Wojciech Zink: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Działalność) |
|||
| Linia 33: | Linia 33: | ||
Święcenia kapłańskie przyjął 8 lutego 1925 roku. Był wikarym w [[Gryźliny|Gryźlinach]] i [[Wrzesinia|Wrzesinia]]. Przez jakiś czas administrował parafią w [[Barczewko|Barczewku]]. Od 15 października 1935 aż do stycznia 1945 roku był proboszczem w [[Lesiny Wielkie|Lesinach Wielkich]]. | Święcenia kapłańskie przyjął 8 lutego 1925 roku. Był wikarym w [[Gryźliny|Gryźlinach]] i [[Wrzesinia|Wrzesinia]]. Przez jakiś czas administrował parafią w [[Barczewko|Barczewku]]. Od 15 października 1935 aż do stycznia 1945 roku był proboszczem w [[Lesiny Wielkie|Lesinach Wielkich]]. | ||
| − | W styczniu 1945 roku został aresztowany przez NKWD, a następnie deportowany. W marcu 1946 roku powrócił na [[Warmia|Warmię]]. Przez krótki czas przebywał w Gietrzwałdzie. Ostatecznie został sekretarzem kurii biskupiej w [[Olsztyn|Olsztynie]] oraz kapelanem w Szpitalu Mariackim. Po usunięciu [[Teodor Bensch|ks. dr. Teodora Benscha] z urzędu administratora apostolskiego, Wojciech Zink został wyznaczony do zarządzania diecezją. Podjął decyzję o reaktywacji kapituły katedralnej. Został jej dziekanem, a następnie prepozytem. | + | W styczniu 1945 roku został aresztowany przez NKWD, a następnie deportowany. W marcu 1946 roku powrócił na [[Warmia|Warmię]]. Przez krótki czas przebywał w Gietrzwałdzie. Ostatecznie został sekretarzem kurii biskupiej w [[Olsztyn|Olsztynie]] oraz kapelanem w Szpitalu Mariackim. Po usunięciu [[Teodor Bensch|ks. dr. Teodora Benscha]] z urzędu administratora apostolskiego, Wojciech Zink został wyznaczony do zarządzania diecezją. Podjął decyzję o reaktywacji kapituły katedralnej. Został jej dziekanem, a następnie prepozytem. |
Utrzymywał bezpośredni kontakt z Prymasem Stefanem Wyszyńskim. 2 października 1953 roku odmówił złożenia podpisu na komunikacie informującym o aresztowaniu Prymasa. Został aresztowany i wywieziony do więzienia na warszawskim Mokotowie. Zwolniono go 1 lutego 1955 roku; otrzymał zakaz powrotu na Warmię. Przebywał w Pawłowie koło Lublina, a następnie w sanatorium w Zakopanem. Mieszkał też przez jakiś czas w budynku nuncjatury w Warszawie. Do Olsztyna wrócił po objęciu diecezji warmińskiej przez biskupa [[Tomasz Wilczyński|Tomasza Wilczyńskiego]]. W maju 1960 roku otrzymał tytuł infułata. | Utrzymywał bezpośredni kontakt z Prymasem Stefanem Wyszyńskim. 2 października 1953 roku odmówił złożenia podpisu na komunikacie informującym o aresztowaniu Prymasa. Został aresztowany i wywieziony do więzienia na warszawskim Mokotowie. Zwolniono go 1 lutego 1955 roku; otrzymał zakaz powrotu na Warmię. Przebywał w Pawłowie koło Lublina, a następnie w sanatorium w Zakopanem. Mieszkał też przez jakiś czas w budynku nuncjatury w Warszawie. Do Olsztyna wrócił po objęciu diecezji warmińskiej przez biskupa [[Tomasz Wilczyński|Tomasza Wilczyńskiego]]. W maju 1960 roku otrzymał tytuł infułata. | ||
| Linia 39: | Linia 39: | ||
Zink był kuratorem Zgromadzenia Sióstr św. Katarzyny Dziewicy i Męczennicy. Zmarł w wieku 67 lat. Został pochowany w Gietrzwałdzie. | Zink był kuratorem Zgromadzenia Sióstr św. Katarzyny Dziewicy i Męczennicy. Zmarł w wieku 67 lat. Został pochowany w Gietrzwałdzie. | ||
<br/> | <br/> | ||
| + | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Chłosta Jan, ''Słownik Warmii'', Olsztyn 2002.<br/> | Chłosta Jan, ''Słownik Warmii'', Olsztyn 2002.<br/> | ||
Wersja z 12:54, 9 sty 2015
| Wojciech Zink | |
| | |
 Wojciech Zink
| |
| Data i miejsce urodzenia | 23 kwietnia 1902 r. Bydgoszcz |
| Data i miejsce śmierci | 9 września 1969 r. Olsztyn |
| Zawód | kanonik warmiński, wikariusz generalny Prymasa Polski |
Wojciech Zink (ur. 23 kwietnia 1902 r. w Bydgoszczy, zm. 9 września 1969 r. w Olsztynie) – kanonik warmiński, prepozyt, wikariusz generalny Prymasa Polski.
Życiorys
Syn Antoniego Zinka i pochodzącej z Woryt koło Gietrzwałdu Augusty z domu Tyżak.
Szkoła i wykształcenie
W 1912 rozpoczął naukę w gimnazjum w Nakle nad Notecią. W 1916 roku po śmierci ojca przeniósł się do Miejskiego Gimnazjum w Gdańsku. Tamże w 1919 zdał egzamin dojrzałości. Naukę kontynuował w Seminarium Duchownym "Hosianum" w Braniewie.
Działalność
Święcenia kapłańskie przyjął 8 lutego 1925 roku. Był wikarym w Gryźlinach i Wrzesinia. Przez jakiś czas administrował parafią w Barczewku. Od 15 października 1935 aż do stycznia 1945 roku był proboszczem w Lesinach Wielkich.
W styczniu 1945 roku został aresztowany przez NKWD, a następnie deportowany. W marcu 1946 roku powrócił na Warmię. Przez krótki czas przebywał w Gietrzwałdzie. Ostatecznie został sekretarzem kurii biskupiej w Olsztynie oraz kapelanem w Szpitalu Mariackim. Po usunięciu ks. dr. Teodora Benscha z urzędu administratora apostolskiego, Wojciech Zink został wyznaczony do zarządzania diecezją. Podjął decyzję o reaktywacji kapituły katedralnej. Został jej dziekanem, a następnie prepozytem.
Utrzymywał bezpośredni kontakt z Prymasem Stefanem Wyszyńskim. 2 października 1953 roku odmówił złożenia podpisu na komunikacie informującym o aresztowaniu Prymasa. Został aresztowany i wywieziony do więzienia na warszawskim Mokotowie. Zwolniono go 1 lutego 1955 roku; otrzymał zakaz powrotu na Warmię. Przebywał w Pawłowie koło Lublina, a następnie w sanatorium w Zakopanem. Mieszkał też przez jakiś czas w budynku nuncjatury w Warszawie. Do Olsztyna wrócił po objęciu diecezji warmińskiej przez biskupa Tomasza Wilczyńskiego. W maju 1960 roku otrzymał tytuł infułata.
Zink był kuratorem Zgromadzenia Sióstr św. Katarzyny Dziewicy i Męczennicy. Zmarł w wieku 67 lat. Został pochowany w Gietrzwałdzie.
Bibliografia
Chłosta Jan, Słownik Warmii, Olsztyn 2002.
Chłosta Jan, Znani i nieznani olsztyniacy XIX i XX wieku, Olsztyn 1996.
Szorc Alojzy, Dzieje diecezji warmińskiej (1243-1991), Olsztyn 1991.
Księża niezłomni - Wojciech Zink [12.06.2014]
