Cmentarz mennonicki w Stalewie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 22: | Linia 22: | ||
<br/> | <br/> | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| − | + | Kizik Edmund, ''Mennonici w Gdańsku, Elblągu i na Żuławach Wiślanych w drugiej połowie XVII i w XVIII wieku. Studium z dziejów małej społeczności wyznaniowej'', Gdańsk 1994. | |
<br/> | <br/> | ||
[[Kategoria: Turystyka]][[Kategoria: Architektura]][[Kategoria: Zabytki]][[Kategoria: cmentarze]] | [[Kategoria: Turystyka]][[Kategoria: Architektura]][[Kategoria: Zabytki]][[Kategoria: cmentarze]] | ||
<br/> | <br/> | ||
Wersja z 20:57, 23 sty 2014
| Cmentarze | |
| | |
| typ obiektu: | cmentarz mennonicki |
| datacja: | XIX w. |
| powiat: | elbląski |
| gmina: | Markusy |
| miejscowość: | Stalewo |
Cmentarz mennonicki w Stalewie
Spis treści
Położenie
Stalewo (niem Stalle) - wieś w gminie Markusy, w powiecie elbląskim.
Opis
Cmentarz mennonicki w Stalewie założony został w okresie budowy kościoła w latach 1707-1709. Powstała wówczas nekropolia znajdowała się w centrum dzisiejszej wsi, przy drodze, na terenie nieco podwyższonym. Powierzchnia cmentarza była niewielka i swoim kształtem przypominała trapez. Ze względu, że istniejący kościół o konstrukcji szachulcowej zajmował znaczną jego część nie było mowy o podziale na kwatery i na wytyczeniu alei. Całość terenu była otoczona drzewami rosnącymi głównie na obrzeżach. Podobnie jak kościół nagrobki zmarłych były orientowane. Występowały one w formie otwartej od góry tumby ze sztucznego kamienia. Z tyłu za rozebranym w latach 1971-1972 kościołem znajdowało się metalowe ogrodzenie, w którym zachowała się jedna piaskowcowa stela. To typowy przykład sztuki nagrobkowej u mennonitów, czego dowodem jest największa ich koncentracja na cmentarzu w Stogach Malborskich. Na cmentarzu w Stalewie zachował się także nagrobek w formie kolumny, którego fragmenty znajdują się w południowej jego części. Na cmentarzu znajdowała się także pewna liczba żeliwnych krzyży nagrobnych, po których pozostały jedynie niewielkie fragmenty. Obecny widok cmentarza jest przygnębiający z racji, że cały teren jest zaniedbany, porośnięty dziko rosnącą roślinnością, zaś nagrobki porozbijane i niekompletne.
Ciekawostki
Ołtarz z rozebranego kościoła został przeniesiony do kościoła św. Mikołaja w Elblągu. Znajduje się on po lewej stronie kościoła. Pomiedzy kolumnami ołtarza umieszczono obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy.
Bibliografia
Kizik Edmund, Mennonici w Gdańsku, Elblągu i na Żuławach Wiślanych w drugiej połowie XVII i w XVIII wieku. Studium z dziejów małej społeczności wyznaniowej, Gdańsk 1994.
