Kosakowo: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Dzieje miejscowości) |
(→Dzieje miejscowości) |
||
| Linia 44: | Linia 44: | ||
W 1657 roku wieś została doszczętnie zniszczona przez Tatarów. Spalony został również miejscowy kościół. Na początku kolejnego stulecia miejscowość została spustoszona przez [[epidemia dżumy|epidemię dżumy]]. W 1710 roku doprowadziła ona do śmierci 13 mieszkańców. W 1785 roku miejscowość składała się z 35 domów. W 1817 roku 223 mieszkańców żyło w 43 domostwach. W 1909 roku wzniesiony został budynek jednoklasowej szkoły. U progu [[II wojna światowa| II wojny światowej]] Kosakowo było zamieszkane przez 429 osób. W czasie wojny w Kosakowie i okolicach przebywali polscy robotnicy przymusowi. Po 1945 roku jeden z nich - [[Nikodem Błażewicz]] został pierwszym powojennym sołtysem wsi. W roku 1949 do miejscowej szkoły uczęszczało 56 uczniów. W 1954 roku miejscowość była siedzibą [[Gromadzka Rada Narodowa w Kosakowie| Gromadzkiej Rady Narodowej]], którą zniesiono trzy lata później. W 1970 roku miejscowość była zamieszkana przez 170 osób. W tym czasie w Kosakowie działała ośmioklasowa szkoła podstawowa oraz punkt biblioteczny. W 1973 roku w skład sołectwa Kosakowo w [[gmina Srokowo|gminie Srokowo]] wchodziło pięć miejscowości. | W 1657 roku wieś została doszczętnie zniszczona przez Tatarów. Spalony został również miejscowy kościół. Na początku kolejnego stulecia miejscowość została spustoszona przez [[epidemia dżumy|epidemię dżumy]]. W 1710 roku doprowadziła ona do śmierci 13 mieszkańców. W 1785 roku miejscowość składała się z 35 domów. W 1817 roku 223 mieszkańców żyło w 43 domostwach. W 1909 roku wzniesiony został budynek jednoklasowej szkoły. U progu [[II wojna światowa| II wojny światowej]] Kosakowo było zamieszkane przez 429 osób. W czasie wojny w Kosakowie i okolicach przebywali polscy robotnicy przymusowi. Po 1945 roku jeden z nich - [[Nikodem Błażewicz]] został pierwszym powojennym sołtysem wsi. W roku 1949 do miejscowej szkoły uczęszczało 56 uczniów. W 1954 roku miejscowość była siedzibą [[Gromadzka Rada Narodowa w Kosakowie| Gromadzkiej Rady Narodowej]], którą zniesiono trzy lata później. W 1970 roku miejscowość była zamieszkana przez 170 osób. W tym czasie w Kosakowie działała ośmioklasowa szkoła podstawowa oraz punkt biblioteczny. W 1973 roku w skład sołectwa Kosakowo w [[gmina Srokowo|gminie Srokowo]] wchodziło pięć miejscowości. | ||
| + | Miejscowość ma charakter typowej wsi rolniczej. Jednak coraz chętniej mieszkańcy decydują się na prowadzenie gospodarstw agroturystycznych. W Kosakowie działa [[Koło Gospodyń Wiejskich w Kosakowie]]; istnieje również świetlica wiejska. W centrum wsi znajduej się staw zarybiany przez mieszkańców. | ||
| − | |||
<br/> | <br/> | ||
Wersja z 11:21, 12 kwi 2014
| Kosakowo | |
| | |
 Zabytkowa dzwonnica kościelna w Kosakowie
| |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | kętrzyński |
| Gmina | Srokowo |
| Liczba ludności (2010) | 232[1] |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Kosakowo | |
| Położenie na mapie Polski  Kosakowo | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Kosakowo (niem. Marienthal) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie kętrzyńskim, w gminie Srokowo. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Miejscowość w 2010 roku liczyła 232 mieszkańców (łącznie z Lipowem). W skład sołectwa wchodzą wsie: Kosakowo, Lipowo, Łęsk, Wikrowo i Wólka Jankowska. Funkcję sołtysa obecnie sprawuje Zenon Rutkowski[2].
Spis treści
Położenie
Miejscowość leży w odległości 4 km od Srokowa.
Dzieje miejscowości
Miejscowość powstała w 1387 roku jako wieś czynszowa na prawie chełmińskim, obejmująca obszar 50 łanów. W 1657 roku wieś została doszczętnie zniszczona przez Tatarów. Spalony został również miejscowy kościół. Na początku kolejnego stulecia miejscowość została spustoszona przez epidemię dżumy. W 1710 roku doprowadziła ona do śmierci 13 mieszkańców. W 1785 roku miejscowość składała się z 35 domów. W 1817 roku 223 mieszkańców żyło w 43 domostwach. W 1909 roku wzniesiony został budynek jednoklasowej szkoły. U progu II wojny światowej Kosakowo było zamieszkane przez 429 osób. W czasie wojny w Kosakowie i okolicach przebywali polscy robotnicy przymusowi. Po 1945 roku jeden z nich - Nikodem Błażewicz został pierwszym powojennym sołtysem wsi. W roku 1949 do miejscowej szkoły uczęszczało 56 uczniów. W 1954 roku miejscowość była siedzibą Gromadzkiej Rady Narodowej, którą zniesiono trzy lata później. W 1970 roku miejscowość była zamieszkana przez 170 osób. W tym czasie w Kosakowie działała ośmioklasowa szkoła podstawowa oraz punkt biblioteczny. W 1973 roku w skład sołectwa Kosakowo w gminie Srokowo wchodziło pięć miejscowości.
Miejscowość ma charakter typowej wsi rolniczej. Jednak coraz chętniej mieszkańcy decydują się na prowadzenie gospodarstw agroturystycznych. W Kosakowie działa Koło Gospodyń Wiejskich w Kosakowie; istnieje również świetlica wiejska. W centrum wsi znajduej się staw zarybiany przez mieszkańców.
Ludzie związani z miejscowością
...
Zabytki
- Drewniana dzwonnica przebudowywana na przestrzeni XVI-XIX stulecia
- Dawna kuźnia z XIX stulecia
Bibliografia
- Kętrzyn. Z dziejów miasta i okolic, przewodniczący komitetu redakcyjnego Andrzej Wakar, Olsztyn 1978.
- Licharewa Zofia, Kętrzyn. Z dziejów miasta i powiatu, Olsztyn 1962.
- Warmia i Mazury. Przewodnik ilustrowany, red. Marcin Kuleszo, Barbara Wojczulanis, Olsztyn 2001.
- Bank Danych Lokalnych GUS [data dostępu: 15.03.2014]
- Ciekawe Mazury.pl [data dostępu: 15.03.2014]
- Gmina Srokowo i okolice [data dostępu: 15.03.2014]
- Historia wsi Kosakowo [data dostępu: 15.03.2014]
- Wojewódzka ewidencja zabytków [data dostępu: 5.03.2014]
Przypisy
- ↑ Łącznie Kosakowo i Lipowo.
- ↑ http://bip.warmia.mazury.pl/srokowo_gmina_wiejska/128/Solectwa_i_Soltysi/ [data dostępu: 5.03.2014]
