Ferdynand Schulz (pilot): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Bibliografia biograficzna) |
|||
| Linia 25: | Linia 25: | ||
== Życiorys == | == Życiorys == | ||
| − | + | Urodzony na [[Warmia|Warmii]] w [[powiat reszelski|powiecie reszelskim]]. Syn nauczyciela Ferdynanda Schulza i Rosi Schulz z domu Scharnick. Był pierwszym z dwanaściorga dzieci państwa Schulz.W czasie [[I Wojna Światowa| I wojny światowej]] dosłużył się stopnia podporucznika lotnictwa. 16 czerwca 2006 roku w rocznicę tragicznej śmierci Schulza została odsłonięta tablica pamiątkowa, którą umieszczono w Malborku na ścianie dawnego domu lotnika. | |
| + | |||
| + | |||
| + | W maju 1924 roku w wziął udział w szybowcowych mistrzostwach świata, zorganizowanych w Rossitten na Mierzeją Kurońską. Schulz spędził w powietrzu 8 godzin i 42 minuty, ustanawiając nowy rekord świata. Dwa lata później razem w pasażerem pokonał wysokość 60 km. Ostatecznie rozpoczął pracę instruktora w szkole szybowcowej w Rossitten. Po upływie kilku lat Schulz zaczął specjalizować się w lataniu precyzyjnym na samolotach silnikowych. Udało mu się wykonac przelot nad mostem nad Nogatem. Do tragedii doszło w 1929 roku. Schulz uczestniczył w uroczystościach odsłonięcia pomnika lotników w [[Sztum|Sztumie]]. W czasie próby zrzucenia wieńca z wysokości 50 m jego samolot spadł na ziemię. Ferynand Schulzzginął na miejscu. | ||
<br/> | <br/> | ||
=== Szkoła i wykształcenie === | === Szkoła i wykształcenie === | ||
| − | + | Absolwent gimnazjum w [[Braniewo|Braniewie]],Królewskiego Zakładu Przygotowawczego–Seminarium Nauczycielskiego w [[Reszel|Reszlu]] i wreszcie - seminarium nauczycielskiego w Toruniu. Uczęszczał do Szkoły Lotniczej w Grossenhain w Saksonii. | |
| − | + | ||
| + | |||
| + | |||
| + | |||
| + | W dniu 9 marca Schulz po raz pierwszy wsiadł ze swoim instruktorem do samolotu szkoleniowego. Po 46 lotach wolno było mu dokonać pierwszego samodzielnego lotu. Zakończenie szkolenia lotniczego nastąpiło w szkole dla obserwatorów w Szwerinie (Schwerin). W tymże roku Schulz awansował na stopień młodszego sierżanta. W końcu 1917 roku nastąpiło przeniesienie Ferdinanda na lotnisko 2 Armii w Aulony na froncie zachodnim. W dniu 3 stycznia 1918 r. wystartował Schulz wraz z 484 innymi lotnikami do swego pierwszego lotu na front. W pierwszym locie zaskoczył wrogie oddziały artyleryjskie, które chciały zbudować obóz za lasem. Ledwo odkryto wrogiego pilota, a w kierunku Schulza posypał się ostrzał. Pociski podziurawiły skrzydła oraz kadłub, jego obserwator został ranny i w końcu jego silnik został trafiony. Silnik zaczął przerywać prace. Wtedy Schulz podbił swoją maszynę, przekręcił i próbował dolecieć do swojego wojska. Jednak musiał lądować awaryjnie na polu. Cudem ocalał Schulz, nawet nie był zraniony. Pocisk, który utkwił w jego silniku, zabrał i nosił ze sobą jako talizman. Jeszcze 97 razy wychodził cało z wojennych potyczek. Po zakończeniu wojny powrócił do Piszewa, a następnie rozpoczął prace w katolickiej szkole podstawowej w powiecie tucholskim. Wtedy to rozpoczął budowanie swych pierwszych szybowców: „FS 1” i „FS 2”. | ||
Od 10 do 25 października 1921 r. Schulz uczestniczył jako nowicjusz w II Zawodach w Röhn. Lecz jego maszyna została odrzucona przez komisję konkursową. Jednak Schulz wykonał poza zawodami ze zbocza w Pelz osiem lotów. W jednym z nich pokonał 365 metrową trasę w 46 sekund. Schulzowi przyznano nagrodę pocieszenia w wysokości 1000 Marek za „śmiały lot”. Do roku 1924 Schulz wybudował, według własnych projektów, 10 różnych szybowców, wśród których znalazły się również samoloty z silnikiem pomocniczym. Ze skonstruowanych w Królewcu szybowców najbardziej znane były „FS 5”, „FS 9”, „FS 10” i „FS 3” – znany jako „skrzynia z trzonków od mioteł” (Besenstielkiste). W swojej budowie był bardzo prosty. Z trzonków od mioteł, listew, blachy, drutu i płótna, sprawiał wrażenie bardzo prymitywnego. | Od 10 do 25 października 1921 r. Schulz uczestniczył jako nowicjusz w II Zawodach w Röhn. Lecz jego maszyna została odrzucona przez komisję konkursową. Jednak Schulz wykonał poza zawodami ze zbocza w Pelz osiem lotów. W jednym z nich pokonał 365 metrową trasę w 46 sekund. Schulzowi przyznano nagrodę pocieszenia w wysokości 1000 Marek za „śmiały lot”. Do roku 1924 Schulz wybudował, według własnych projektów, 10 różnych szybowców, wśród których znalazły się również samoloty z silnikiem pomocniczym. Ze skonstruowanych w Królewcu szybowców najbardziej znane były „FS 5”, „FS 9”, „FS 10” i „FS 3” – znany jako „skrzynia z trzonków od mioteł” (Besenstielkiste). W swojej budowie był bardzo prosty. Z trzonków od mioteł, listew, blachy, drutu i płótna, sprawiał wrażenie bardzo prymitywnego. | ||
| Linia 47: | Linia 54: | ||
16 czerwca 1929 roku, pilotując samolot „Marienburg” do Sztumu na uroczystość odsłonięcia pomnika lotników (gdzie miał zrzucić wieniec), rozbił się razem z Bruno Kaiserem na sztumskim rynku. Na miejscu wypadku postawiono kamień z inskrypcją. Malbork uczcił jego pamięć popiersiem na „Ehrenhof” – małym dziedzińcu przy północnej elewacji Nowego Ratusza, oraz tablicą na kamienicy, w której mieszkał. Ferdinand Schulz na życzenie rodziny pochowany został w ziemi ojczystej na cmentarzu Leśnym w Lidzbarku Warmińskim (Heilsberg) przy licznym udziale mieszkańców. Przywieziony wieniec zdobił teraz jego własną trumnę. Do dnia dzisiejszego istnieje jego grób. | 16 czerwca 1929 roku, pilotując samolot „Marienburg” do Sztumu na uroczystość odsłonięcia pomnika lotników (gdzie miał zrzucić wieniec), rozbił się razem z Bruno Kaiserem na sztumskim rynku. Na miejscu wypadku postawiono kamień z inskrypcją. Malbork uczcił jego pamięć popiersiem na „Ehrenhof” – małym dziedzińcu przy północnej elewacji Nowego Ratusza, oraz tablicą na kamienicy, w której mieszkał. Ferdinand Schulz na życzenie rodziny pochowany został w ziemi ojczystej na cmentarzu Leśnym w Lidzbarku Warmińskim (Heilsberg) przy licznym udziale mieszkańców. Przywieziony wieniec zdobił teraz jego własną trumnę. Do dnia dzisiejszego istnieje jego grób. | ||
[[File: F.Schulz.jpg|thumb|left|300px|F.Schulz]] | [[File: F.Schulz.jpg|thumb|left|300px|F.Schulz]] | ||
| − | W roku szkolnym 2005/2006 uczniowie ze Szkoły Podstawowej nr 3 w Malborku (szkoła ta w latach 1935-1945 nosiła imię Ferdinanda Schulza) realizowali program przybliżania historii innym mieszkańcom miasta, jak również innym uczniom z całej Polski. Głównym celem było przybliżenie sylwetki Schulza wszystkim oraz odsłonięcie tablicy na budynku, w którym w latach 1927-1929 mieszkał szybownik. Uroczyste odsłonięcie nastapiło | + | W roku szkolnym 2005/2006 uczniowie ze Szkoły Podstawowej nr 3 w Malborku (szkoła ta w latach 1935-1945 nosiła imię Ferdinanda Schulza) realizowali program przybliżania historii innym mieszkańcom miasta, jak również innym uczniom z całej Polski. Głównym celem było przybliżenie sylwetki Schulza wszystkim oraz odsłonięcie tablicy na budynku, w którym w latach 1927-1929 mieszkał szybownik. Uroczyste odsłonięcie nastapiło |
| − | |||
| − | |||
<br/> | <br/> | ||
=== Praca === | === Praca === | ||
| − | . | + | Po 1918 roku pracował jako nauczyciel w Tucholi i Nowym Targu na Powiślu. W tym okresie zafascynował się sportem szybowcowym. |
<br/> | <br/> | ||
=== Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna === | === Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna === | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
... | ... | ||
<br/> | <br/> | ||
Wersja z 10:58, 1 lip 2014
| Ferdynand Schulz | |
| | |
 Ferdynand Schulz
| |
| Data i miejsce urodzenia | 18 grudnia 1892 roku Piszewo |
| Data i miejsce śmierci | 16 marca 1929 roku Sztum |
| Zawód | lotnik |
Ferdynand Schulz (ur. 18 grudnia 1892 r. w Piszewie, zm. 16 marca 1929 r. w Sztumie) – lotnik, nauczyciel
Spis treści
[ukryj]Życiorys
Urodzony na Warmii w powiecie reszelskim. Syn nauczyciela Ferdynanda Schulza i Rosi Schulz z domu Scharnick. Był pierwszym z dwanaściorga dzieci państwa Schulz.W czasie I wojny światowej dosłużył się stopnia podporucznika lotnictwa. 16 czerwca 2006 roku w rocznicę tragicznej śmierci Schulza została odsłonięta tablica pamiątkowa, którą umieszczono w Malborku na ścianie dawnego domu lotnika.
W maju 1924 roku w wziął udział w szybowcowych mistrzostwach świata, zorganizowanych w Rossitten na Mierzeją Kurońską. Schulz spędził w powietrzu 8 godzin i 42 minuty, ustanawiając nowy rekord świata. Dwa lata później razem w pasażerem pokonał wysokość 60 km. Ostatecznie rozpoczął pracę instruktora w szkole szybowcowej w Rossitten. Po upływie kilku lat Schulz zaczął specjalizować się w lataniu precyzyjnym na samolotach silnikowych. Udało mu się wykonac przelot nad mostem nad Nogatem. Do tragedii doszło w 1929 roku. Schulz uczestniczył w uroczystościach odsłonięcia pomnika lotników w Sztumie. W czasie próby zrzucenia wieńca z wysokości 50 m jego samolot spadł na ziemię. Ferynand Schulzzginął na miejscu.
Szkoła i wykształcenie
Absolwent gimnazjum w Braniewie,Królewskiego Zakładu Przygotowawczego–Seminarium Nauczycielskiego w Reszlu i wreszcie - seminarium nauczycielskiego w Toruniu. Uczęszczał do Szkoły Lotniczej w Grossenhain w Saksonii.
W dniu 9 marca Schulz po raz pierwszy wsiadł ze swoim instruktorem do samolotu szkoleniowego. Po 46 lotach wolno było mu dokonać pierwszego samodzielnego lotu. Zakończenie szkolenia lotniczego nastąpiło w szkole dla obserwatorów w Szwerinie (Schwerin). W tymże roku Schulz awansował na stopień młodszego sierżanta. W końcu 1917 roku nastąpiło przeniesienie Ferdinanda na lotnisko 2 Armii w Aulony na froncie zachodnim. W dniu 3 stycznia 1918 r. wystartował Schulz wraz z 484 innymi lotnikami do swego pierwszego lotu na front. W pierwszym locie zaskoczył wrogie oddziały artyleryjskie, które chciały zbudować obóz za lasem. Ledwo odkryto wrogiego pilota, a w kierunku Schulza posypał się ostrzał. Pociski podziurawiły skrzydła oraz kadłub, jego obserwator został ranny i w końcu jego silnik został trafiony. Silnik zaczął przerywać prace. Wtedy Schulz podbił swoją maszynę, przekręcił i próbował dolecieć do swojego wojska. Jednak musiał lądować awaryjnie na polu. Cudem ocalał Schulz, nawet nie był zraniony. Pocisk, który utkwił w jego silniku, zabrał i nosił ze sobą jako talizman. Jeszcze 97 razy wychodził cało z wojennych potyczek. Po zakończeniu wojny powrócił do Piszewa, a następnie rozpoczął prace w katolickiej szkole podstawowej w powiecie tucholskim. Wtedy to rozpoczął budowanie swych pierwszych szybowców: „FS 1” i „FS 2”.
Od 10 do 25 października 1921 r. Schulz uczestniczył jako nowicjusz w II Zawodach w Röhn. Lecz jego maszyna została odrzucona przez komisję konkursową. Jednak Schulz wykonał poza zawodami ze zbocza w Pelz osiem lotów. W jednym z nich pokonał 365 metrową trasę w 46 sekund. Schulzowi przyznano nagrodę pocieszenia w wysokości 1000 Marek za „śmiały lot”. Do roku 1924 Schulz wybudował, według własnych projektów, 10 różnych szybowców, wśród których znalazły się również samoloty z silnikiem pomocniczym. Ze skonstruowanych w Królewcu szybowców najbardziej znane były „FS 5”, „FS 9”, „FS 10” i „FS 3” – znany jako „skrzynia z trzonków od mioteł” (Besenstielkiste). W swojej budowie był bardzo prosty. Z trzonków od mioteł, listew, blachy, drutu i płótna, sprawiał wrażenie bardzo prymitywnego.
11 maja 1924 roku podczas II Wybrzeżowych Zawodów Szybowcowych w Rossitten, Schulz na szybowcu „FS 3” leciał 8 godzin i 42 minuty. Ten wyczyn był światowym rekordem. Za ten wyczyn Ferdinand uzyskał światową sławę. Rozgłoś rekordu dotarł także do Malborka (Marienburg), o którym w międzyczasie Schulz stwierdził że doskonale nadaje się na loty. Pod malborskim Wielbarku (Willenberg) istniały idealne skarpy nadnogackie. Dlatego też mała grupka miłośników szybownictwa założyła Związek Lotniczy. 20 maja 1925 przy wsparciu Ferdinanda Schulza utworzono „Zachodniopruski Związek Lotniczy” z siedzibą w Malborku.
Jesienią 1925 roku niemiecka grupa lotników została zaproszona na III Ogólnorosyjskie Zawody Szybowców, które odbywały się w dniach od 1 do 10 października na Krymie. Do tej grupy należał również Ferdinand Schulz, który leciał na szybowcu wyczynowym „Moritz”. Na tym szybowcu ustanowił Schulz w dniu 2 października na Krymie nowy rekord świata w locie długodystansowym, który trwał 12 godz. i 6 min. Osiągając wysokość 405 m uzyskał drugi wynik w tych zawodach. Po powrocie do Rossitten założył Szkołę Szybowcową. 3 czerwca 1926 roku Schulz razem z Heinzem Reichardtem przebywali w powietrzu 9 godz. i 21 min. Dopiero w roku 1937, w Sylt został ten rekord poprawiony przez Ernsta Jachtmanna i Flossdorfa na szybowcu „RM 4” do 13 godz. i 59 min.
W dniu 1 stycznia 1927 roku otrzymał Schulz posadę nauczyciela w szkole podstawowej Malborka – Piaski (Marienburg-Sandhof). Zamieszkał w Malborku w zajeździe „Kurfürsten” (obecnie bar „Puchatek”) zlokalizowanym przy Placu Gdańskim 7 (Danziger Paltz, obecnie Plac Słowiański). Mógł teraz osobiście nadzorować rozbudowę lotniska szybowcowego w dzielnicy Wielbark, jak również brać dalej czynny udział w międzynarodowych zawodach. Już 2 maja 1927 r. wziął udział w IV Zawodach Szybowcowych w Rossitten. Wystartował na szybowcu „Westpreußen” – należącym do „Zachodniopruskiego Związku Lotniczego”, a zbudowanym w Malborku w 1926 r. specjalnie dla Schulza. W pierwszym dniu pobił kolejny rekord – leciał 14 godz. i 7 min. Już dwa dni później pobił kolejne rekordy: wysokościowy w locie wahadłowym, wyniósł on 560 m. oraz rekord prędkości, który wyniósł 54,45 km/godz. Następne uderzenie na rekord nastąpiło 14 maja. Wtedy to nowy rekord wyniósł 60,2 km i stał się największym osiągnięciem tego rodzaju.
Najciekawsze loty udawały mu się na terenie rodzinnym – Wielbarku. Pewnego majowego dnia 1928 r. wiał silny wiatr północno-zachodni z prędkością 14m/sek., który podniósł Schulza na wysokość 650 m, zdecydował się odwiedzić Malbork. Mieszkańcy Malborka ze zdumieniem patrzyli na niego, gdy nagle pojawił się nad zamkiem i miastem, przeleciał nad nim na wysokości 150 m. Spontanicznie machali do niego. Był to pierwszy lot w historii szybownictwa, który odbył się nad miastem. Przebywał łącznie w powietrzu 4 godz. i 1 min.
Miesiąc przed 36 urodzinami Schulza, 18 listopada 1928 r. mieszkańcy Malborka na skraju lotniska szybowcowego Malbork-Wielbark ustawili swojemu zasłużonemu współobywatelowi kamień pamiątkowy. Był to blok granitowy z napisem: „Pilotowi Szybowcowemu Ferdinandowi Schulzowi – 1928”. Dwa dni później Schulz zdobył uprawnienia do wykonywania akrobatyki lotniczej.
16 czerwca 1929 roku, pilotując samolot „Marienburg” do Sztumu na uroczystość odsłonięcia pomnika lotników (gdzie miał zrzucić wieniec), rozbił się razem z Bruno Kaiserem na sztumskim rynku. Na miejscu wypadku postawiono kamień z inskrypcją. Malbork uczcił jego pamięć popiersiem na „Ehrenhof” – małym dziedzińcu przy północnej elewacji Nowego Ratusza, oraz tablicą na kamienicy, w której mieszkał. Ferdinand Schulz na życzenie rodziny pochowany został w ziemi ojczystej na cmentarzu Leśnym w Lidzbarku Warmińskim (Heilsberg) przy licznym udziale mieszkańców. Przywieziony wieniec zdobił teraz jego własną trumnę. Do dnia dzisiejszego istnieje jego grób.
W roku szkolnym 2005/2006 uczniowie ze Szkoły Podstawowej nr 3 w Malborku (szkoła ta w latach 1935-1945 nosiła imię Ferdinanda Schulza) realizowali program przybliżania historii innym mieszkańcom miasta, jak również innym uczniom z całej Polski. Głównym celem było przybliżenie sylwetki Schulza wszystkim oraz odsłonięcie tablicy na budynku, w którym w latach 1927-1929 mieszkał szybownik. Uroczyste odsłonięcie nastapiło
Praca
Po 1918 roku pracował jako nauczyciel w Tucholi i Nowym Targu na Powiślu. W tym okresie zafascynował się sportem szybowcowym.
Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna
...
Bibliografia biograficzna
- Chłosta Jan, Słownik Warmii, Olsztyn 2002.
- Chłosta Jan, Więksi i najwięksi: twórcy kultury niemieckiej z Prus Wschodnich, Olsztyn 1999.
- Marienburg.pl [data dostępu: 19.06.2014]
- Ikar z Prus Wschodnich i Malborka [data dostępu: 19.06.2014]
