Lipiennik Loesela: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Rozmieszczenie i ekologia) |
|||
Linia 25: | Linia 25: | ||
<br/> | <br/> | ||
== Rozmieszczenie i ekologia == | == Rozmieszczenie i ekologia == | ||
− | Występuje w Europie, Ameryce Północnej oraz Azji, niemal wyłącznie w obszarze klimatu umiarkowanego ciepłego. W Polsce znanych jest ok. 200 stanowisk, z których znaczna część ma charakter historyczny. Po 1980 r. zostało potwierdzone lub odkryte około 100 miejsc występowania lipiennika. Najwięcej stanowisk tego storczyka znajduje się w północno-wschodniej, zachodniej i środkowej części kraju. Są to pojezierza: [[Pojezierze Mazurskie|Mazurskie]], Pomorskie i Wielkopolskie. Rozproszone stanowiska spotykane są na Polesiu, Wyżynie i Nizinie Śląskiej | + | Występuje w Europie, Ameryce Północnej oraz Azji, niemal wyłącznie w obszarze klimatu umiarkowanego ciepłego. W Polsce znanych jest ok. 200 stanowisk, z których znaczna część ma charakter historyczny. Po 1980 r. zostało potwierdzone lub odkryte około 100 miejsc występowania lipiennika. Najwięcej stanowisk tego storczyka znajduje się w północno-wschodniej, zachodniej i środkowej części kraju. Są to pojezierza: [[Pojezierze Mazurskie|Mazurskie]], Pomorskie i Wielkopolskie. Rozproszone stanowiska spotykane są na Polesiu, Wyżynie i Nizinie Śląskiej. |
Siedlisko lipiennika stanowią torfowiska i bagna między poduszkami mchów z podłożem węglanowym, na wysokości 0 - 1000 m n.p.m. Stwierdzany jest także na siedliskach antropogenicznych. Jest to roślina światłolubna. | Siedlisko lipiennika stanowią torfowiska i bagna między poduszkami mchów z podłożem węglanowym, na wysokości 0 - 1000 m n.p.m. Stwierdzany jest także na siedliskach antropogenicznych. Jest to roślina światłolubna. | ||
<br/> | <br/> | ||
+ | |||
== Wartość użytkowa == | == Wartość użytkowa == | ||
Na terenie Europy jest to gatunek rzadki, zagrożony wyginięciem. Lipiennik Loesela jest gatunkiem o znaczeniu wspólnotowym, wymaga wyznaczenia obszaru [[NATURA 2000]]. W Polsce objęty jest ścisłą ochroną gatunkową, zaliczony do gatunków wymierających (kategoria zagrożenia E na "Czerwonej Liście"). | Na terenie Europy jest to gatunek rzadki, zagrożony wyginięciem. Lipiennik Loesela jest gatunkiem o znaczeniu wspólnotowym, wymaga wyznaczenia obszaru [[NATURA 2000]]. W Polsce objęty jest ścisłą ochroną gatunkową, zaliczony do gatunków wymierających (kategoria zagrożenia E na "Czerwonej Liście"). |
Wersja z 08:33, 24 lip 2014
Lipiennik Loesela | |
| |
Liparis loeselii | |
(L.) Rich. | |
Lipiennik Loesella (siedlisko), źródło: pl.wikipedia.org [10.07.2014] | |
Systematyka | |
Królestwo | rośliny |
Podkrólestwo | rośliny naczyniowe |
Gromada | okrytonasienne |
Klasa | jednoliścienne |
Rząd | szparagowce |
Rodzina | storczykowate |
Rodzaj | lipiennik |
Gatunek | lipiennik Loesella |
Synonimy | |
Lipiennik Loesela (Liparis loeselii (L.) Rich.) – gatunek rośliny należący do rodziny storczykowatych (Orchidaceae).
Spis treści
Morfologia
Niepozorna, mała i delikatna roślina o żółtawozielonej barwie, dorastająca do 20 cm wysokości. Łodyga wyrasta z okrągławej pseudobulwy otoczonej pochwami liściowymi. Pęd trójkanciasty, nagi, zwykle z dwoma lancetowatymi liśćmi. Liście miękkie i lśniące, zwykle dwa (rzadko trzy) lancetowate bądź eliptyczne o zaostrzonych wierzchołkach. Wyrastają niemal naprzeciwlegle siebie.
Część podziemna ma dwie pseudobulwy, zeszłoroczną i tegoroczną, otulone pochwami. Z zeszłorocznej wyrasta pęd nadziemny, tegoroczna gromadzi substancje zapasowe dla przyszłorocznego pędu. Kwiaty na szczycie łodygi, małe i niepozorne, zielonkawe lub żółtobiałe, zebrane w 3–18 kwiatowy kwiatostan o długości do 8 cm. Kwiaty wyrastają na nieco skręconych szypułkach o długości 2-3 mm. Zewnętrzne listki okwiatu równowąskie, warżka tępa, bez ostrogi, o karbowanych brzegach i długości 4–5 mm. Długi na 3–4 mm prętosłup ma białawe pyłkowiny. Kwitnie od maja do lipca. Owoce bardzo małe w stosunku do wielkości kwiatów, pękające podłużnym szwem. Zawierają bardzo drobne nasiona dorastające 0,34 mm długości i 0,16 mm szerokości.Zwykle rośnie w skupiskach po kilka osobników.
Rozmieszczenie i ekologia
Występuje w Europie, Ameryce Północnej oraz Azji, niemal wyłącznie w obszarze klimatu umiarkowanego ciepłego. W Polsce znanych jest ok. 200 stanowisk, z których znaczna część ma charakter historyczny. Po 1980 r. zostało potwierdzone lub odkryte około 100 miejsc występowania lipiennika. Najwięcej stanowisk tego storczyka znajduje się w północno-wschodniej, zachodniej i środkowej części kraju. Są to pojezierza: Mazurskie, Pomorskie i Wielkopolskie. Rozproszone stanowiska spotykane są na Polesiu, Wyżynie i Nizinie Śląskiej.
Siedlisko lipiennika stanowią torfowiska i bagna między poduszkami mchów z podłożem węglanowym, na wysokości 0 - 1000 m n.p.m. Stwierdzany jest także na siedliskach antropogenicznych. Jest to roślina światłolubna.
Wartość użytkowa
Na terenie Europy jest to gatunek rzadki, zagrożony wyginięciem. Lipiennik Loesela jest gatunkiem o znaczeniu wspólnotowym, wymaga wyznaczenia obszaru NATURA 2000. W Polsce objęty jest ścisłą ochroną gatunkową, zaliczony do gatunków wymierających (kategoria zagrożenia E na "Czerwonej Liście").
Ciekawostki
We wczesnych stadiach rozwojowych, roślina potrzebuje partnera mikoryzowego. W trzecim roku od infekcji grzybem, rozwija się stadium juwenilne z jednym niewielkim liściem, w kolejnych stadiach roślina rozwija po dwa liście. Najczęściej rozmnaża się generatywnie w wyniku samozapylenia, rzadziej wegetatywnie, przez tworzenie się w pochwach liści pąków przybyszowych. Kwiaty pojawiają się dopiero w siódmym roku od wykiełkowania nasion.
Na Warmii i Mazurach gatunek ten występuje m.in. w Mazurskim i Welskim Parku Krajobrazowym oraz w rezerwacie Sołtysek. <br/
== Zobacz też==
pl.wikipedia.org, Lipiennik Loesela [22.04.2014]
Bibliografia
Dąbrowski Stanisław, Warmia i Mazury. Cud, tylko się rozejrzeć, Olsztyn 2012.
Kucharski Leszek, Lipiennik Loesela Liparis loeselii (L.) Rich., [w:] Przewodnik metodyczny. Biblioteka Monitoringu Środowiska, s. 99-109, Główny Inspektorat Ochrony Środowiska
Zarzycki Kazimierz, Szeląg Zbigniew, Red list of the vascular plants in Poland, [w:] Red lists of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski, red. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda i Zbigniew Szeląg, Kraków 2006, s. 11-20.