Sołtysowizna: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Dzieje miejscowości) |
|||
| Linia 39: | Linia 39: | ||
Brak jest informacji na temat okoliczności i daty powstania wsi. Do 1945 roku wchodziła ona w skład [[parafia ewangelicka w Górowie Iławeckim|parafii ewangelickiej w Górowie Iławeckim]]. | Brak jest informacji na temat okoliczności i daty powstania wsi. Do 1945 roku wchodziła ona w skład [[parafia ewangelicka w Górowie Iławeckim|parafii ewangelickiej w Górowie Iławeckim]]. | ||
| − | Po II wojnie światowej Sołtysowizna stała się siedzibą rozległego sołectwa. W jego skład wchodziły wsie: [[Gruszyny]], Paprocina, [[Piasty Małe]], [[Piasty Wielkie]], [[Saruny]], [[Wągniki]], [[Wągródka]] i [[Worławki]] oraz osady: [[Katławki]] i [[Świadki Górowskie]]. Przy wsi działało kilka państwowych gospodarstw rolnych: PGR Piasty Wielkie, PGR Saruny, PGR Wągniki, PGR Wągródka i PGR Worławki – | + | Po II wojnie światowej Sołtysowizna stała się siedzibą rozległego sołectwa. W jego skład wchodziły wsie: [[Gruszyny]], Paprocina, [[Piasty Małe]], [[Piasty Wielkie]], [[Saruny]], [[Wągniki]], [[Wągródka]] i [[Worławki]] oraz osady: [[Katławki]] i [[Świadki Górowskie]]. Przy wsi działało kilka [[Państwowe Gospodarstwa Rolne (PGR)|państwowych gospodarstw rolnych]]: PGR Piasty Wielkie, PGR Saruny, PGR Wągniki, PGR Wągródka i PGR Worławki – utworzonych głównie na bazie przedwojennych majątków i folwarków. W latach 1954–1972 Sołtysowizna należała do gromady Górowo Iławeckie. Według spisu powszechnego z 1983 roku Sołtysowizna składała się z 33 budynków mieszkalnych o rozproszonej zabudowie i liczyła 159 mieszkańców. Znajdowało się tu wówczas 38 indywidualnych gospodarstw rolnych, które łącznie zajmowały powierzchnię 315 ha. |
<br/> | <br/> | ||
| + | |||
== Zabytki == | == Zabytki == | ||
*cmentarz ewangelicki, na północ od szosy Górowo - [[Pieniężno]]; teren zaorany, datacja cmentarza niemożliwa | *cmentarz ewangelicki, na północ od szosy Górowo - [[Pieniężno]]; teren zaorany, datacja cmentarza niemożliwa | ||
Wersja z 12:33, 12 sty 2015
| Sołtysowizna | |
| | |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | bartoszycki |
| Gmina | Górowo Iławeckie |
| Liczba ludności (2010) | 160 |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Sołtysowizna | |
| Położenie na mapie Polski  Sołtysowizna | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Sołtysowizna (niem. Schulzen-Vorwerk) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Górowo Iławeckie. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego. W latach 1946–1961 wieś wchodziła w skład powiatu górowskiego.
Miejscowość w 2010 roku liczyła 160 mieszkańców. W skład sołectwa wchodzą wsie Sołtysowizna i Paprocina. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Elżbieta Wityk[1].
Położenie
Wieś położona jest w północnej części województwa warmińsko-mazurskiego, na obszarze Wzniesień Górowskich, 25,5 km na zachód od Bartoszyc i 2,5 km na północny wschód od Górowa Iławeckiego, przy drodze wojewódzkiej nr 512.
Dzieje miejscowości
Brak jest informacji na temat okoliczności i daty powstania wsi. Do 1945 roku wchodziła ona w skład parafii ewangelickiej w Górowie Iławeckim.
Po II wojnie światowej Sołtysowizna stała się siedzibą rozległego sołectwa. W jego skład wchodziły wsie: Gruszyny, Paprocina, Piasty Małe, Piasty Wielkie, Saruny, Wągniki, Wągródka i Worławki oraz osady: Katławki i Świadki Górowskie. Przy wsi działało kilka państwowych gospodarstw rolnych: PGR Piasty Wielkie, PGR Saruny, PGR Wągniki, PGR Wągródka i PGR Worławki – utworzonych głównie na bazie przedwojennych majątków i folwarków. W latach 1954–1972 Sołtysowizna należała do gromady Górowo Iławeckie. Według spisu powszechnego z 1983 roku Sołtysowizna składała się z 33 budynków mieszkalnych o rozproszonej zabudowie i liczyła 159 mieszkańców. Znajdowało się tu wówczas 38 indywidualnych gospodarstw rolnych, które łącznie zajmowały powierzchnię 315 ha.
Zabytki
- cmentarz ewangelicki, na północ od szosy Górowo - Pieniężno; teren zaorany, datacja cmentarza niemożliwa
Przypisy
- ↑ gorowoil-ug.bip-wm.pl [05.03.2014]
Bibliografia
Bartoszyce. Z dziejów miasta i okolic, red. Andrzej Wakar, Olsztyn 1987.
Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
Zmiana studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Górowo Iławeckie, Górowo Iławeckie 2008 [05.03.2014]
Bank Danych Lokalnych GUS [05.03.2014]
Deutsche Verwaltungsgeschichte [05.03.2014]
