terenie miejscowości znajdują się następujące zabytki: [[kaplica pw. Niepokalanego Serca Maryi Panny z II poł. XX w.]] (powstała na miejscu drewnianej kapliczki z XVIII w.), [[dwór z I poł. XIX w.]], drewniane chaty z lat 1937–1938; cmentarz wojskowy z 1812 r.
+
Na terenie miejscowości znajdują się następujące zabytki: [[kaplica pw. Niepokalanego Serca Maryi Panny w Wardęgowie|kaplica pw. Niepokalanego Serca Maryi Panny]] z II poł. XX w. (powstała na miejscu drewnianej kapliczki z XVIII w.), [[dwór w Wardęgowie|dwór]] z I poł. XIX w., drewniane chaty z lat 1937–1938; cmentarz wojskowy z 1812 r.
[[File:Kaplica w Wardęgowie.jpg|300 px |thumb|Kaplica w Wardęgowie, źródło: http://www.gminabiskupiec.pl, 12.09.2013.]]
+
[[File:Kaplica w Wardęgowie.jpg|300 px |thumb|Kaplica w Wardęgowie, źródło: [http://www.gminabiskupiec.pl Gmina Biskupiec], 12.09.2013.]]
  
 
<br/>
 
<br/>

Wersja z 20:48, 12 lis 2013

Wardęgowo

Krzyż w Wardęgowie, źródło: Gmina Biskupiec, 12.09.2013.
Krzyż w Wardęgowie, źródło: Gmina Biskupiec, 12.09.2013.
Rodzaj miejscowości wieś sołecka
Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat nowomiejski
Gmina Biskupiec Pomorski
Sołectwo Wardęgowo
Liczba ludności (Pole-obowiązkowe) Pole-obowiązkowe
Strefa numeracyjna (+48) 56
Tablice rejestracyjne NNM
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Wardęgowo
Wardęgowo
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Wardęgowo
Wardęgowo
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Wardęgowo (niem. Wardengowo) – wieś sołecka w Polsce województwie warmińsko – mazurskiej w powiecie nowomiejskim w gminie Biskupiec Pomorski. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego. W kadencji 2011-2015 sołtysem wsi jest Kazimierz Śliwiński.



Charakterystyka fizjograficzna

Miejscowość położona jest na terenie gminy Biskupiec Pomorski, której powierzchnię zajmują przede wszystkim lasy i jeziora. W całości lasy stanowią 26% powierzchni gminy, a jeziora 3,28%. Zasadniczymi elementami morfologicznymi tego obszaru są: wysoczyzna morenowa (średnia wysokość 90-110 m n.p.m.), wzgórza i pagórki morenowe, sandry, rynny jeziorne i doliny rzeczne. Powierzchnia wysoczyzny charakteryzuje się występowaniem licznych drobnych zagłębień wytopiskowych. Znajdziemy tutaj tzw. oczka polodowcowe, mokradła i torfowiska, a w okolicach miejscowości Łąkorz wyspy otoczone sandrem. Na terenie gminy występują również tzw. ozy (w okolicach Mierzyna, na zachód od Sumina oraz na północ od Wielka Tymawa) i kemy (w rejonie Sumina, Łąkorka, Wonny i Szwarcenowa). Na terenie gminy napotkamy także na zastoiska. Największe z nich to zastoisko biskupieckie – o płaskim, rozległym i podmokłym dnie. Natomiast najwyższym punktem położonym na terenie gminy jest Góra Szwedzka – o wysokości 121,3 m n.p.m. Najniżej położony punkt zaś o wysokości ok. 62 m n.p.m. znajduje się w dolinie Osy u ujścia jej do Jeziora Płowęż. W obrębie gminy znajdują się także rezerwaty przyrody: ornitofaunistyczny "Jezioro Karaś", torfowiskowy "Kociołek", "Łabędź", "Uroczysko Piotrowice" oraz częściowo Brodnicki Park Krajobrazowy. Na obszarze gminy występują zasadniczo trzy typy gleb. Są to: gleby brunatne, gleby bielicowe, gleby mułowo-torfowo-murszaste. Ponadto odnajdziemy tutaj czarne ziemie i gleby szare oraz mady glejowe i wody powierzchniowe. W okolicy miejscowości istnieją obszary chronionego krajobrazu.




Dzieje miejscowości

Nazwa miejscowości pochodzi od słowa „hortulanus” – włóczęga. Miejscowość za czasów krzyżackich należała do komturstwa radzyńskiego. Nieznana jest dokładna data lokacji wsi.


W 1719 r. na skraju wsi Wardęgowo małemu chłopcu wypasającemu bydło objawiła się Matka Boska. Na pamiątkę tego wydarzenia powstała tutaj kaplica. W XVIII w. w pobliżu miejscowości poległo wielu żołnierzy pochodzenia francuskiego. Ofiary pochowano w jednym grobie, nad którym stał krzyż, usunięty w okresie międzywojennym. W 1720 r. właścicielką Wardęgowa była Rozalia Sampławska. 1789 r. wieś wraz z folwarkiem liczyła 11 dymów i należała do Czapskich.


W XIX w. na terenie miejscowości istniała cegielnia. W XIX w. we wsi zajmowano się hodowlą krów mlecznych rasy wschodnio–fryskiej, owiec do strzyżenia, świń tucznych rasy Yorkshire. W 1885 r. było tutaj 5 domów i 13 dymów. We wsi mieszkało 76 osób w tym 54 katolików i 22 ewangelików.


Przed II wojną światową Wardęgowo składało się z dwóch miejscowości: Wardęgowa oraz Wardęgówka. Po wojnie obie miejscowości połączono administracyjnie.


Zabytki

Na terenie miejscowości znajdują się następujące zabytki: kaplica pw. Niepokalanego Serca Maryi Panny z II poł. XX w. (powstała na miejscu drewnianej kapliczki z XVIII w.), dwór z I poł. XIX w., drewniane chaty z lat 1937–1938; cmentarz wojskowy z 1812 r.

Kaplica w Wardęgowie, źródło: Gmina Biskupiec, 12.09.2013.


Bibliografia

http://www.gminabiskupiec.pl/asp/pl_start.asp?typ=14&sub=6&subsub=25&menu=130&strona=1, 12.09.2013.



Kinlis (dyskusja) 12:43, 11 wrz 2013 (CEST)