Grzybówka trzcinowa: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Linia 1: | Linia 1: | ||
− | + | {{Roślina infobox | |
+ | |Nazwa rośliny = Grzybówka trzcinowa | ||
+ | |Nazwa łacińska = Mycena belliae | ||
+ | |L = (Johnst.) P.D. Orton) | ||
+ | |Pusta linia = <br/> | ||
+ | |grafika = Mycena_belliae_2.jpg | ||
+ | |podpis grafiki = Grzybówka trzcionowa [http://www.wildaboutbritain.co.uk/pictures/showphoto.php/photo/113010.ogg] | ||
+ | |Systematyka = Systematyka | ||
+ | |Domena = eukarionty | ||
+ | |Królestwo = grzyby | ||
+ | |Gromada = grzyby podstawkowe | ||
+ | |Klasa = pieczarniaki | ||
+ | |Rząd = pieczarkowce | ||
+ | |Rodzina = grzybówkowate | ||
+ | |Rodzaj = grzybówka | ||
+ | |Gatunek = grzybówka trzcinowa | ||
+ | |Synonimy = Synonimy | ||
+ | |Lista synonimów = ''Agaricus belliae'' Johnst. | ||
+ | Omphalina belliae (Johnst.) P. Karst.}} | ||
+ | <br/> | ||
'''Grzybówka trzcinowa''' (''Mycena belliae'' (Johnst.) P.D. Orton) – gatunek grzyba z rodziny grzybówkowatych (''Mycenaceae''). | '''Grzybówka trzcinowa''' (''Mycena belliae'' (Johnst.) P.D. Orton) – gatunek grzyba z rodziny grzybówkowatych (''Mycenaceae''). | ||
− | |||
− | |||
Linia 20: | Linia 37: | ||
=== Wartość użytkowa === | === Wartość użytkowa === | ||
+ | |||
Owocniki tego gatunku są niejadalne. | Owocniki tego gatunku są niejadalne. |
Wersja z 20:04, 1 kwi 2014
Grzybówka trzcinowa | |
| |
Mycena belliae | |
(Johnst.) P.D. Orton) | |
Grzybówka trzcionowa [2] | |
Systematyka | |
Królestwo | grzyby |
Podkrólestwo | {{{Podkrólestwo}}} |
Gromada | grzyby podstawkowe |
Klasa | pieczarniaki |
Rząd | pieczarkowce |
Rodzina | grzybówkowate |
Rodzaj | grzybówka |
Gatunek | grzybówka trzcinowa |
Synonimy | |
Agaricus belliae Johnst.
Omphalina belliae (Johnst.) P. Karst. |
Grzybówka trzcinowa (Mycena belliae (Johnst.) P.D. Orton) – gatunek grzyba z rodziny grzybówkowatych (Mycenaceae).
Owocnik
Owocniki wyrastają kępkami, w liczbie od 2 do 10. Pojedyncze owocniki są niewielkie, zróżnicowane na szaro-brązowe kapelusze (1-2 cm średnicy) i cienkie (1-3 mm), u podstawy kosmate trzony (pokryte białą grzybnią) długości 6-7 cm. Kapelusze są początkowo płasko dzwonkowate, lekko wgłębione na grzbiecie, następnie stają się prawie płaskie lub lejkowate. Blaszki są grube, rzadko ustawione (w liczbie16-26), lekko zbiegające na trzon. Niekiedy z kapeluszy starych, obumierających okazów, wyrasta kolejne „piętro” młodych owocników.
Rozmieszczenie i ekologia
Miejscem występowania tego gatunku są trzcinowiska, najczęściej rosnące na płyciznach o zamulonym dnie, od strony lądu ocienionych przez podmokłe lasy olszowo-brzozowe lub zarośla wierzbowe. Grzybnia rozwija się na ubiegłorocznych, martwych łodygach trzcin (Phragmites), tworząc na ich powierzchni widoczny biały nalot. Najczęściej późną jesienią — w październiku lub listopadzie, a czasem w trakcie dłuższych zimowych odwilży oraz sporadycznie w czerwcu, tuż nad wodą (na granicy wody, rzadziej 1-2 cm nad jej powierzchnią) pojawiają się na trzcinach owocniki.
Wartość użytkowa
Owocniki tego gatunku są niejadalne.
Ciekawostki
Grzybówka trzcinowa należy do rzadkości, zarówno w Polsce jak i w pozostałych krajach europejskich, w których występuje. W naszym kraju znaleziono ją po raz pierwszy w roku 1965 i dotychczas odnotowano na 12 stanowiskach. Jej stanowiska rozmieszczone są w pasie pojezierzy na północy kraju, głównie na Mazurach. Ostatnio stwierdzono liczne nowe stanowiska tego grzyba w Wigierskim Parku Narodowym.
Grzybówka trzcinowa jest w Polsce gatunkiem wymierającym (kategoria "E" na Czerwonej Liście).
Bibliografia
M. Romański: Nowe stanowisko niezwykłego grzyba. Kwartalnik Wigry 4(8), 2005.
W. Wojewoda, M. Ławrynowicz: Red list of the macrofungi in Poland. W: Z. Mirek, . Zarzycki, W. Wojewoda Z. Szelag (red.), Red lists of plants and fungi in Poland. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2006, 55-70.
L. Krzysztofiak, A. Krzysztofiak, Romański M. (red.): Świat śluzowców , grzybów i mszaków Wigierskiego Parku Narodowego. Suwałki: Wyd. „Stowarzyszenie Człowiek i Przyroda”, 2010.