Cmentarz mennonicki w Wikrowie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 27: | Linia 27: | ||
<br/> | <br/> | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| + | Kizik Edmund, ''Mennonici w Gdańsku, Elblągu i na Żuławach Wiślanych w drugiej połowie XVII i w XVIII wieku. Studium z dziejów małej społeczności wyznaniowej'', Gdańsk 1994. | ||
Mieczkowski Krzysztof, Tomaszewski Marian, ''Rowerem po Krainie Kanału Elbląskiego. Przewodnik po szlakach rowerowych'', Elbląg 2010. | Mieczkowski Krzysztof, Tomaszewski Marian, ''Rowerem po Krainie Kanału Elbląskiego. Przewodnik po szlakach rowerowych'', Elbląg 2010. | ||
Wersja z 20:59, 23 sty 2014
| Cmentarze | |
| | |
| typ obiektu: | cmentarz mennonicki |
| datacja: | XVIII/XIX |
| powiat: | elbląski |
| gmina: | Gronowo Elbląskie |
| miejscowość: | Wikrowo |
Cmentarz mennonicki w Wikrowie
Spis treści
Położenie
Wikrowo (niem. Wickerau Klein, Wickerau Gross) położone w gminie Gronowo Elbląskie, w powiecie elbląskim.
Opis
Wieś Wikrowo Wielkie wzmiankowana w 1395 roku odnosiła się zapewne wówczas do folwarku. W 1590 roku w wyniku podziału gruntów folwarku powstaje wieś Wikrowo Małe gdzie osiedlają się koloniści holenderscy. W 1715 roku Wikrowo Małe i Wikrowo Duże zostały połączone. Pod koniec XVIII wieku. we wsi znajdowało się 28 zagród, mieszkało 36 mennonitów.
Cmentarz mennonicki, jeden z najstarszych na Żuławach Wiślanych, założony na przełomie XVIII i XIX wieku. Położony jest w północnej części miejscowości (dawniej w obrębie wsi Władysławowo). Cmentarz usytuowano po zachodniej stronie drogi, na terpie o wielobocznym kształcie, częściowo zniszczonym przez postawiony współcześnie dom po północnej stronie. Pośród starodrzewia lip i grabów zachował się zespół kilkudziesięciu nagrobków, w tym kilkunastu w formie stel z 2. połowy XIX i 1. połowy XX wieku. Na nagrobkach widnieją nazwiska m.in. Harms, Dück, Ens, Neufeld.
Ciekawostki
W Wikrowie znajdował się drewniany wiatrak typu holenderskiego z połowy XIX wieku, który był ostatnim zachowanym na Żuławach Elbląskich. Niestety 21 grudnia 2001 roku spłonął. Pozostały ruiny budynku, na którym się on znajdował.
W opinii niektórych w pobliżu Wikrowa znajduje się najniższe miejsce w Polsce leżące 2.43 m p.p.m. Jest to obniżenie powstałe sztucznie w wyniku eksploatacji torfu.
Bibliografia
Kizik Edmund, Mennonici w Gdańsku, Elblągu i na Żuławach Wiślanych w drugiej połowie XVII i w XVIII wieku. Studium z dziejów małej społeczności wyznaniowej, Gdańsk 1994.
Mieczkowski Krzysztof, Tomaszewski Marian, Rowerem po Krainie Kanału Elbląskiego. Przewodnik po szlakach rowerowych, Elbląg 2010.
