Popowo Salęckie: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
Linia 30: | Linia 30: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
− | <big>'''Popowo Salęckie'''</big> (niem. Plaffendorf) – wieś sołecka w Polsce w [[ | + | <big>'''Popowo Salęckie'''</big> (niem. Plaffendorf) – [[wieś sołecka]] w Polsce w [[Województwo warmińsko-mazurskie| województwie warmińsko-mazurskim]], w [[Powiat mrągowski| powiecie mrągowskim]], w [[Mrągowo (gmina wiejska) |gminie Mrągowo]]. W latach 1975-1998 miejscowość [[Podział administracyjny |administracyjnie]] przynależała do [[Województwo olsztyńskie| województwa olsztyńskiego]]. |
<br/> | <br/> | ||
=== Charakterystyka fizjograficzna === | === Charakterystyka fizjograficzna === | ||
− | Miejscowość położona jest na terenie fizjograficznym charakterystycznym dla [[ | + | Miejscowość położona jest na terenie fizjograficznym charakterystycznym dla [[Powiat mrągowski| powiatu mrągowskiego]], który znajduje się w obrębie dwóch regionów: cześć zachodnia do linii [[Lipowo]] - [[Kosewo]] - [[Baranowo (gmina Mikołajki)|Baranowo]] - [[Cudnochy]] to obszar wyniesień [[Pojezierze Mrągowskie |Pojezierza Mrągowskiego]]; część wschodnia to [[Kraina Wielkich Jezior Mazurskich]], stanowiąca rozległe obniżenie w pasie pojezierzy Polski Północno-Wschodniej. Ukształtowanie terenu jest typowe dla obszarów polodowcowych. Występuje tutaj także skupienie dużych, naturalnych zbiorników wodnych (14% powierzchni) oraz rozległe, zwarte kompleksy leśne (31% powierzchni). |
<br/> | <br/> | ||
=== Dzieje miejscowości === | === Dzieje miejscowości === | ||
− | Wieś została lokowana na [[prawo chełmińskie |prawie chełmińskim]] na 50 włókach w 1566 r. Wówczas to Jakub Gliński (polski proboszcz z parafii ewangelickiej w [[Biała Piska |Białej Piskiej]] ) otrzymał od księcia Albrechta siedem włók sołeckich - wolnych od czynszu. Nazwa wsi pochodzi najprawdopodobniej od przezwiska pop. Tak wówczas ludność nazywała księży. Wiadomo także, że w 1630 r. Cyprian Wilamowski (pisarz grodzki z [[Szestno |Szestna]]) kupił Popowo od Fabiana Lehndorfa . W XVII w. Popowo obejmowało 41 włók. W | + | Wieś została lokowana na [[prawo chełmińskie |prawie chełmińskim]] na 50 włókach w 1566 r. Wówczas to Jakub Gliński (polski proboszcz z parafii ewangelickiej w [[Biała Piska |Białej Piskiej]]) otrzymał od księcia Albrechta siedem włók sołeckich - wolnych od czynszu. Nazwa wsi pochodzi najprawdopodobniej od przezwiska pop. Tak wówczas ludność nazywała księży. Wiadomo także, że w 1630 r. Cyprian Wilamowski (pisarz grodzki z [[Szestno |Szestna]]) kupił Popowo od Fabiana Lehndorfa. W XVII w. Popowo obejmowało 41 włók. W 1657 r., wskutek najazdu tatarskiego, Popowo uległo całkowitej zagładzie - zginęło 77 mieszkańców. Rekonstrukcja osadnicza oparła się wyłącznie na żywiole polskim. W 1693 r. mieszkali we wsi sami Polacy m.in. Łosiowie . Przed 1740 r. założono w miejscowości szkołę jednoklasową, w której nauczano w języku polskim. W 1785 r. we wsi było 27 dymów a w 1838 r. 36 dymów. W 1838 r. mieszkało we wsi 300 osób a w 1939 r. – 249. W XIX i XX w. na terenie miejscowości istniało gospodarstwo dworskie położone na 17 włókach - Młynowo Górne (Ober Muhlenthal). Popowo podporządkowane było [[Parafia w Szestnie| parafii w Szestnie]]. W 1907 r. na terenie Popowa po uwłaszczeniu terenów ziemskich powstał majątek z folwarkiem należący do Augusta Kaima. W folwarku hodowano bydło rodowe i konie. Ponadto w okresie międzywojennym działająca w Popowie spółka wodno- melioracyjna zbudowała dwie elektryczne przepompownie . W 1939 r. we wsi istniało 55 gospodarstw domowych, w tym 24 rolnicze. Zabudowa wsi ułożyła się w kształcie ulicówki. Wieś należała do [[Parafia w Szestnie |parafii w Szestnie]]. |
<br/> | <br/> | ||
===Kultura=== | ===Kultura=== | ||
+ | We wsi działa świetlica. | ||
− | + | <br/> | |
+ | |||
+ | ===Religia=== | ||
+ | Wieś znajduje się na terenie [[Parafia greckokatolicka pw. Świętego Bazylego Wielkiego w Kętrzynie |parafii greckokatolickiej pw. Świętego Bazylego Wielkiego w Kętrzynie]]. | ||
<br/> | <br/> | ||
=== Ludzie związani z miejscowością: === | === Ludzie związani z miejscowością: === | ||
− | + | Z Popowem związane są następujące postacie: Michał Rzepacko (nauczyciel), szlachecki ród Łosiów, [[lkwim: Katarzyna Enerlich |Katarzyna Enerlich]] (pisarka i poetka). W kadencji 2011-2015 sołtysem wsi jest [[Elżbieta Bukowska]]. | |
− | Z Popowem związane są następujące postacie: Michał Rzepacko (nauczyciel), szlachecki ród Łosiów, [[lkwim: Katarzyna Enerlich |Katarzyna Enerlich]] (pisarka i poetka). W kadencji 2011 - 2015 sołtysem wsi jest [[Elżbieta Bukowska]]. | ||
<br/> | <br/> | ||
Linia 68: | Linia 71: | ||
<br/> | <br/> | ||
− | + | [[Kategoria: Powiat mrągowski]] | |
− | [[ | + | [[Kategoria: Mrągowo (gmina wiejska)]] |
+ | [[Kategoria: Wsie sołeckie]] | ||
+ | [[Kategoria: 1501-1600]] |
Wersja z 11:07, 18 sie 2014
Popowo Salęckie | |
| |
Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
Państwo | Polska |
Województwo | warmińsko - mazurskie |
Powiat | mrągowski |
Gmina | Mrągowo |
Liczba ludności (Pole-obowiązkowe) | Pole-obowiązkowe |
Strefa numeracyjna | (+48) 89 |
Tablice rejestracyjne | NMR |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Popowo Salęckie (niem. Plaffendorf) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie mrągowskim, w gminie Mrągowo. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie przynależała do województwa olsztyńskiego.
Spis treści
Charakterystyka fizjograficzna
Miejscowość położona jest na terenie fizjograficznym charakterystycznym dla powiatu mrągowskiego, który znajduje się w obrębie dwóch regionów: cześć zachodnia do linii Lipowo - Kosewo - Baranowo - Cudnochy to obszar wyniesień Pojezierza Mrągowskiego; część wschodnia to Kraina Wielkich Jezior Mazurskich, stanowiąca rozległe obniżenie w pasie pojezierzy Polski Północno-Wschodniej. Ukształtowanie terenu jest typowe dla obszarów polodowcowych. Występuje tutaj także skupienie dużych, naturalnych zbiorników wodnych (14% powierzchni) oraz rozległe, zwarte kompleksy leśne (31% powierzchni).
Dzieje miejscowości
Wieś została lokowana na prawie chełmińskim na 50 włókach w 1566 r. Wówczas to Jakub Gliński (polski proboszcz z parafii ewangelickiej w Białej Piskiej) otrzymał od księcia Albrechta siedem włók sołeckich - wolnych od czynszu. Nazwa wsi pochodzi najprawdopodobniej od przezwiska pop. Tak wówczas ludność nazywała księży. Wiadomo także, że w 1630 r. Cyprian Wilamowski (pisarz grodzki z Szestna) kupił Popowo od Fabiana Lehndorfa. W XVII w. Popowo obejmowało 41 włók. W 1657 r., wskutek najazdu tatarskiego, Popowo uległo całkowitej zagładzie - zginęło 77 mieszkańców. Rekonstrukcja osadnicza oparła się wyłącznie na żywiole polskim. W 1693 r. mieszkali we wsi sami Polacy m.in. Łosiowie . Przed 1740 r. założono w miejscowości szkołę jednoklasową, w której nauczano w języku polskim. W 1785 r. we wsi było 27 dymów a w 1838 r. 36 dymów. W 1838 r. mieszkało we wsi 300 osób a w 1939 r. – 249. W XIX i XX w. na terenie miejscowości istniało gospodarstwo dworskie położone na 17 włókach - Młynowo Górne (Ober Muhlenthal). Popowo podporządkowane było parafii w Szestnie. W 1907 r. na terenie Popowa po uwłaszczeniu terenów ziemskich powstał majątek z folwarkiem należący do Augusta Kaima. W folwarku hodowano bydło rodowe i konie. Ponadto w okresie międzywojennym działająca w Popowie spółka wodno- melioracyjna zbudowała dwie elektryczne przepompownie . W 1939 r. we wsi istniało 55 gospodarstw domowych, w tym 24 rolnicze. Zabudowa wsi ułożyła się w kształcie ulicówki. Wieś należała do parafii w Szestnie.
Kultura
We wsi działa świetlica.
Religia
Wieś znajduje się na terenie parafii greckokatolickiej pw. Świętego Bazylego Wielkiego w Kętrzynie.
Ludzie związani z miejscowością:
Z Popowem związane są następujące postacie: Michał Rzepacko (nauczyciel), szlachecki ród Łosiów, Katarzyna Enerlich (pisarka i poetka). W kadencji 2011-2015 sołtysem wsi jest Elżbieta Bukowska.
Bibliografia:
Mrągowo. Z dziejów miasta i okolic, pod red. Andrzeja Wakara, Olsztyn 1975, 487 ss.
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. VIII, Warszawa 1887, 960 ss.
http://www.it.mragowo.pl/media/art/707/file/historia.pdf, s. 18.
Zobacz też
www.mragowo.wm.pl