Aleksander Szczygło: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
| Linia 56: | Linia 56: | ||
|Odznaczenia10 = | |Odznaczenia10 = | ||
}} | }} | ||
| − | ''' Aleksander Marek Szczygło ''' (ur. 7 października 1963 r. w [[Jeziorany|Jezioranach]], zm. 10 kwietnia 2010 r. w Smoleńsku) – polityk, poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej IV, V i VI kadencji, Szef Kancelarii Prezydenta RP, Minister Obrony Narodowej, Szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego.<br/> | + | ''' Aleksander Marek Szczygło ''' (ur. 7 października 1963 r. w [[Jeziorany|Jezioranach]], zm. tragicznie 10 kwietnia 2010 r. w Smoleńsku) – polityk, poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej IV, V i VI kadencji, Szef Kancelarii Prezydenta RP, Minister Obrony Narodowej, Szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego.<br/> |
<br/> | <br/> | ||
{{#ev:youtube|CdG3W4DTBXo|290|right|Aleksander Szczygło – wspomnienie}} | {{#ev:youtube|CdG3W4DTBXo|290|right|Aleksander Szczygło – wspomnienie}} | ||
== Życiorys == | == Życiorys == | ||
| − | + | Absolwent technikum kolejowego w [[Olsztyn|Olsztynie]], a następnie Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego. W 1996 r. ukończył roczny kurs dla pracowników administracji publicznej z Europy Środkowej i Wschodniej organizowany przez Uniwersytet w Georgetown. Odbył praktykę w Kongresie Stanów Zjednoczonych. | |
W latach 1990–1991 pracował jako asystent senatora Lecha Kaczyńskiego w Biurze OKP w Gdańsku i jednocześnie jako specjalista w biurze prawnym Komisji Krajowej NSZZ "Solidarność". Następnie przez dwa lata pracował jako specjalista ds. legislacyjnych w kierowanym przez Lecha Kaczyńskiego Biurze Bezpieczeństwa Narodowego, a po powołaniu Lecha Kaczyńskiego na stanowisko prezesa Najwyższej Izby Kontroli w 1992 r. został dyrektorem gabinetu prezesa NIK. | W latach 1990–1991 pracował jako asystent senatora Lecha Kaczyńskiego w Biurze OKP w Gdańsku i jednocześnie jako specjalista w biurze prawnym Komisji Krajowej NSZZ "Solidarność". Następnie przez dwa lata pracował jako specjalista ds. legislacyjnych w kierowanym przez Lecha Kaczyńskiego Biurze Bezpieczeństwa Narodowego, a po powołaniu Lecha Kaczyńskiego na stanowisko prezesa Najwyższej Izby Kontroli w 1992 r. został dyrektorem gabinetu prezesa NIK. | ||
| Linia 68: | Linia 68: | ||
23 grudnia 2005 r. został powołany na stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej. 2 sierpnia 2006 r. objął urząd szefa Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, rezygnując z zasiadania w parlamencie. 7 lutego 2007 został powołany na stanowisko ministra obrony narodowej w miejsce Radosława Sikorskiego, który podał się do dymisji. 14 marca tego samego roku otrzymał nominację do składu Rady Bezpieczeństwa Narodowego. 7 września został odwołany z Rady Ministrów i jednocześnie powołany na sekretarza stanu i kierownika w Ministerstwie Obrony Narodowej, 11 września prezydent Lech Kaczyński ponownie wręczył mu nominację na Ministra Obrony Narodowej. W wyborach parlamentarnych w 2007 r. po raz trzeci uzyskał mandat poselski w okręgu olsztyńskim. | 23 grudnia 2005 r. został powołany na stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej. 2 sierpnia 2006 r. objął urząd szefa Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, rezygnując z zasiadania w parlamencie. 7 lutego 2007 został powołany na stanowisko ministra obrony narodowej w miejsce Radosława Sikorskiego, który podał się do dymisji. 14 marca tego samego roku otrzymał nominację do składu Rady Bezpieczeństwa Narodowego. 7 września został odwołany z Rady Ministrów i jednocześnie powołany na sekretarza stanu i kierownika w Ministerstwie Obrony Narodowej, 11 września prezydent Lech Kaczyński ponownie wręczył mu nominację na Ministra Obrony Narodowej. W wyborach parlamentarnych w 2007 r. po raz trzeci uzyskał mandat poselski w okręgu olsztyńskim. | ||
| − | 15 stycznia 2009 r. został mianowany szefem Biura Bezpieczeństwa Narodowego, tracąc z upływem tego dnia mandat poselski. Do najważniejszych dokumentów, które powstały w BBN pod jego kierownictwem, należą opracowania dotyczące m.in. porwania, prób uwolnienia oraz śmierci polskiego geologa Piotra Stańczaka w Pakistanie, jedności Ukrainy, a także analizy ''Rok po wojnie rosyjsko-gruzińskiej. Stan realizacji porozumień Sarkozy – Miedwiediew'' | + | 15 stycznia 2009 r. został mianowany szefem Biura Bezpieczeństwa Narodowego, tracąc z upływem tego dnia mandat poselski. Do najważniejszych dokumentów, które powstały w BBN pod jego kierownictwem, należą opracowania dotyczące m.in. porwania, prób uwolnienia oraz śmierci polskiego geologa Piotra Stańczaka w Pakistanie, jedności Ukrainy, a także następujące analizy: |
| + | *''Rok po wojnie rosyjsko-gruzińskiej. Stan realizacji porozumień Sarkozy – Miedwiediew'' | ||
| + | *''Propaganda historyczna Rosji w latach 2004-2009'' | ||
| + | *''Stan profesjonalizacji Sił Zbrojnych RP'' | ||
| + | * ''Zagrożenia dla procesu modernizacji technicznej Sił Zbrojnych RP'' | ||
| + | *''Okoliczności negocjacji kontraktu na sprzedaż do Rosji francuskich okrętów klasy Mistral'' | ||
| + | * ''Analiza kwestionariusza BBN wysyłanego do dyrektorów szpitali, dotyczącego zabezpieczenia dostępności pacjentów do świadczeń lecznictwa szpitalnego'' Przygotował również materiał zatytułowany''Ludobójstwo katyńskie w polityce władz sowieckich i rosyjskich'', który nie został opublikowany. | ||
Aleksander Szczygło zginął tragicznie 10 kwietnia 2010 r. w katastrofie rządowego samolotu Tu-154M pod Smoleńskiem w drodze na obchody siedemdziesiątej rocznicy zbrodni katyńskiej. 21 kwietnia został pochowany w Kwaterze Smoleńskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. | Aleksander Szczygło zginął tragicznie 10 kwietnia 2010 r. w katastrofie rządowego samolotu Tu-154M pod Smoleńskiem w drodze na obchody siedemdziesiątej rocznicy zbrodni katyńskiej. 21 kwietnia został pochowany w Kwaterze Smoleńskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. | ||
<br/> | <br/> | ||
=== Szkoła i wykształcenie === | === Szkoła i wykształcenie === | ||
| − | *Technikum | + | *Technikum kolejowe w Olsztynie<br/> |
*Uniwersytet Gdański, Wydział Prawa i Administracji <br/> | *Uniwersytet Gdański, Wydział Prawa i Administracji <br/> | ||
*University of Georgetown, University of Wisconsin | *University of Georgetown, University of Wisconsin | ||
Wersja z 22:33, 18 gru 2014
| Aleksander Szczygło | |
| | |
![Aleksander Szczygło, źródło: wiadomosci.onet.pl [25.08.2014]](/index.php/Plik:Szczyg%C5%82o.jpg) Aleksander Szczygło, źródło: wiadomosci.onet.pl [25.08.2014]
| |
| Data i miejsce urodzenia | 7 października 1963 r., Jeziorany |
| Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej | |
| Okres sprawowania mandatu | 2001–2005 IV kadencja |
| Okres sprawowania mandatu | 2005–2006 V kadencja |
| Sekretarz Stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej | |
| Okres urzędowania | 2005–2006 |
| Szef Kancelarii Prezydenta RP | |
| Okres urzędowania | 2006–2007 |
| Minister Obrony Narodowej | |
| Okres urzędowania | 2007 |
| Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej | |
| Okres sprawowania mandatu | 2007–2009 VI kadencja |
| Szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego | |
| Okres urzędowania | 2009–2010 |
| Odznaczenia | |
| Krzyż Komandorski Orderu Zasługi | |
| Order "Za zasługi" II Stopnia | |
| Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski | |
Aleksander Marek Szczygło (ur. 7 października 1963 r. w Jezioranach, zm. tragicznie 10 kwietnia 2010 r. w Smoleńsku) – polityk, poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej IV, V i VI kadencji, Szef Kancelarii Prezydenta RP, Minister Obrony Narodowej, Szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego.
Spis treści
Życiorys
Absolwent technikum kolejowego w Olsztynie, a następnie Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego. W 1996 r. ukończył roczny kurs dla pracowników administracji publicznej z Europy Środkowej i Wschodniej organizowany przez Uniwersytet w Georgetown. Odbył praktykę w Kongresie Stanów Zjednoczonych.
W latach 1990–1991 pracował jako asystent senatora Lecha Kaczyńskiego w Biurze OKP w Gdańsku i jednocześnie jako specjalista w biurze prawnym Komisji Krajowej NSZZ "Solidarność". Następnie przez dwa lata pracował jako specjalista ds. legislacyjnych w kierowanym przez Lecha Kaczyńskiego Biurze Bezpieczeństwa Narodowego, a po powołaniu Lecha Kaczyńskiego na stanowisko prezesa Najwyższej Izby Kontroli w 1992 r. został dyrektorem gabinetu prezesa NIK.
W 1997 r. pełnił funkcję doradcy głównego inspektora w Głównym Inspektoracie Pracy. W latach 1997–2000 pracował jako dyrektor Departamentu Informacji i Kształcenia Europejskiego w Urzędzie Komitetu Integracji Europejskiej. W 2001 r. był doradcą prezesa zarządu PKO BP. W roku 2001 uzyskał mandat poselski z listy Prawa i Sprawiedliwości. W tym okresie pełnił również mandat eurodeputowanego z ramienia parlamentu. 25 września 2005 r. ponownie uzyskał reelekcję.
23 grudnia 2005 r. został powołany na stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej. 2 sierpnia 2006 r. objął urząd szefa Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, rezygnując z zasiadania w parlamencie. 7 lutego 2007 został powołany na stanowisko ministra obrony narodowej w miejsce Radosława Sikorskiego, który podał się do dymisji. 14 marca tego samego roku otrzymał nominację do składu Rady Bezpieczeństwa Narodowego. 7 września został odwołany z Rady Ministrów i jednocześnie powołany na sekretarza stanu i kierownika w Ministerstwie Obrony Narodowej, 11 września prezydent Lech Kaczyński ponownie wręczył mu nominację na Ministra Obrony Narodowej. W wyborach parlamentarnych w 2007 r. po raz trzeci uzyskał mandat poselski w okręgu olsztyńskim.
15 stycznia 2009 r. został mianowany szefem Biura Bezpieczeństwa Narodowego, tracąc z upływem tego dnia mandat poselski. Do najważniejszych dokumentów, które powstały w BBN pod jego kierownictwem, należą opracowania dotyczące m.in. porwania, prób uwolnienia oraz śmierci polskiego geologa Piotra Stańczaka w Pakistanie, jedności Ukrainy, a także następujące analizy:
- Rok po wojnie rosyjsko-gruzińskiej. Stan realizacji porozumień Sarkozy – Miedwiediew
- Propaganda historyczna Rosji w latach 2004-2009
- Stan profesjonalizacji Sił Zbrojnych RP
- Zagrożenia dla procesu modernizacji technicznej Sił Zbrojnych RP
- Okoliczności negocjacji kontraktu na sprzedaż do Rosji francuskich okrętów klasy Mistral
- Analiza kwestionariusza BBN wysyłanego do dyrektorów szpitali, dotyczącego zabezpieczenia dostępności pacjentów do świadczeń lecznictwa szpitalnego Przygotował również materiał zatytułowanyLudobójstwo katyńskie w polityce władz sowieckich i rosyjskich, który nie został opublikowany.
Aleksander Szczygło zginął tragicznie 10 kwietnia 2010 r. w katastrofie rządowego samolotu Tu-154M pod Smoleńskiem w drodze na obchody siedemdziesiątej rocznicy zbrodni katyńskiej. 21 kwietnia został pochowany w Kwaterze Smoleńskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
Szkoła i wykształcenie
- Technikum kolejowe w Olsztynie
- Uniwersytet Gdański, Wydział Prawa i Administracji
- University of Georgetown, University of Wisconsin
Praca
- asystent senatora Lecha Kaczyńskiego w Biurze OKP w Gdańsku (1990–1991)
- specjalista w biurze prawnym Komisji Krajowej NSZZ "Solidarność"
- Biuro Bezpieczeństwa Narodowego specjalista ds. legislacyjnych (1991–1992)
- Najwyższa Izba Kontroli – dyrektor gabinetu prezesa (1992–1995)
- Główny Inspektorat Pracy – doradca głównego inspektora (1997)
- Urząd Komitetu Integracji Europejskiej – dyrektor Departamentu Informacji i Kształcenia Europejskiego (1997–2000)
- PKO BP - doradca prezesa zarządu (2001)
- W latach 2001, 2005 i 2007 był wybierany do Sejmu RP
- szef Kancelarii Prezydenta RP (2006)
- Minister Obrony Narodowej (2006)
- Szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego (2009–2010)
Działalność polityczna
- Prawo i Sprawiedliwość
- członek partii
Odznaczenia i wyróżnienia
- Krzyż Komandorski Orderu Zasługi Republiki Węgierskiej, (Węgry 2009)
- Order "Za zasługi" II Stopnia (Ukraina 2010)
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, (2010, pośmiertnie)
Ciekawostki
Tablice poświęcone Aleksandrowi Szczygle odsłonięto w 2010 r. na cmentarzu w Węgoju koło Jezioran na grobie jego rodziców, w 2012 r. w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Olsztynie[1], a w 2013 r. na budynku Zespołu Szkół Samochodowych im. por. A.M. Bocheńskiego w Olsztynie[2] (w przeszłości Technikum Kolejowe, które ukończył Aleksander Szczygło) oraz w Ełku[3] (na budynku, gdzie w przeszłości Aleksander Szczygło otworzył swoje pierwsze biuro poselskie). W roku 2012 imię Aleksandra Szczygły otrzymała Sala Kominkowa w Ministerstwie Obrony Narodowej[4].
Przypisy
Zobacz też
TVN Aleksander Szczygło — wspomnienie [25.08.2014]
Bibliografia
sejm.gov.pl, strona sejmowa Aleksandra Szczygły [25.08.2014]
Biuro Bezpieczeństwa Narodowego Nota biograficzna Aleksander Szczygło [25.08.2014]
pl.wikipedia.org, Aleksander Szczygło [20.08.2014]
