Jan z Miśni: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Linia 10: Linia 10:
 
|miejsce urodzenia    = Miśń nad Elbą
 
|miejsce urodzenia    = Miśń nad Elbą
 
|imię przy narodzeniu =  
 
|imię przy narodzeniu =  
|data śmierci        = 30.07.1355 r.  
+
|data śmierci        = 30 lipca 1355 r.  
 
|miejsce śmierci      = Lidzbark Warmiński  
 
|miejsce śmierci      = Lidzbark Warmiński  
 
|przyczyna śmierci    =  
 
|przyczyna śmierci    =  
 
|miejsce spoczynku    =  
 
|miejsce spoczynku    =  
|urząd                = Biskup warmiński
+
|urząd                = biskup warmiński
 
|odznaczenia          =  
 
|odznaczenia          =  
 
|commons              =   
 
|commons              =   
Linia 22: Linia 22:
 
}}
 
}}
  
''' Jan z Miśni (Jan Franko)''' (ur. ok. 1300 r. w Miśni nad Elbą, zm. 30.07. 1355 r. w [[Lidzbark Warmiński| Lidzbarku Warmińskim]]) – [[biskup warmiński]] w latach 1350–1355.
+
''' Jan z Miśni (Jan Franko)''' (ur. ok. 1300 r. w Miśni nad Elbą, zm. 30 lipca 1355 r. w [[Lidzbark Warmiński| Lidzbarku Warmińskim]]) – [[biskup warmiński]] w latach 1350–1355.
 
<br/><br/>
 
<br/><br/>
 
== Życiorys ==  
 
== Życiorys ==  
Linia 30: Linia 30:
 
<br/>
 
<br/>
 
=== Działalność ===
 
=== Działalność ===
Jan był klerykiem diecezji miśnieńskiej, a od 1326 r. notariuszem publicznym na Dolnym Śląsku. Pełnił także służbę notarialną u wielkiego mistrza Ludera z Brunszwiku. 6 lipca 1334 r. wszedł w skład [[Kapituła warmińska |kapituły warmińskiej]] oraz został plebanem we [[Frombork|Fromborku]]. W 1337 r. mianowano go proboszczem w Chełmie. Ok. 1346 r. otrzymał tytuł dziekana we [[Frombork|Fromborku]].
+
Jan był klerykiem diecezji miśnieńskiej, a od 1326 r. notariuszem publicznym na Dolnym Śląsku. Pełnił także służbę notarialną u wielkiego mistrza Ludera z Brunszwiku. 6 lipca 1334 r. wszedł w skład [[Kapituła warmińska |kapituły warmińskiej]] oraz został plebanem we [[Frombork|Fromborku]]. W 1337 r. mianowano go proboszczem w Chełmie. Ok. 1346 r. otrzymał tytuł dziekana we Fromborku.
<br/>
+
 
 
Przed 29 kwietnia 1350 r. kardynał Bernard z Porto w Awinionie, z polecenia papieskiego, konsekrował Jana na ordynariusza warmińskiego.  
 
Przed 29 kwietnia 1350 r. kardynał Bernard z Porto w Awinionie, z polecenia papieskiego, konsekrował Jana na ordynariusza warmińskiego.  
<br/>
+
 
 
Jan z Miśni utrzymywał dobre stosunki z [[Zakon krzyżacki| zakonem krzyżackim]], do którego prawdopodobnie należał jako [[tercjarz]].  
 
Jan z Miśni utrzymywał dobre stosunki z [[Zakon krzyżacki| zakonem krzyżackim]], do którego prawdopodobnie należał jako [[tercjarz]].  
<br/>
+
 
 
Rozpoczął budowę [[lkwim: Zamek w Lidzbarku Warmiński| zamku lidzbarskiego]], położył podwaliny pod budowę zamków w [[lkwim: Zamek w Reszlu|Reszlu]] i [[Zamek w Jezioranach|Jezioranach]] oraz murowanej sylwetki [[lkwim: Bazylika Archikatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Andrzeja we Fromborku| katedry fromborskiej]].  
 
Rozpoczął budowę [[lkwim: Zamek w Lidzbarku Warmiński| zamku lidzbarskiego]], położył podwaliny pod budowę zamków w [[lkwim: Zamek w Reszlu|Reszlu]] i [[Zamek w Jezioranach|Jezioranach]] oraz murowanej sylwetki [[lkwim: Bazylika Archikatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Andrzeja we Fromborku| katedry fromborskiej]].  
<br/>
+
 
Jan w testamencie ufundował dwie [[wikaria| wikarie]] w [[lkwim: Bazylika Archikatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Andrzeja we Fromborku| katedrze fromborskiej]] dla swoich siostrzeńców, Wilhelma i Jana. Po śmierci Jana dochody z wolnych od czynszu 8 [[łan |łanów]] folwarku Ronina miały być przeznaczone na założenie trzeciej [[wikaria| wikarii]] w [[lkwim: Bazylika Archikatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Andrzeja we Fromborku| katedrze fromborskiej]].  
+
Jan w testamencie ufundował dwie [[wikaria| wikarie]] w katedrze fromborskiej dla swoich siostrzeńców, Wilhelma i Jana. Po śmierci Jana dochody z wolnych od czynszu 8 [[łan |łanów]] folwarku Ronina miały być przeznaczone na założenie trzeciej [[wikaria| wikarii]] w katedrze fromborskiej.  
<br/>
+
 
 
Za rządów Jana przywilej lokacyjny otrzymał [[Olsztyn]].  
 
Za rządów Jana przywilej lokacyjny otrzymał [[Olsztyn]].  
<br/>
 
==Ciekawostki==
 
Jan pochodził z mieszczańskiej rodziny z Belgern, miasteczka w Miśni nad Elbą.
 
 
<br/>
 
<br/>
 
== Bibliografia ==
 
== Bibliografia ==

Wersja z 23:40, 1 maj 2014

Jan z Miśni

Jan z Miśni
Jan z Miśni
Data i miejsce urodzenia ok. 1300 r.
Miśń nad Elbą
Data i miejsce śmierci 30 lipca 1355 r.
Lidzbark Warmiński

Jan z Miśni (Jan Franko) (ur. ok. 1300 r. w Miśni nad Elbą, zm. 30 lipca 1355 r. w Lidzbarku Warmińskim) – biskup warmiński w latach 1350–1355.

Życiorys

Szkoła i wykształcenie

Jan kształcił się na Uniwersytecie w Bolonii, gdzie ok. 1324 r. uzyskał tytuł magistra w zakresie sztuk wyzwolonych.

Działalność

Jan był klerykiem diecezji miśnieńskiej, a od 1326 r. notariuszem publicznym na Dolnym Śląsku. Pełnił także służbę notarialną u wielkiego mistrza Ludera z Brunszwiku. 6 lipca 1334 r. wszedł w skład kapituły warmińskiej oraz został plebanem we Fromborku. W 1337 r. mianowano go proboszczem w Chełmie. Ok. 1346 r. otrzymał tytuł dziekana we Fromborku.

Przed 29 kwietnia 1350 r. kardynał Bernard z Porto w Awinionie, z polecenia papieskiego, konsekrował Jana na ordynariusza warmińskiego.

Jan z Miśni utrzymywał dobre stosunki z zakonem krzyżackim, do którego prawdopodobnie należał jako tercjarz.

Rozpoczął budowę zamku lidzbarskiego, położył podwaliny pod budowę zamków w Reszlu i Jezioranach oraz murowanej sylwetki katedry fromborskiej.

Jan w testamencie ufundował dwie wikarie w katedrze fromborskiej dla swoich siostrzeńców, Wilhelma i Jana. Po śmierci Jana dochody z wolnych od czynszu 8 łanów folwarku Ronina miały być przeznaczone na założenie trzeciej wikarii w katedrze fromborskiej.

Za rządów Jana przywilej lokacyjny otrzymał Olsztyn.

Bibliografia

Obłąk Jan, Kopiczko Andrzej, Historia Diecezji i Archidiecezji Warmińskiej, Olsztyn 2010, 261 ss.
Poczet biskupów warmińskich, pod red. Stanisława Achremczyka, Olsztyn 2008, 510 ss.