Miłkowo: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
| Linia 29: | Linia 29: | ||
|www = | |www = | ||
}}<br/> | }}<br/> | ||
| − | ''' Miłkowo ''' (niem. ''Millenberg'') – [[wieś sołecka]] położona w [[województwo warmińsko-mazurskie|województwie warmińsko-mazurskim]], w [[powiat lidzbarski|powiecie lidzbarskim]], w [[gmina | + | ''' Miłkowo ''' (niem. ''Millenberg'') – [[wieś sołecka]] położona w [[województwo warmińsko-mazurskie|województwie warmińsko-mazurskim]], w [[powiat lidzbarski|powiecie lidzbarskim]], w [[Orneta (gmina miejsko-wiejska)|gminie Orneta]]. W latach 1975-1998 miejscowość należała [[podział administracyjny|administracyjnie]] do [[województwo elbląskie|województwa elbląskiego]]. |
Miejscowość w 2010 roku liczyła 230 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje [[Jan Mojak]]<ref>http://orneta-umig.bip-wm.pl/public/?id=3104</ref>. | Miejscowość w 2010 roku liczyła 230 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje [[Jan Mojak]]<ref>http://orneta-umig.bip-wm.pl/public/?id=3104</ref>. | ||
| Linia 37: | Linia 37: | ||
== Położenie == | == Położenie == | ||
| − | Wieś położona jest w północnej części województwa warmińsko-mazurskiego, na [[Równina Ornecka|Równinie Orneckiej]], 14 km na północny zachód od [[Orneta|Ornety]] i 20 km na wschód od [[Lidzbark Warmiński|Lidzbarka Warmińskiego]], w pobliżu granicy z [[ | + | Wieś położona jest w północnej części województwa warmińsko-mazurskiego, na [[Równina Ornecka|Równinie Orneckiej]], 14 km na północny zachód od [[Orneta|Ornety]] i 20 km na wschód od [[Lidzbark Warmiński|Lidzbarka Warmińskiego]], w pobliżu granicy z [[Powiat braniewski|powiatem braniewskim]]. |
<br/> | <br/> | ||
== Dzieje miejscowości == | == Dzieje miejscowości == | ||
| − | Wieś otrzymała przywilej lokacyjny 22 czerwca 1338 roku z rąk wójta biskupiego Henryka z Lutr. Obejmowała 40 łanów, z których cztery przyznano sołtysowi i karczmarzowi; osadnicy otrzymali dziewięcioletnią [[wolnizna|wolniznę]]. Wkrótce potem we wsi powstał młyn wodny na stawie. Miłkowo zostało całkowicie zniszczone podczas [[wojna trzynastoletnia|wojny trzynastoletniej]], natomiast po [[wojna polsko-krzyżacka 1519-1521|ostatniej wojnie polsko-krzyżackiej]] opustoszały tu jedynie cztery spośród 36 łanów. W pierwszej połowie XVI wieku wieś przeszła drogą wymiany w posiadanie kapituły i pozostała w jej rękach aż do I rozbioru Polski. W połowie XVII wieku wieś liczyła 40 łanów, na których gospodarzyło dziesięciu chłopów i sołtys. W 1783 roku była to wieś królewska. Pod koniec XIX wieku obszar wsi wzrósł do niespełna 56 łanów w efekcie włączenia do niej niewielkiego majątku Abestich (cztery łany) oraz 11 łanów lasu. | + | Wieś otrzymała przywilej lokacyjny 22 czerwca 1338 roku z rąk wójta biskupiego [[Henryk z Lutr |Henryka z Lutr]]. Obejmowała 40 łanów, z których cztery przyznano sołtysowi i karczmarzowi; osadnicy otrzymali dziewięcioletnią [[wolnizna|wolniznę]]. Wkrótce potem we wsi powstał młyn wodny na stawie. Miłkowo zostało całkowicie zniszczone podczas [[wojna trzynastoletnia|wojny trzynastoletniej]], natomiast po [[wojna polsko-krzyżacka 1519-1521|ostatniej wojnie polsko-krzyżackiej]] opustoszały tu jedynie cztery spośród 36 łanów. W pierwszej połowie XVI wieku wieś przeszła drogą wymiany w posiadanie kapituły i pozostała w jej rękach aż do I rozbioru Polski. W połowie XVII wieku wieś liczyła 40 łanów, na których gospodarzyło dziesięciu chłopów i sołtys. W 1783 roku była to wieś królewska. Pod koniec XIX wieku obszar wsi wzrósł do niespełna 56 łanów w efekcie włączenia do niej niewielkiego majątku Abestich (cztery łany) oraz 11 łanów lasu. |
| − | Przed wybuchem [[II wojna światowa|II wojny światowej]] większość mieszkańców utrzymywała się z rolnictwa i leśnictwa, a zaledwie cztery osoby pracowały w przemyśle i rzemiośle. | + | Przed wybuchem [[II wojna światowa na Warmii i Mazurach|II wojny światowej]] większość mieszkańców utrzymywała się z rolnictwa i leśnictwa, a zaledwie cztery osoby pracowały w przemyśle i rzemiośle. |
| Linia 79: | Linia 79: | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | + | [[Kategoria: Powiat lidzbarski]] | |
| − | + | [[Kategoria: Orneta (gmina miejsko-wiejska)]] | |
| − | + | [[Kategoria: Wsie sołeckie]] | |
| − | + | [[Kategoria: 1301-1400]] | |
| − | [[Kategoria: | ||
Wersja z 12:32, 28 lip 2014
| Miłkowo | |
| | |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | lidzbarski |
| Gmina | Orneta |
| Liczba ludności (2010) | 230 |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Miłkowo | |
| Położenie na mapie Polski  Miłkowo | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Miłkowo (niem. Millenberg) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie lidzbarskim, w gminie Orneta. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego.
Miejscowość w 2010 roku liczyła 230 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Jan Mojak[1].
Położenie
Wieś położona jest w północnej części województwa warmińsko-mazurskiego, na Równinie Orneckiej, 14 km na północny zachód od Ornety i 20 km na wschód od Lidzbarka Warmińskiego, w pobliżu granicy z powiatem braniewskim.
Dzieje miejscowości
Wieś otrzymała przywilej lokacyjny 22 czerwca 1338 roku z rąk wójta biskupiego Henryka z Lutr. Obejmowała 40 łanów, z których cztery przyznano sołtysowi i karczmarzowi; osadnicy otrzymali dziewięcioletnią wolniznę. Wkrótce potem we wsi powstał młyn wodny na stawie. Miłkowo zostało całkowicie zniszczone podczas wojny trzynastoletniej, natomiast po ostatniej wojnie polsko-krzyżackiej opustoszały tu jedynie cztery spośród 36 łanów. W pierwszej połowie XVI wieku wieś przeszła drogą wymiany w posiadanie kapituły i pozostała w jej rękach aż do I rozbioru Polski. W połowie XVII wieku wieś liczyła 40 łanów, na których gospodarzyło dziesięciu chłopów i sołtys. W 1783 roku była to wieś królewska. Pod koniec XIX wieku obszar wsi wzrósł do niespełna 56 łanów w efekcie włączenia do niej niewielkiego majątku Abestich (cztery łany) oraz 11 łanów lasu.
Przed wybuchem II wojny światowej większość mieszkańców utrzymywała się z rolnictwa i leśnictwa, a zaledwie cztery osoby pracowały w przemyśle i rzemiośle.
Liczba mieszkańców i gospodarstw
1783 - 22 gospodarstwa rolne
1820 - 174 osoby, 24 gospodarstwa rolne
1857 - 233 osoby
1905 - 334 osoby
1933 - 313 osób
1939 - 293 osoby, 63 gospodarstwa domowe
Zabytki
- Dwór
- Kapliczka
- Domy nr 1, 5, 7, 8
Bibliografia
- Braniewo. Z dziejów miasta i powiatu, red. Andrzej Wakar i in., Olsztyn 1973.
- Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
- Gminna ewidencja zabytków w: Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Część I [data dostępu: 12.11.2013]
- Bank Danych Lokalnych GUS [data dostępu: 12.11.2013]
- Verwaltungsgeschichte [data dostępu: 12.11.2013]
Przypisy
