Księżno

Księżno
Państwo	Polska
Województwo	warmińsko-mazurskie
Powiat	braniewski
Gmina	Wilczęta
Liczba ludności (2010)	196 (łącznie z Księżą Wolą)
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Księżno
Położenie na mapie Polski Księżno
{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Księżno (niem. Fürstenau) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie braniewskim, w gminie Wilczęta. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego.

Miejscowość w 2010 roku liczyła 196 mieszkańców (łącznie z Księżą Wolą).

Położenie

Wieś położona jest w północno-zachodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na obszarze Wysoczyzny Elbląskiej, 4 km na północny zachód od Wilcząt, przy drodze wojewódzkiej nr 509.

Dzieje miejscowości

Przed 1945 rokiem Księżno składało się z trzech części: centrum wsi - Księżej Woli; ze Smoczej Góry - kolonii położonej przy drodze prowadzącejj do leśnictwa Oleśnica oraz z kilku kolonii, rozrzuconych przy drodze na Wilczeta i Sopoty.

Początkowo Smocza Góra (Drachenberg) była własnością Dohnów z Gładysz.Przed II wojną światową działała w pobliżu cegielnia. W latach 70. XIX wieku ziemię wokół Smoczej Góry podzielono i oddano w dzierżawę trzem chłopom. Po zakończeniu działań wojennych zachowało się tu pięć domów i zadbane zabudowania gospodarcze. Obecnie Smocza Góra jest opuszczona.

Księża Wola (Fürstenwille) powstała w roku 1840. W 1919 roku została zakupiona przez właściciela mleczarni w Wilczętach - Gottlieba Thimma. Poprzednimi właścicielami byli również Dohnowie z Gładysz. Thimm wraz z bratem Karlem wybudował młyn, tartak i fabrykę skrzyń. W 1929 roku po śmierci Gottlieba zabudowania zostały wykupione przez mistrza murarskiego Friedricha Adloffa. Adloff zaadoptował młyn na duży dom mieszkalny dla siebie i dwóch pracowników. Uruchomił także niewielki tartak.Po 1945 roku nowi osadnicy nazwali kolonię Pirzechałami. Obecnie Księża Wola jest również opuszczona.

Księżno zostało założone w 1323 roku. Wystawcą dokumentu lokacyjnego był komtur elbląski Hermann von Oettingen. W 1330 roku wydano natomiast zezwolenie na założenie we wsi karczmy. Nowa osada została zasiedlona przez niemieckich kolonistów, pochodzących głównie z Turyngii. Odnowienie lokacji nastąpiło w 1446 roku za sprawą ówczesnego komtura elbląskiego Henryka von Plauena. Po 1466 roku Księżno zostało oddane w zastaw rodzinie Zu Dohna z Gładysz. W 1539 roku w Księżnie gospodarzył sołtys, karczmarz oraz 3 chłopów. W 1578 roku miejscowość miała charakter wsi szlacheckiej, obejmującą obszar 60 łanów.

Po 1840 roku na skutek separacji gruntów w Księżnie powstało 17 gospodarstw chłopskich. W 1875 roku wieś była zamieszkana przez 417 osób; w 1925 roku liczba mieszkańców zmniejszyła się do 407, z czego 401 było ewangelikami, a 6 katolikami. W tym czasie wieś składała się z 85 budynków.Rok później Księżno zostało zelektryfikowane. Miejscowa szkoła swoją historią sięgała XIX stulecia. We wsi działały właściwie dwie placówki. Stara szkoła została później przekształcona w przedszkole. Nowy budynek został wzniesiony w 1938 roku. Przed wybuchem II wojny światowej do placówki uczęszczało nawet 60 dzieci. W 1939 roku miejscowość liczyła 381 mieszkańców. Największymi przedwojennymi gospodarzami byli:Christian Thimm, Gustav Amling, Luise Riemke, Friedrich Hinz, Hermann Kretschmann, Friedrich Muthreich, Hermann Hinz I, Otto Krüge, August Hinz, Hermann Hinz II. Rzemieślnicze usługi oferowali w tym okresie: stolarz, szewc, ślusarz, 3 cieśli, 3 stelmachów, 3 dróżników, 2 murarzy, 2 krawców, blacharz, ceglarz, karczmarz i położna. We wsi działały trzy kuźnie. W Księżnie działało towarzystwo sportowe, zespół muzyczny Artura Neubera oraz sklep kolonialny i placówka pocztowa. Ostatnim niemieckim wójtem wsi był Richard Haak.

24 stycznia 1945 roku do miejscowości wkroczyły oddziały Armii Czerwonej. Rozpoczęło się piekło gwałtów i grabieży. Rosjanie roztrzelali rónież wszystkich robotników przymusowych pracujących dotychczas w Księżnie. W czasie walk liczne zabudowania wsi spłonęły bądź uległy zniszczeniu. Ostateczne zajęcie Księżna przez czerwonoarmistów nastąpiła 5 lutego. Z 80 przedwojennych budynków zniszczeniu uległo ponad 30. Naprzeciwko szkoły pochowano poległych i rozstrzelanych mieszkańców wsi. Żadna z miejscowych kobiet, które zostały wywiezione przez Sowietów nigdy nie wróciła do domu. Od października 1945 roku rozpoczęły się masowe wywózki ludności niemieckiej. Nielicnzi pozostali w Księżnie do 1947 roku. Po wojnie wieś wyróżniała się znaczną ilością ludności pochodzenia ukraińskiego, przesiedlonej przymusowo w ramach Akcji "Wisła". Miejscowa szkoła funkcjonowała do lat 70., kiedy to dzieci z Księżna skierowano do placówki w Nowicy.Aleksander Ciszewski był pierwszym powojennym sołtysem Księżna.

Zabytki

• Budynek dawnej szkoły, wybudowany z czerwonej cegły w 1938 roku - obecnie własność prywatna

Bibliografia

1. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Wilczęta [data dostępu: 5.05.2014]
2. Bank Danych Lokalnych GUS [data dostępu: 5.05.2014]
3. Lech Słodownik, Księżno [data dostępu: 5.05.2014]

Zobacz też

• Księżno (gm. Bisztynek)