Wejsuny: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
(Dzieje miejscowości)
Linia 16: Linia 16:
 
  |sołectwo              =
 
  |sołectwo              =
 
  |wysokość              =
 
  |wysokość              =
  |liczba ludności      = 338<ref>Łącznie: Wejsuny, Małe Wejsuny, Zakątki.</ref>
+
  |liczba ludności      = 338<ref>Łącznie: Wejsuny, [[Małe Wejsuny]], [[Zakątki]].</ref>
 
  |rok                  = 2010  
 
  |rok                  = 2010  
 
  |strefa numeracyjna    = (+48) 87
 
  |strefa numeracyjna    = (+48) 87
Linia 31: Linia 31:
 
  |www                  =
 
  |www                  =
 
}}
 
}}
<big>''' Wejsuny''' (niem. ''Weissuhnen'') – wieś w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Ruciane-Nida.  
+
<big>''' Wejsuny''' (niem. ''Weissuhnen'') – [[wieś sołecka]] w Polsce, położona w [[województwo warmińsko-mazurskie| województwie warmińsko-mazurskim]], w [[powiat piski | powiecie piskim]], w [[gmina Ruciane-Nida|gminie Ruciane-Nida]]. Do 1954 roku siedziba [[gmina Wejsuny|gminy Wejsuny]], następnie wchodziła w skład gminy (później gromady) [[gmina Ukta|Ukta]]; od 1973 roku w gminie Ruciane-Nida. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do [[województwo suwalskie|województwa suwalskiego]].
 
 
Do 1954 roku siedziba gminy Wejsuny, następnie wchodziła w skład gminy (później gromady) Ukta; od 1973 roku w gminie Ruciane-Nida. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
 
  
 
<br/>
 
<br/>
  
 
=== Charakterystyka fizjograficzna ===
 
=== Charakterystyka fizjograficzna ===
Wieś położona jest w południowo-wschodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na Równinie Mazurskiej, w Puszczy Piskiej, 6,5 km na północny wschód od Rucianego-Nidy, nad jeziorami Wejsunek (39 ha) i Warnołty (połączone ze Śniardwami przez zatokę Szyba). Krzyżują się w niej szlaki turystyczne, w tym z Pisza i z Rucianego-Nidy, nad Jezioro Śniardwy.
+
Wieś położona jest w południowo-wschodniej części [[województwo warmińsko-mazurskie|województwa warmińsko-mazurskiego]], na [[Równina Mazurska|Równinie Mazurskiej]], w [[Puszcza Piska|Puszczy Piskiej]], 6,5 km na północny wschód od [[Ruciane-Nida|Rucianego-Nidy]], nad jeziorami [[Jezioro Wejsunek|Wejsunek]] (39 ha) i [[Jezioro Warnołty|Warnołty]] (połączone ze [[Jezioro Śniardwy|Śniardwami]] przez zatokę [[Zatoka Szyba|Szyba]]). Krzyżują się w niej szlaki turystyczne, w tym z [[Pisz|Pisza]] i z Rucianego-Nidy, nad jezioro Śniardwy.
  
 
<br/>
 
<br/>
  
 
=== Dzieje miejscowości ===
 
=== Dzieje miejscowości ===
Wieś powstała w 1763 roku jako osada szkatułowa. W 1842 roku większość mieszkańców stanowiła ludność polskojęzyczna; znajdowała się tu kuźnia i karczma. W 1872 roku na pobliskim polu chłop Jeromin z Wejsun znalazł na polu kamienną tzw. babę pruską, rzeźbę, na której zachowały się zarysy twarzy (nos rzeźbie utrącił ponoć pewien myśliwy około 1886 r.). W 1988 roku baba pruska została przeniesiona do Pisza i ustawiona przed ratuszem.
+
Wieś powstała w 1763 roku jako osada szkatułowa. W 1842 roku większość mieszkańców stanowiła ludność polskojęzyczna; znajdowała się tu kuźnia i karczma. W 1872 roku na pobliskim polu chłop Jeromin z Wejsun znalazł na polu kamienną tzw. [[baby pruskie|babę pruską]], rzeźbę, na której zachowały się zarysy twarzy (nos rzeźbie utrącił ponoć pewien myśliwy około 1886 r.). W 1988 roku baba pruska została przeniesiona do [[Pisz|Pisza]] i ustawiona przed ratuszem.
  
Parafia ewangelicko-augsburska istnieje tu od 1898 roku, została wyodrębniona z parafii piskiej. W 1900 roku w parafii Wejsuny było 800 Polaków i 300 Niemców (według danych kościelnych). Budowę neogotyckiego kościoła ukończono w 1908 roku, trzy lata później zawieszono na jego wieży dwa dzwony. Pierwszym proboszczem parafii był ks. Heinrich Küll (w latach 1898-1909). Od 1970 roku tutejszy kościół ma status filiału parafii ewangelickiej w Piszu.
+
[[Parafia ewangelicka w Wejsunach|Parafia ewangelicko-augsburska]] istnieje tu od 1898 roku, została wyodrębniona z [[parafia ewangelicka w Piszu|parafii piskiej]]. W 1900 roku w parafii Wejsuny było 800 Polaków i 300 Niemców (według danych kościelnych). Budowę neogotyckiego kościoła ukończono w 1908 roku, trzy lata później zawieszono na jego wieży dwa dzwony. Pierwszym proboszczem parafii był ks. [[Heinrich Küll]] (w latach 1898-1909). Od 1970 roku tutejszy kościół ma status filiału parafii ewangelickiej w Piszu.
  
Pierwszym wójtem wsi po II wojnie światowej został Gustaw Optacy. W 1945 roku powstał sklep spożywczy oraz agencja pocztowa (od 1955 roku urząd pocztowy), w 1946 roku punkt felczerski (lekarski, od 1953 r. ośrodek zdrowia) i Urząd Stanu Cywilnego. W 1947 roku powołano Ochotniczą Straż Pożarną (w 1968 r. wybudowano remizę) i posterunek Milicji Obywatelskiej (wraz z aresztem gminnym). W 1948 roku powstała Spółdzielnia Gminna „Samopomoc Chłopska”, przy której w 1949 roku uruchomiono ośrodek maszynowy. Również w 1948 roku otwarto we wsi punkt biblioteczny (od 1955 r. biblioteka).
+
Pierwszym wójtem wsi po [[II wojna światowa w Prusach Wschodnich|II wojnie światowej]] został [[Gustaw Optacy]]. W 1945 roku powstał sklep spożywczy oraz agencja pocztowa (od 1955 roku urząd pocztowy), w 1946 roku punkt felczerski (lekarski, od 1953 r. ośrodek zdrowia) i Urząd Stanu Cywilnego. W 1947 roku powołano [[Ochotnicza Straż Pożarna w Wejsunach|Ochotniczą Straż Pożarną]] (w 1968 r. wybudowano remizę) i posterunek Milicji Obywatelskiej (wraz z aresztem gminnym). W 1948 roku powstała Spółdzielnia Gminna „Samopomoc Chłopska”, przy której w 1949 roku uruchomiono ośrodek maszynowy. Również w 1948 roku otwarto we wsi punkt biblioteczny (od 1955 r. [[Biblioteka wiejska w Wejsunach|biblioteka]]).
  
Rozwój wsi uwarunkowała budowa drogi asfaltowej z Wejsun do Pisza (1953-1956), a w 1963 roku postawiono most na trasie Wejsuny-Ruciane o długości 14,5 m. We wsi uruchomiono kółko rolnicze (1957, w 1960 r. liczyło 60 członków), zaś w 1959 roku przeprowadzono elektryfikację wsi. W latach 60. XX wieku istniało tam półstałe wiejskie kino (od 1962 r.) i biblioteka gromadzka wraz z Wiejskim Domem Kultury, a także  świetlica kółka rolniczego.
+
Rozwój wsi uwarunkowała budowa drogi asfaltowej z Wejsun do Pisza (1953-1956), a w 1963 roku postawiono most na trasie Wejsuny-Ruciane o długości 14,5 m. We wsi uruchomiono kółko rolnicze (1957, w 1960 r. liczyło 60 członków), zaś w 1959 roku przeprowadzono elektryfikację wsi. W latach 60. XX wieku istniało tam półstałe wiejskie kino (od 1962 r.) i biblioteka gromadzka wraz z [[Wiejski Dom Kultury w Wejsunach|Wiejskim Domem Kultury]], a także  świetlica kółka rolniczego.
  
W roku 1968 gromada Wejsuny osiągnęła najlepszy wynik w powiecie piskim jeśli chodzi o przeliczenie wartości czynów społecznych na jednego mieszkańca. Przez lata Wejsuny nazywane były „republiką wejsuńską” i stawiane za wzór gospodarowania. Do powstania tego określenia przyczyniła się również postawa wielu mieszkańców w latach powojennych: autochtoni mieli niechętny stosunek do władzy ludowej, część z nich odmawiała przyjęcia dowodów osobistych, podkreślając swoją odmienność od ludności napływowej. Niektóre rodziny do lat 70. zdecydowały się opuścić wieś i wyjechać za Odrę.
+
W roku 1968 gromada Wejsuny osiągnęła najlepszy wynik w [[powiat piski|powiecie piskim]] jeśli chodzi o przeliczenie wartości czynów społecznych na jednego mieszkańca. Przez lata Wejsuny nazywane były „republiką wejsuńską” i stawiane za wzór gospodarowania. Do powstania tego określenia przyczyniła się również postawa wielu mieszkańców w latach powojennych: autochtoni mieli niechętny stosunek do władzy ludowej, część z nich odmawiała przyjęcia dowodów osobistych, podkreślając swoją odmienność od ludności napływowej. Niektóre rodziny do lat 70. zdecydowały się opuścić wieś i wyjechać za Odrę.
  
W latach 70. XX wieku obok wyżej wymienionych instytucji istniał we wsi klub prasy i książki „Ruch”, kawiarnia, bar, a także punkt apteczny, 2 sklepy, przystanek PKS. W Wejsunach działała również filia giżyckiej spółdzielni pracy przemysłu spożywczego „SPES”, w której produkowano konserwy mięsne i rybne oraz przetwarzano runo leśne. Zakład ten zatrudniał 15 osób (1978).
+
W latach 70. XX wieku obok wyżej wymienionych instytucji istniał we wsi klub prasy i książki „Ruch”, kawiarnia, bar, a także punkt apteczny, dwa sklepy, przystanek PKS. W Wejsunach działała również filia giżyckiej spółdzielni pracy przemysłu spożywczego „SPES”, w której produkowano konserwy mięsne i rybne oraz przetwarzano runo leśne. Zakład ten zatrudniał 15 osób (1978).
  
Szkołę we wsi uruchomiono w 1848 roku. W 1935 roku uczęszczało do niej 73 dzieci (pracowało dwóch nauczycieli). Po II wojnie światowej szkołę uruchomiono w 1947 roku (5 klas, 40 uczniów); placówkę organizowała Halina(?) Potocka, a przez wiele lat (1951-1971) jej kierownikiem był Eugeniusz Bielawski. W 1967 roku szkoła była ośmioklasowa, w 1969 roku uczęszczało do niej 90 uczniów, pracowało 7 nauczycieli. Pod koniec następnej dekady (1978) w szkole zatrudnionych było 8 nauczycieli, którzy zajmowali się edukacją 126 uczniów.
+
Szkołę we wsi uruchomiono w 1848 roku. W 1935 roku uczęszczało do niej 73 dzieci (pracowało dwóch nauczycieli). Po II wojnie światowej szkołę uruchomiono w 1947 roku (5 klas, 40 uczniów); placówkę organizowała Halina(?) Potocka, a przez wiele lat (1951-1971) jej kierownikiem był [[lkwim:Eugeniusz Bielawski|Eugeniusz Bielawski]]. W 1967 roku szkoła była ośmioklasowa, w 1969 roku uczęszczało do niej 90 uczniów, pracowało 7 nauczycieli. Pod koniec następnej dekady (1978) w szkole zatrudnionych było 8 nauczycieli, którzy zajmowali się edukacją 126 uczniów.
  
W Wejsunach działa regionalna Izba Mazurska, założona w latach 70. XX wieku przez Eugeniusza Bielawskiego we własnym domu i przez niego kierowana aż do śmierci. Znajdują się tu zabytki lokalnego rękodzieła, dawny sprzęt gospodarski (wykonany z drewna), a także liczne druki (mapy, czasopisma, książki) związane z dziejami ziemi piskiej.
+
W Wejsunach działa [[lkwim:Izba Regionalna w Wejsunach| Izba Regionalna]], założona w latach 70. XX wieku przez Eugeniusza Bielawskiego we własnym domu i przez niego kierowana aż do śmierci. Znajdują się tu zabytki lokalnego rękodzieła, dawny sprzęt gospodarski (wykonany z drewna), a także liczne druki (mapy, czasopisma, książki) związane z dziejami ziemi piskiej.
 +
 
 +
Aktualnie wieś jest siedzibą [[sołectwo|sołectwa]]. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje [[Dariusz Vogel]]<ref> http://www.ruciane-nida.pl/strona-92-Solectwa.html [data dostępu: 30.08.2013]</ref>.
  
  
Linia 85: Linia 85:
  
 
=== Ludzie związani z miejscowością: ===
 
=== Ludzie związani z miejscowością: ===
*Eugeniusz Bielawski (1906-1986) – regionalista i długoletni nauczyciel w Wejsunach, założyciel tutejszej Izby Regionalnej  
+
*[[lkwim:Eugeniusz Bielawski|Eugeniusz Bielawski]] (1906-1986) – regionalista i długoletni nauczyciel w Wejsunach, założyciel tutejszej Izby Regionalnej  
*Gustaw Optacy (1892-1979) – zasłużony działacz mazurski; był pierwszym wójtem w Wejsunach po II wojnie światowej
+
*[[Gustaw Optacy]] (1892-1979) – zasłużony działacz mazurski; był pierwszym wójtem w Wejsunach po II wojnie światowej
 +
*[[lkwim: Olga Masiuk|Olga Masiuk]] (ur. 1979) - pisarka, autorka książek dla dzieci, nauczycielka; o Wejsunach zob. O.Masiuk, ''Bristol; Świerszcze : opowieści rodzinne'', "Borussia", nr 24/25, 2001, s. 67-71.
  
 
<br/>
 
<br/>
  
 
=== Zabytki: ===
 
=== Zabytki: ===
*Kościół ewangelicki z 1898 roku; plebania z tego samego okresu
+
*[[Kościół ewangelicki w Wejsunach|Kościół ewangelicki]] z 1898 roku; plebania z tego samego okresu
 
*Zachowała się część dawnej zabudowy z przełomu XIX i XX wieku (domy nr 5, 13, 15, 41, 45, 80, 84)
 
*Zachowała się część dawnej zabudowy z przełomu XIX i XX wieku (domy nr 5, 13, 15, 41, 45, 80, 84)
 
*Zespół dawnej szkoły z początku XX wieku: szkoła i budynek gospodarczy
 
*Zespół dawnej szkoły z początku XX wieku: szkoła i budynek gospodarczy
 
*Dawna karczma z budynkiem gospodarczym, początek XX wieku, obecnie sklep
 
*Dawna karczma z budynkiem gospodarczym, początek XX wieku, obecnie sklep
*Cmentarz ewangelicki z końca XIX wieku; znajduje się na nim kwatera wojenna z okresu I wojny światowej, w której pochowanych jest 5 żołnierzy armii niemieckiej
+
*Cmentarz ewangelicki z końca XIX wieku; znajduje się na nim kwatera wojenna z okresu [[I wojna światowa w Prusach Wschodnich|I wojny światowej]], w której pochowanych jest 5 żołnierzy armii niemieckiej
*Leśniczówka i dwa budynki gospodarcze z początku XX wieku, Wejsuny-Leśniczówka
+
*Leśniczówka i dwa budynki gospodarcze z początku XX wieku, [[Wejsuny-Leśniczówka]]
  
 
<br/>
 
<br/>
Linia 124: Linia 125:
 
== Zobacz też ==
 
== Zobacz też ==
 
[[Użytkownik:Emes|Emes]] ([[Dyskusja użytkownika:Emes|dyskusja]]) 04:12, 24 wrz 2013 (CEST)
 
[[Użytkownik:Emes|Emes]] ([[Dyskusja użytkownika:Emes|dyskusja]]) 04:12, 24 wrz 2013 (CEST)
 
+
[[Użytkownik:Emes|Emes]] ([[Dyskusja użytkownika:Emes|dyskusja]]) 03:35, 28 paź 2013 (CET)
[[Kategoria: Miejscowość]]
+
[[Kategoria: Miejscowość]] [[Kategoria: wieś sołecka]] [[Kategoria: powiat piski]]  [[Kategoria: gmina Ruciane-Nida]]  
 
[[Użytkownik:Emes|Emes]] ([[Dyskusja użytkownika:Emes|dyskusja]]) 04:12, 24 wrz 2013 (CEST)
 
[[Użytkownik:Emes|Emes]] ([[Dyskusja użytkownika:Emes|dyskusja]]) 04:12, 24 wrz 2013 (CEST)

Wersja z 04:35, 28 paź 2013


Wejsuny

Pole-obowiązkowe
Pole-obowiązkowe
Rodzaj miejscowości wieś sołecka
Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat piski
Gmina Ruciane-Nida
Liczba ludności (2010) 338[1]
Strefa numeracyjna (+48) 87
Kod pocztowy 12-220
Tablice rejestracyjne NPI
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Wejsuny
Wejsuny
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Wejsuny
Wejsuny
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Wejsuny (niem. Weissuhnen) – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Ruciane-Nida. Do 1954 roku siedziba gminy Wejsuny, następnie wchodziła w skład gminy (później gromady) Ukta; od 1973 roku w gminie Ruciane-Nida. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.


Charakterystyka fizjograficzna

Wieś położona jest w południowo-wschodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na Równinie Mazurskiej, w Puszczy Piskiej, 6,5 km na północny wschód od Rucianego-Nidy, nad jeziorami Wejsunek (39 ha) i Warnołty (połączone ze Śniardwami przez zatokę Szyba). Krzyżują się w niej szlaki turystyczne, w tym z Pisza i z Rucianego-Nidy, nad jezioro Śniardwy.


Dzieje miejscowości

Wieś powstała w 1763 roku jako osada szkatułowa. W 1842 roku większość mieszkańców stanowiła ludność polskojęzyczna; znajdowała się tu kuźnia i karczma. W 1872 roku na pobliskim polu chłop Jeromin z Wejsun znalazł na polu kamienną tzw. babę pruską, rzeźbę, na której zachowały się zarysy twarzy (nos rzeźbie utrącił ponoć pewien myśliwy około 1886 r.). W 1988 roku baba pruska została przeniesiona do Pisza i ustawiona przed ratuszem.

Parafia ewangelicko-augsburska istnieje tu od 1898 roku, została wyodrębniona z parafii piskiej. W 1900 roku w parafii Wejsuny było 800 Polaków i 300 Niemców (według danych kościelnych). Budowę neogotyckiego kościoła ukończono w 1908 roku, trzy lata później zawieszono na jego wieży dwa dzwony. Pierwszym proboszczem parafii był ks. Heinrich Küll (w latach 1898-1909). Od 1970 roku tutejszy kościół ma status filiału parafii ewangelickiej w Piszu.

Pierwszym wójtem wsi po II wojnie światowej został Gustaw Optacy. W 1945 roku powstał sklep spożywczy oraz agencja pocztowa (od 1955 roku urząd pocztowy), w 1946 roku punkt felczerski (lekarski, od 1953 r. ośrodek zdrowia) i Urząd Stanu Cywilnego. W 1947 roku powołano Ochotniczą Straż Pożarną (w 1968 r. wybudowano remizę) i posterunek Milicji Obywatelskiej (wraz z aresztem gminnym). W 1948 roku powstała Spółdzielnia Gminna „Samopomoc Chłopska”, przy której w 1949 roku uruchomiono ośrodek maszynowy. Również w 1948 roku otwarto we wsi punkt biblioteczny (od 1955 r. biblioteka).

Rozwój wsi uwarunkowała budowa drogi asfaltowej z Wejsun do Pisza (1953-1956), a w 1963 roku postawiono most na trasie Wejsuny-Ruciane o długości 14,5 m. We wsi uruchomiono kółko rolnicze (1957, w 1960 r. liczyło 60 członków), zaś w 1959 roku przeprowadzono elektryfikację wsi. W latach 60. XX wieku istniało tam półstałe wiejskie kino (od 1962 r.) i biblioteka gromadzka wraz z Wiejskim Domem Kultury, a także świetlica kółka rolniczego.

W roku 1968 gromada Wejsuny osiągnęła najlepszy wynik w powiecie piskim jeśli chodzi o przeliczenie wartości czynów społecznych na jednego mieszkańca. Przez lata Wejsuny nazywane były „republiką wejsuńską” i stawiane za wzór gospodarowania. Do powstania tego określenia przyczyniła się również postawa wielu mieszkańców w latach powojennych: autochtoni mieli niechętny stosunek do władzy ludowej, część z nich odmawiała przyjęcia dowodów osobistych, podkreślając swoją odmienność od ludności napływowej. Niektóre rodziny do lat 70. zdecydowały się opuścić wieś i wyjechać za Odrę.

W latach 70. XX wieku obok wyżej wymienionych instytucji istniał we wsi klub prasy i książki „Ruch”, kawiarnia, bar, a także punkt apteczny, dwa sklepy, przystanek PKS. W Wejsunach działała również filia giżyckiej spółdzielni pracy przemysłu spożywczego „SPES”, w której produkowano konserwy mięsne i rybne oraz przetwarzano runo leśne. Zakład ten zatrudniał 15 osób (1978).

Szkołę we wsi uruchomiono w 1848 roku. W 1935 roku uczęszczało do niej 73 dzieci (pracowało dwóch nauczycieli). Po II wojnie światowej szkołę uruchomiono w 1947 roku (5 klas, 40 uczniów); placówkę organizowała Halina(?) Potocka, a przez wiele lat (1951-1971) jej kierownikiem był Eugeniusz Bielawski. W 1967 roku szkoła była ośmioklasowa, w 1969 roku uczęszczało do niej 90 uczniów, pracowało 7 nauczycieli. Pod koniec następnej dekady (1978) w szkole zatrudnionych było 8 nauczycieli, którzy zajmowali się edukacją 126 uczniów.

W Wejsunach działa Izba Regionalna, założona w latach 70. XX wieku przez Eugeniusza Bielawskiego we własnym domu i przez niego kierowana aż do śmierci. Znajdują się tu zabytki lokalnego rękodzieła, dawny sprzęt gospodarski (wykonany z drewna), a także liczne druki (mapy, czasopisma, książki) związane z dziejami ziemi piskiej.

Aktualnie wieś jest siedzibą sołectwa. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Dariusz Vogel[2].


Liczba mieszkańców i gospodarstw rolnych

1842 – 11 gospodarstw

1857 – 267 osób

1864 – 321 osób

1867 – 372 osoby

1933 – 400 osób

1939 – 433 osoby, 40 gospodarstw

1945 – 430 osób

1970 – 304 osoby, 50 gospodarstw

1978 – 328 osób, 44 gospodarstwa

1987 – 361 osób


Ludzie związani z miejscowością:

  • Eugeniusz Bielawski (1906-1986) – regionalista i długoletni nauczyciel w Wejsunach, założyciel tutejszej Izby Regionalnej
  • Gustaw Optacy (1892-1979) – zasłużony działacz mazurski; był pierwszym wójtem w Wejsunach po II wojnie światowej
  • Olga Masiuk (ur. 1979) - pisarka, autorka książek dla dzieci, nauczycielka; o Wejsunach zob. O.Masiuk, Bristol; Świerszcze : opowieści rodzinne, "Borussia", nr 24/25, 2001, s. 67-71.


Zabytki:

  • Kościół ewangelicki z 1898 roku; plebania z tego samego okresu
  • Zachowała się część dawnej zabudowy z przełomu XIX i XX wieku (domy nr 5, 13, 15, 41, 45, 80, 84)
  • Zespół dawnej szkoły z początku XX wieku: szkoła i budynek gospodarczy
  • Dawna karczma z budynkiem gospodarczym, początek XX wieku, obecnie sklep
  • Cmentarz ewangelicki z końca XIX wieku; znajduje się na nim kwatera wojenna z okresu I wojny światowej, w której pochowanych jest 5 żołnierzy armii niemieckiej
  • Leśniczówka i dwa budynki gospodarcze z początku XX wieku, Wejsuny-Leśniczówka


Bibliografia:

  1. Achremczyk Stanisław, Historia Warmii i Mazur, t. I-II, Olsztyn 2011.
  2. Balbus Tomasz, Brenda Waldemar, Sylwetki: Eugeniusz Bielawski (Jan Sietnicki), Znad Pisy, nr 9, 2000, s. 208-213.
  3. Bielawski Eugeniusz, Kronika wsi Wejsuny (Fragmenty z 1967 r.), Znad Pisy, nr 11, 2002, s. 248-273.
  4. Hippel Rudolf von, Przegląd statystycznych i innych uwarunkowań powiatu Johannisburg na podstawie przeprowadzonego spisu powszechnego w dniu 3 grudnia 1867 r. wg zestawienia starosty von Hippela w roku 1868, Znad Pisy, nr 19-20, 2010-2011, s. 83-157.
  5. Kossert Andreas, Mazury. Zapomniane Południe dawnych Prus Wschodnich, przeł. Barbara Ostrowska, Warszawa 2004.
  6. Mazury. Słownik stronniczy, ilustrowany, red. Waldemar Mierzwa, Dąbrówno 2008.
  7. Pawlicki Ryszard Wojciech, Cmentarze i mogiły wojenne z okresu pierwszej wojny światowej na obszarze byłego powiatu piskiego, Znad Pisy, nr 4, 1996, s. 49-69.
  8. Pisz. Z dziejów miasta i powiatu, red. Wanda Korycka, Olsztyn 1970.
  9. Rej Krzysztof, Parafia ewangelicka w Wejsunach dawniej i dziś, Znad Pisy, nr 8, 1999, s. 78-86.
  10. Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
  11. Śliwiński Józef, Z dziejów Rucianego-Nidy i okolic, Olsztyn 1993.
  12. Żurkowska Tekla, Mazurskie cmentarze. Symbole w krajobrazie, Olsztyn 2008.
  13. Deutsche Verwaltungsgeschichte: http://www.verwaltungsgeschichte.de/johannisburg.html [data dostępu: 2.08.2013]
  14. Bank Danych Lokalnych GUS: http://www.stat.gov.pl/bdl/app/samorzad_m.dims [data dostępu: 2.08.2013]
  15. Gminna Ewidencja Zabytków www.bip.ruciane-nida.pl/zalaczniki/prawo/130215093910.pdf [data dostępu: 2.08.2013]

Przypisy



Zobacz też

Emes (dyskusja) 04:12, 24 wrz 2013 (CEST) Emes (dyskusja) 03:35, 28 paź 2013 (CET) Emes (dyskusja) 04:12, 24 wrz 2013 (CEST)