Władysław Leonhard: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
| (Nie pokazano 6 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
|nazwa = Władysław Leonhard | |nazwa = Władysław Leonhard | ||
|grafika = Władysław Leonhard.jpg | |grafika = Władysław Leonhard.jpg | ||
| − | |podpis grafiki = | + | |podpis grafiki = Fot. z archiwum Janusza Poryckiego. |
|Imię i Nazwisko = Władysław Leonhard | |Imię i Nazwisko = Władysław Leonhard | ||
| − | |Data i miejsce urodzenia = 11 listopada 1923 | + | |Data i miejsce urodzenia = 11 listopada 1923 r. we Lwowie |
| − | |Data śmierci = 25 grudnia 1979 | + | |Data śmierci = 25 grudnia 1979 r. w Mikołajkach |
| − | |Dyscyplina = | + | |Dyscyplina = działacz sportowy |
| − | |Największy sukces = | + | |Największy sukces = twórca potęgi Stomilu |
}} | }} | ||
| − | '''Władysław Leonhard''' (ur. 11 listopada 1923 | + | [[image:acleonhard.jpg|thumb|right|290px|Rzeźba ku pamięci Władysława Leonharda.<br>Źródło: Archiwum [[lkwim:Andrzej Cieślak|Andrzeja Cieślaka]]]] |
| − | = | + | '''Władysław Leonhard''' (ur. 11 listopada 1923 r. we Lwowie, zm. 25 grudnia 1979 r. w [[Mikołajki|Mikołajkach]]) – pierwszy dyrektor [[Olsztyńskie Zakłady Opon Samochodowych|Olsztyńskich Zakładów Opon Samochodowych]], twórca potęgi [[OKS Stomil Olsztyn|Stomilu Olsztyn]]. <br/><br/> |
| − | Urodził się w rodzinie hołdującej | + | ==Życiorys== |
| − | + | Urodził się w rodzinie hołdującej polskim tradycjom, ale mającej również korzenie węgierskie i austriackie. Ambitne plany związane ze studiami przerwała wojna i zamknięcie przez okupanta Politechniki Lwowskiej. Ukończył za to konspiracyjną szkołę podchorążych piechoty Armii Krajowej i działał w wywiadzie. Potem wstąpił do III Dywizji WP im. Romualda Traugutta, skąd skierowano go do Oficerskiej Szkoły Broni Pancernej w Modlinie. W następnych latach wykładał w szkołach oficerskich we wspomnianym Modlinie, Chełmie i Poznaniu. | |
| − | + | ===Przebieg kariery i działalność sportowa=== | |
| − | + | Został zdemobilizowany w 1949 roku i podjął pracę w Zakładach Przemysłu Gumowego "Stomil" w Poznaniu, jednocześnie kontynuując przerwane przed wojną studia na Wydziale Mechanicznym Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej. W poznańskim Stomilu zaczął od stanowiska zwyczajnego majstra, a w 1957 roku został naczelnym dyrektorem, mając zaledwie 34 lata. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | =Bibliografia= | + | Lubił podejmować nowe wyzwania, więc zgłosił się do kierowania powstającej fabryki opon w [[Olsztyn|Olsztynie]]. |
| − | + | 16 sierpnia 1967 roku z taśm produkcyjnych zeszła pierwsza opona z symbolem kormorana. 28 października odbyła się oficjalna uroczystość otwarcia zakładu z udziałem najwyższych władz państwowych. | |
| + | |||
| + | Fabryka wspierała miasto także w inwestycjach sportowych. Współfinansowała budowę hali sportowo-widowiskowej, nazwaną później [[Hala widowiskowo-sportowa "Urania"|Uranią]]. Wybudowała salę specjalistyczną dla gimnastyczek z zapleczem socjalnym przy ul. Gietkowskiej i basen kajakowy. Dzięki niej przeprowadzono kapitalny remont pawilonu klubowego i dobudowano skrzydło będące 38-miejscowym hotelem, przeznaczonym później na Poradnię Sportowo-Lekarską. Dzisiaj ma w nich swoją siedzibę Szkoła Mistrzostwa Sportowego im. Mariana Bublewicza. | ||
| + | |||
| + | Od początku wykazywał zainteresowanie olsztyńskim sportem, a o jego względy zabiegały wszystkie kluby, bowiem fabryka mogła być ich sponsorem. Z wielu propozycji wybrał [[OKS Stomil Olsztyn|OKS]] i od tego momentu rozpoczął się nowy rozdział w historii tego stowarzyszenia. Po doinwestowaniu kajakarzy i gimnastyczek wprowadził do klubu przedstawicieli sportów motorowych, wreszcie zaczął budować piłkarską drużynę z prawdziwego zdarzenia. Ta wkrótce stała się jedną z najsilniejszych w województwie. I chociaż nie doczekał ich awansu do I ligi, za to sukcesy szybko osiągnęły koszykarki, kwalifikując się do ekstraklasy. | ||
| + | Klub stał się trzynastym wydziałem zakładów, a piłkarze i wybitni przedstawiciele innych dyscyplin – jego etatowymi pracownikami oddelegowanymi do sportu. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | Leonhard został odznaczony krzyżami: Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Orderem Sztandaru Pracy II klasy. Za swoje zasługi dla miasta wpisany został do Księgi Zasłużonych dla Olsztyna. | ||
| + | |||
| + | Ulica przy fabryce nosi jego nazwisko. | ||
| + | |||
| + | ==Galeria zdjęć z archiwum Janusza Poryckiego== | ||
| + | <gallery mode=packed widths=200px heights=200px class="left"> | ||
| + | Plik:Leonhard1.jpg| | ||
| + | Plik:Leonhard2.jpg| | ||
| + | </gallery> | ||
| + | ==Bibliografia== | ||
| + | #Archiwum Janusza Poryckiego. | ||
[[Kategoria: Sport|Leonhard, Władysław]] [[Kategoria: Działacze sportowi|Leonhard, Władysław]] [[Kategoria: Olsztyn|Leonhard, Władysław]] [[Kategoria: 1945-1989|Leonhard, Władysław]] | [[Kategoria: Sport|Leonhard, Władysław]] [[Kategoria: Działacze sportowi|Leonhard, Władysław]] [[Kategoria: Olsztyn|Leonhard, Władysław]] [[Kategoria: 1945-1989|Leonhard, Władysław]] | ||
Aktualna wersja na dzień 11:58, 30 sie 2016
| Władysław Leonhard | |
| | |
 Fot. z archiwum Janusza Poryckiego. | |
| Imię i nazwisko | Władysław Leonhard |
| Data i miejsce urodzenia | 11 listopada 1923 r. we Lwowie |
| Data śmierci | 25 grudnia 1979 r. w Mikołajkach |
| Dyscyplina | działacz sportowy |
| Największy sukces | twórca potęgi Stomilu |
Władysław Leonhard (ur. 11 listopada 1923 r. we Lwowie, zm. 25 grudnia 1979 r. w Mikołajkach) – pierwszy dyrektor Olsztyńskich Zakładów Opon Samochodowych, twórca potęgi Stomilu Olsztyn.
Spis treści
Życiorys
Urodził się w rodzinie hołdującej polskim tradycjom, ale mającej również korzenie węgierskie i austriackie. Ambitne plany związane ze studiami przerwała wojna i zamknięcie przez okupanta Politechniki Lwowskiej. Ukończył za to konspiracyjną szkołę podchorążych piechoty Armii Krajowej i działał w wywiadzie. Potem wstąpił do III Dywizji WP im. Romualda Traugutta, skąd skierowano go do Oficerskiej Szkoły Broni Pancernej w Modlinie. W następnych latach wykładał w szkołach oficerskich we wspomnianym Modlinie, Chełmie i Poznaniu.
Przebieg kariery i działalność sportowa
Został zdemobilizowany w 1949 roku i podjął pracę w Zakładach Przemysłu Gumowego "Stomil" w Poznaniu, jednocześnie kontynuując przerwane przed wojną studia na Wydziale Mechanicznym Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej. W poznańskim Stomilu zaczął od stanowiska zwyczajnego majstra, a w 1957 roku został naczelnym dyrektorem, mając zaledwie 34 lata.
Lubił podejmować nowe wyzwania, więc zgłosił się do kierowania powstającej fabryki opon w Olsztynie. 16 sierpnia 1967 roku z taśm produkcyjnych zeszła pierwsza opona z symbolem kormorana. 28 października odbyła się oficjalna uroczystość otwarcia zakładu z udziałem najwyższych władz państwowych.
Fabryka wspierała miasto także w inwestycjach sportowych. Współfinansowała budowę hali sportowo-widowiskowej, nazwaną później Uranią. Wybudowała salę specjalistyczną dla gimnastyczek z zapleczem socjalnym przy ul. Gietkowskiej i basen kajakowy. Dzięki niej przeprowadzono kapitalny remont pawilonu klubowego i dobudowano skrzydło będące 38-miejscowym hotelem, przeznaczonym później na Poradnię Sportowo-Lekarską. Dzisiaj ma w nich swoją siedzibę Szkoła Mistrzostwa Sportowego im. Mariana Bublewicza.
Od początku wykazywał zainteresowanie olsztyńskim sportem, a o jego względy zabiegały wszystkie kluby, bowiem fabryka mogła być ich sponsorem. Z wielu propozycji wybrał OKS i od tego momentu rozpoczął się nowy rozdział w historii tego stowarzyszenia. Po doinwestowaniu kajakarzy i gimnastyczek wprowadził do klubu przedstawicieli sportów motorowych, wreszcie zaczął budować piłkarską drużynę z prawdziwego zdarzenia. Ta wkrótce stała się jedną z najsilniejszych w województwie. I chociaż nie doczekał ich awansu do I ligi, za to sukcesy szybko osiągnęły koszykarki, kwalifikując się do ekstraklasy. Klub stał się trzynastym wydziałem zakładów, a piłkarze i wybitni przedstawiciele innych dyscyplin – jego etatowymi pracownikami oddelegowanymi do sportu.
Leonhard został odznaczony krzyżami: Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Orderem Sztandaru Pracy II klasy. Za swoje zasługi dla miasta wpisany został do Księgi Zasłużonych dla Olsztyna.
Ulica przy fabryce nosi jego nazwisko.
Galeria zdjęć z archiwum Janusza Poryckiego
Bibliografia
- Archiwum Janusza Poryckiego.
