Grzybówka trzcinowa: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Rozmieszczenie i ekologia) |
(→Rozmieszczenie i ekologia) |
||
Linia 25: | Linia 25: | ||
<br/> | <br/> | ||
== Rozmieszczenie i ekologia == | == Rozmieszczenie i ekologia == | ||
− | Miejscem występowania tego gatunku są trzcinowiska, najczęściej rosnące na płyciznach o zamulonym dnie, od strony lądu ocienione przez podmokłe lasy olszowo-brzozowe lub zarośla wierzbowe. Grzybnia rozwija się na ubiegłorocznych, martwych łodygach trzcin (''Phragmites''), tworząc na ich powierzchni widoczny biały nalot. | + | Miejscem występowania tego gatunku są trzcinowiska, najczęściej rosnące na płyciznach o zamulonym dnie, od strony lądu ocienione przez podmokłe lasy olszowo-brzozowe lub zarośla wierzbowe. Grzybnia rozwija się na ubiegłorocznych, martwych łodygach trzcin (''Phragmites''), tworząc na ich powierzchni widoczny biały nalot. Owocniki pojawiają się na trzcinach tuż nad wodą (na granicy wody, rzadziej 1-2 cm nad jej powierzchnią), rosną najczęściej późną jesienią (w październiku lub listopadzie), czasem w trakcie dłuższych zimowych odwilży oraz sporadycznie w czerwcu. |
− | Grzybówka trzcinowa należy do rzadkości, zarówno w Polsce jak i w pozostałych krajach europejskich, w których występuje. W naszym kraju | + | Grzybówka trzcinowa należy do rzadkości, zarówno w Polsce, jak i w pozostałych krajach europejskich, w których występuje. W naszym kraju po raz pierwszy znaleziono ją w 1965 r. i dotychczas odnotowano na 12 stanowiskach. Jej stanowiska rozmieszczone są w pasie pojezierzy na północy kraju, głównie na [[Mazury|Mazurach]]. Ostatnio stwierdzono liczne nowe stanowiska tego grzyba w Wigierskim Parku Narodowym. |
Grzybówka trzcinowa jest w Polsce gatunkiem wymierającym (kategoria "E" na Czerwonej Liście). | Grzybówka trzcinowa jest w Polsce gatunkiem wymierającym (kategoria "E" na Czerwonej Liście). |
Wersja z 14:11, 21 lip 2014
Grzybówka trzcinowa | |
| |
Mycena belliae | |
(Johnst.) P.D. Orton | |
Grzybówka trzcinowa, źródło: wildaboutbritain.co.uk [10.07.2014] | |
Systematyka | |
Królestwo | grzyby |
Gromada | grzyby podstawkowe |
Klasa | pieczarniaki |
Rząd | pieczarkowce |
Rodzina | grzybówkowate |
Rodzaj | grzybówka |
Gatunek | grzybówka trzcinowa |
Synonimy | |
Agaricus belliae Johnst.
Omphalina belliae (Johnst.) P. Karst. |
Grzybówka trzcinowa (Mycena belliae (Johnst.) P. D. Orton) – gatunek grzyba z rodziny grzybówkowatych (Mycenaceae).
Owocnik
Owocniki wyrastają kępkami, w liczbie od 2 do 10. Pojedyncze owocniki są niewielkie, zróżnicowane na szaro-brązowe kapelusze (1-2 cm średnicy) i cienkie (1-3 mm), u podstawy kosmate trzony (pokryte białą grzybnią) długości 6-7 cm. Kapelusze są początkowo płasko dzwonkowate, lekko wgłębione na grzbiecie, następnie stają się prawie płaskie lub lejkowate. Blaszki są grube, rzadko ustawione (w liczbie 16-26), lekko zbiegające na trzon. Niekiedy z kapeluszy starych, obumierających okazów, wyrasta kolejne "piętro" młodych owocników.
Rozmieszczenie i ekologia
Miejscem występowania tego gatunku są trzcinowiska, najczęściej rosnące na płyciznach o zamulonym dnie, od strony lądu ocienione przez podmokłe lasy olszowo-brzozowe lub zarośla wierzbowe. Grzybnia rozwija się na ubiegłorocznych, martwych łodygach trzcin (Phragmites), tworząc na ich powierzchni widoczny biały nalot. Owocniki pojawiają się na trzcinach tuż nad wodą (na granicy wody, rzadziej 1-2 cm nad jej powierzchnią), rosną najczęściej późną jesienią (w październiku lub listopadzie), czasem w trakcie dłuższych zimowych odwilży oraz sporadycznie w czerwcu.
Grzybówka trzcinowa należy do rzadkości, zarówno w Polsce, jak i w pozostałych krajach europejskich, w których występuje. W naszym kraju po raz pierwszy znaleziono ją w 1965 r. i dotychczas odnotowano na 12 stanowiskach. Jej stanowiska rozmieszczone są w pasie pojezierzy na północy kraju, głównie na Mazurach. Ostatnio stwierdzono liczne nowe stanowiska tego grzyba w Wigierskim Parku Narodowym.
Grzybówka trzcinowa jest w Polsce gatunkiem wymierającym (kategoria "E" na Czerwonej Liście).
Wartość użytkowa
Owocniki tego gatunku są niejadalne.
Bibliografia
Romański Maciej, Nowe stanowisko niezwykłego grzyba, "Kwartalnik Wigry" 2005, nr 4(8).
Świat śluzowców, grzybów i mszaków Wigierskiego Parku Narodowego, red. Krzysztofiak Lech, Krzysztofiak Anna, Romański Maciej, Suwałki 2010.
Wojewoda Władysław, Ławrynowicz Maria, Red list of the macrofungi in Poland, [w:] Red lists of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski, red. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda i Zbigniew Szeląg, Kraków 2006, s. 55-70.