Andrzej Chryzostom Załuski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 22: | Linia 22: | ||
'''Andrzej Chryzoston Załuski''' (ur. 1650 r., zm. 12 maja 1711 r. w [[Dobre Miasto| Dobrym Mieście]]) – biskup płocki od 1692, biskup kijowski od 1683, [[biskup warmiński]] od 1699, herb rodowy - Junosz. | '''Andrzej Chryzoston Załuski''' (ur. 1650 r., zm. 12 maja 1711 r. w [[Dobre Miasto| Dobrym Mieście]]) – biskup płocki od 1692, biskup kijowski od 1683, [[biskup warmiński]] od 1699, herb rodowy - Junosz. | ||
| − | + | <br/><br/> | |
| − | |||
== Życiorys == | == Życiorys == | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
=== Szkoła i wykształcenie === | === Szkoła i wykształcenie === | ||
| − | |||
Andrzej Chryzoston Załuski nauki świeckie pobierał w Wiedniu, zaś wykształcenie teologiczne zdobył się w Louvain, Paryżu i Rzymie. | Andrzej Chryzoston Załuski nauki świeckie pobierał w Wiedniu, zaś wykształcenie teologiczne zdobył się w Louvain, Paryżu i Rzymie. | ||
| − | |||
<br/> | <br/> | ||
| − | + | === Działalność === | |
| − | === | ||
W 1673 r. otrzymał niższe święcenia i został kanonikiem krakowskim. W 1674 r. uzyskał święcenia kapłańskie. Został kanonikiem pułtuskim i łęczyckim, opatem komendatoryjnym wąchockim oraz prepozytem jarosławskim. Był także sekretarzem wielkim koronnym królowej Marii Kazimiery. W 1683 r. został biskupem kijowskim. Od króla otrzymał prepozyturę płocką, a w październiku 1692 biskupstwo płockie. | W 1673 r. otrzymał niższe święcenia i został kanonikiem krakowskim. W 1674 r. uzyskał święcenia kapłańskie. Został kanonikiem pułtuskim i łęczyckim, opatem komendatoryjnym wąchockim oraz prepozytem jarosławskim. Był także sekretarzem wielkim koronnym królowej Marii Kazimiery. W 1683 r. został biskupem kijowskim. Od króla otrzymał prepozyturę płocką, a w październiku 1692 biskupstwo płockie. | ||
W 1699 r. [[kapituła warmińska]] wybrała Załuskiego na swojego biskupa. 18 stycznia 1701 r. ukoronował w Królewcu Fryderyka I na pierwszego króla [[Prusy| Prus]]. W 1702 r. został kanclerzem wielkim koronnym. Był tajnym agentem króla pruskiego o pseudonimie Lamprecht, donosząc mu o poczynaniach Augusta II. W 1705 r. uwięziony przez Augusta II za konszachty z Leszczyńskim, musiał tłumaczyć się z swego postępowania w Rzymie. | W 1699 r. [[kapituła warmińska]] wybrała Załuskiego na swojego biskupa. 18 stycznia 1701 r. ukoronował w Królewcu Fryderyka I na pierwszego króla [[Prusy| Prus]]. W 1702 r. został kanclerzem wielkim koronnym. Był tajnym agentem króla pruskiego o pseudonimie Lamprecht, donosząc mu o poczynaniach Augusta II. W 1705 r. uwięziony przez Augusta II za konszachty z Leszczyńskim, musiał tłumaczyć się z swego postępowania w Rzymie. | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
Na [[Warmia| Warmii]] nie mógł wiele zdziałać wskutek zamętu spowodowanego przez wojnę północną. Przemarsze wojsk oraz epidemia dżumy zdewastowały i wyludniły Księstwo Warmińskie. Zmarł 12 maja 1711 r. w [[Dobre Miasto |Dobrym Mieście]]. Jego epitafium, wykonane z czarnego i białego marmuru, znajduje się w [[kolegiata w Dobrym Mieście| kolegiacie dobromiejskiej]]. Płytę nagrobną swojemu stryjowi ufundował Andrzej Stanisław Załuski, biskup krakowski. Andrzej Chryzoston Załuski pozostawił po sobie bogatą spuściznę literacką i naukową, w tym zbiór dokumentów współczesnych w przekładzie łacińskim pt. "Epistolae historico-famliares" (1709—1711, 3 t., t. IV w 1761), poza tym "Mowy na radach i sejmach..." (1689), "Mowy różne" (1690), "Kazania..." (1697). | Na [[Warmia| Warmii]] nie mógł wiele zdziałać wskutek zamętu spowodowanego przez wojnę północną. Przemarsze wojsk oraz epidemia dżumy zdewastowały i wyludniły Księstwo Warmińskie. Zmarł 12 maja 1711 r. w [[Dobre Miasto |Dobrym Mieście]]. Jego epitafium, wykonane z czarnego i białego marmuru, znajduje się w [[kolegiata w Dobrym Mieście| kolegiacie dobromiejskiej]]. Płytę nagrobną swojemu stryjowi ufundował Andrzej Stanisław Załuski, biskup krakowski. Andrzej Chryzoston Załuski pozostawił po sobie bogatą spuściznę literacką i naukową, w tym zbiór dokumentów współczesnych w przekładzie łacińskim pt. "Epistolae historico-famliares" (1709—1711, 3 t., t. IV w 1761), poza tym "Mowy na radach i sejmach..." (1689), "Mowy różne" (1690), "Kazania..." (1697). | ||
| − | |||
<br/> | <br/> | ||
| Linia 49: | Linia 38: | ||
Był synem Aleksandra - wojewody rawskiego i Katarzyny z Olszowskich, siostry prymasa Andrzeja Olszowskiego. Został zapamiętany jako świętobliwy kapłan, lecz zamierzał zrezygnować z biskupstwa oraz kanclerstwa i spędzić resztę życia w klasztorze, ale nim to uczynił zmarł. | Był synem Aleksandra - wojewody rawskiego i Katarzyny z Olszowskich, siostry prymasa Andrzeja Olszowskiego. Został zapamiętany jako świętobliwy kapłan, lecz zamierzał zrezygnować z biskupstwa oraz kanclerstwa i spędzić resztę życia w klasztorze, ale nim to uczynił zmarł. | ||
| − | |||
<br/> | <br/> | ||
| Linia 55: | Linia 43: | ||
''Poczet biskupów warmińskich'', pod red. Stanisława Achremczyka, Olsztyn 2008, 510 ss. | ''Poczet biskupów warmińskich'', pod red. Stanisława Achremczyka, Olsztyn 2008, 510 ss. | ||
| − | |||
<br/> | <br/> | ||
| − | |||
[[Kategoria: Osoba|Załuski, Andrzej Chryzoston]][[Kategoria: Duchowni katoliccy|Załuski, Andrzej Chryzoston]][[Kategoria: Biskup warmiński|Załuski, Andrzej Chryzoston]][[Kategoria: Powiat olsztyński|Załuski, Andrzej Chryzoston]][[Kategoria: Gmina Dobre Miasto|Załuski, Andrzej Chryzoston]] | [[Kategoria: Osoba|Załuski, Andrzej Chryzoston]][[Kategoria: Duchowni katoliccy|Załuski, Andrzej Chryzoston]][[Kategoria: Biskup warmiński|Załuski, Andrzej Chryzoston]][[Kategoria: Powiat olsztyński|Załuski, Andrzej Chryzoston]][[Kategoria: Gmina Dobre Miasto|Załuski, Andrzej Chryzoston]] | ||
Wersja z 23:57, 24 lut 2014
| Andrzej Chryzoston Załuski | |
| | |
 Andrzej Chryzoston Załuski, źródło: Wikipedia, 12.09.2013.
| |
| Data i miejsce urodzenia | 1650 nie znane |
| Data i miejsce śmierci | 12 maja 1711 r. Dobre Miasto |
Andrzej Chryzoston Załuski (ur. 1650 r., zm. 12 maja 1711 r. w Dobrym Mieście) – biskup płocki od 1692, biskup kijowski od 1683, biskup warmiński od 1699, herb rodowy - Junosz.
Życiorys
Szkoła i wykształcenie
Andrzej Chryzoston Załuski nauki świeckie pobierał w Wiedniu, zaś wykształcenie teologiczne zdobył się w Louvain, Paryżu i Rzymie.
Działalność
W 1673 r. otrzymał niższe święcenia i został kanonikiem krakowskim. W 1674 r. uzyskał święcenia kapłańskie. Został kanonikiem pułtuskim i łęczyckim, opatem komendatoryjnym wąchockim oraz prepozytem jarosławskim. Był także sekretarzem wielkim koronnym królowej Marii Kazimiery. W 1683 r. został biskupem kijowskim. Od króla otrzymał prepozyturę płocką, a w październiku 1692 biskupstwo płockie. W 1699 r. kapituła warmińska wybrała Załuskiego na swojego biskupa. 18 stycznia 1701 r. ukoronował w Królewcu Fryderyka I na pierwszego króla Prus. W 1702 r. został kanclerzem wielkim koronnym. Był tajnym agentem króla pruskiego o pseudonimie Lamprecht, donosząc mu o poczynaniach Augusta II. W 1705 r. uwięziony przez Augusta II za konszachty z Leszczyńskim, musiał tłumaczyć się z swego postępowania w Rzymie.
Na Warmii nie mógł wiele zdziałać wskutek zamętu spowodowanego przez wojnę północną. Przemarsze wojsk oraz epidemia dżumy zdewastowały i wyludniły Księstwo Warmińskie. Zmarł 12 maja 1711 r. w Dobrym Mieście. Jego epitafium, wykonane z czarnego i białego marmuru, znajduje się w kolegiacie dobromiejskiej. Płytę nagrobną swojemu stryjowi ufundował Andrzej Stanisław Załuski, biskup krakowski. Andrzej Chryzoston Załuski pozostawił po sobie bogatą spuściznę literacką i naukową, w tym zbiór dokumentów współczesnych w przekładzie łacińskim pt. "Epistolae historico-famliares" (1709—1711, 3 t., t. IV w 1761), poza tym "Mowy na radach i sejmach..." (1689), "Mowy różne" (1690), "Kazania..." (1697).
Ciekawostki
Był synem Aleksandra - wojewody rawskiego i Katarzyny z Olszowskich, siostry prymasa Andrzeja Olszowskiego. Został zapamiętany jako świętobliwy kapłan, lecz zamierzał zrezygnować z biskupstwa oraz kanclerstwa i spędzić resztę życia w klasztorze, ale nim to uczynił zmarł.
Bibliografia
Poczet biskupów warmińskich, pod red. Stanisława Achremczyka, Olsztyn 2008, 510 ss.
