Kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Olsztynku: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
(Utworzono nową stronę "''' Kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Olsztynku ''' – zabytek architektury sakralnej wzniesiony pod koniec XIX wieku. {{Galeria|Nazwa= Ratusz w Olszt...") |
|||
(Nie pokazano 6 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
''' Kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Olsztynku ''' – zabytek architektury sakralnej wzniesiony pod koniec XIX wieku. | ''' Kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Olsztynku ''' – zabytek architektury sakralnej wzniesiony pod koniec XIX wieku. | ||
− | + | [[Plik:kosciolserca_olsztynek_1.jpg|thumb|right|290px|Fot. K. Romulewicz ]] | |
− | + | [[Plik:kosciolserca_olsztynek_2.jpg|thumb|right|290px|Fot. K. Romulewicz]] | |
− | + | [[Plik:kosciolserca_olsztynek_3.jpg|thumb|right|290px|Fot. K. Romulewicz]] | |
− | + | [[Plik:kosciolserca_olsztynek_4.jpg|thumb|right|290px|Fot. K. Romulewicz | |
− | + | ]] | |
− | |||
==Położenie== | ==Położenie== | ||
− | Świątynia znajduje się w centrum [[Olsztynek |Olsztynka]], przy ul. Chopina. Miasto położone jest | + | Świątynia znajduje się w centrum [[Olsztynek |Olsztynka]], przy ul. Chopina. Miasto położone jest na terenie [[Powiat olsztyński |powiatu olsztyńskiego]]. |
==Historia== | ==Historia== | ||
− | Pierwszy kościół katolicki, najprawdopodobniej dedykowany św. Piotrowi, został wybudowany w Olsztynku jeszcze przed uzyskaniem praw miejskich około 1343 r. W 1359 r. wymieniano go jako siedzibę parafii. Podczas reformacji, w roku 1526 przejęli go protestanci. Kościół ten został zniszczony w 1945 r., a po odbudowie | + | Pierwszy kościół katolicki, najprawdopodobniej dedykowany św. Piotrowi, został wybudowany w Olsztynku jeszcze przed uzyskaniem praw miejskich, około 1343 r. W 1359 r. wymieniano go jako siedzibę parafii. Podczas reformacji, w roku 1526, przejęli go protestanci. [[lkwim:Kościół ewangelicki w Olsztynku|Kościół]] ten został zniszczony w 1945 r., a po odbudowie przeprowadzonej w latach 1974-1977 zaadaptowano go na cele kulturalne. Obecnie znajduje się tam [[lkwim:Galeria Sztuki w Olsztynku|galeria sztuki]] [[lkwim:Muzeum Budownictwa Ludowego Park Etnograficzny w Olsztynku |Muzeum Budownictwa Ludowego]]. |
− | W tym czasie nieliczni katolicy z tego terenu uczęszczali na msze do [[Gryźliny (gmina Stawiguda) |Gryźlin]] leżących na terenie katolickiej Warmii. Dopiero w 1868 r. ksiądz Juliusz Ambroży Albrecht odprawił w Olsztynku nabożeństwo dla tej wspólnoty. W 1883 r. biskup warmiński skierował do Olsztynka księdza Pawła Jedlinka, który podjął się wzniesienia katolickiej świątyni. Powstała ona do 1888 r., a jej konsekracji ku czci Najświętszego Serca Pana Jezusa i św. Brunona dokonał w dniu 26 września tego samego roku biskup [[Andrzej Thiel]]. W 1895 r. utworzono tu samodzielną [[Parafia pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Olsztynku | + | W tym czasie nieliczni katolicy z tego terenu uczęszczali na msze do [[Gryźliny (gmina Stawiguda) |Gryźlin]] leżących na terenie katolickiej [[Warmia|Warmii]]. Dopiero w 1868 r. ksiądz Juliusz Ambroży Albrecht odprawił w Olsztynku nabożeństwo dla tej wspólnoty. W 1883 r. biskup warmiński skierował do [[Olsztynek|Olsztynka]] księdza Pawła Jedlinka, który podjął się wzniesienia katolickiej świątyni. Powstała ona do 1888 r., a jej konsekracji ku czci Najświętszego Serca Pana Jezusa i św. Brunona dokonał w dniu 26 września tego samego roku biskup [[Andrzej Thiel]]. W 1895 r. utworzono tu samodzielną [[Parafia pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Olsztynku |parafię rzymskokatolicką pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa]]. |
− | |parafię rzymskokatolicką]]. | ||
==Opis== | ==Opis== | ||
− | Jest to budowla murowana z czerwonej cegły, halowa, trójnawowa z wielobocznie zamkniętym sklepionym prezbiterium. Wzniesiono ją w stylu neogotyckim, na planie krzyża. Od strony głównego wejścia znajduje się wysoka, kwadratowa wieża zakończona spiczastym, ostrosłupowym hełmem pokrytym miedzianą blachą. Ściany kościoła zostały oszkarpowane, a północną i południową zwieńczono szczytami schodkowymi. Całość przykryto dachami dwuspadowymi z dachówki ceramicznej. | + | Jest to budowla murowana z czerwonej cegły, halowa, trójnawowa z wielobocznie zamkniętym sklepionym prezbiterium. Wzniesiono ją w stylu neogotyckim, na planie krzyża. |
+ | |||
+ | Od strony głównego wejścia znajduje się wysoka, kwadratowa wieża zakończona spiczastym, ostrosłupowym hełmem pokrytym miedzianą blachą. Ściany kościoła zostały oszkarpowane, a północną i południową zwieńczono szczytami schodkowymi. Całość przykryto dachami dwuspadowymi z dachówki ceramicznej. | ||
==Wyposażenie== | ==Wyposażenie== | ||
Wystrój i wyposażenie kościoła jest dość skromne i głównie współczesne. Na szczególną uwagę zasługują: ambona, chrzcielnica, stacje drogi krzyżowej, ołtarze i figura św. Brunona. | Wystrój i wyposażenie kościoła jest dość skromne i głównie współczesne. Na szczególną uwagę zasługują: ambona, chrzcielnica, stacje drogi krzyżowej, ołtarze i figura św. Brunona. | ||
+ | ==Zobacz też== | ||
+ | ''Olsztynek. Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa'', materiał zamieszczony na stronie internetowej [http://www.polskaniezwykla.pl/web/place/19553,olsztynek-kosciol-ns-pana-jezusa.html polskaniezwykla.pl] [11.01.2014] | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
− | + | ''650 lat Olsztynka'', red. Wiesław Skrobot, Olsztynek 2009, Wydawnictwo Drwęca, s. 34.<br/> | |
− | + | ''Kościoły i kaplice Archidiecezji Warmińskiej'', red. Bronisław Magdziarz. T. 1, ''Święta Warmia'', Olsztyn 1999, Kuria Metropolitalna Archidiecezji Warmińskiej, s. 210. <br/> | |
− | |||
− | |||
[[Kategoria: Turystyka]] | [[Kategoria: Turystyka]] |
Aktualna wersja na dzień 11:00, 25 mar 2015
Kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Olsztynku – zabytek architektury sakralnej wzniesiony pod koniec XIX wieku.
Spis treści
Położenie
Świątynia znajduje się w centrum Olsztynka, przy ul. Chopina. Miasto położone jest na terenie powiatu olsztyńskiego.
Historia
Pierwszy kościół katolicki, najprawdopodobniej dedykowany św. Piotrowi, został wybudowany w Olsztynku jeszcze przed uzyskaniem praw miejskich, około 1343 r. W 1359 r. wymieniano go jako siedzibę parafii. Podczas reformacji, w roku 1526, przejęli go protestanci. Kościół ten został zniszczony w 1945 r., a po odbudowie przeprowadzonej w latach 1974-1977 zaadaptowano go na cele kulturalne. Obecnie znajduje się tam galeria sztuki Muzeum Budownictwa Ludowego.
W tym czasie nieliczni katolicy z tego terenu uczęszczali na msze do Gryźlin leżących na terenie katolickiej Warmii. Dopiero w 1868 r. ksiądz Juliusz Ambroży Albrecht odprawił w Olsztynku nabożeństwo dla tej wspólnoty. W 1883 r. biskup warmiński skierował do Olsztynka księdza Pawła Jedlinka, który podjął się wzniesienia katolickiej świątyni. Powstała ona do 1888 r., a jej konsekracji ku czci Najświętszego Serca Pana Jezusa i św. Brunona dokonał w dniu 26 września tego samego roku biskup Andrzej Thiel. W 1895 r. utworzono tu samodzielną parafię rzymskokatolicką pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa.
Opis
Jest to budowla murowana z czerwonej cegły, halowa, trójnawowa z wielobocznie zamkniętym sklepionym prezbiterium. Wzniesiono ją w stylu neogotyckim, na planie krzyża.
Od strony głównego wejścia znajduje się wysoka, kwadratowa wieża zakończona spiczastym, ostrosłupowym hełmem pokrytym miedzianą blachą. Ściany kościoła zostały oszkarpowane, a północną i południową zwieńczono szczytami schodkowymi. Całość przykryto dachami dwuspadowymi z dachówki ceramicznej.
Wyposażenie
Wystrój i wyposażenie kościoła jest dość skromne i głównie współczesne. Na szczególną uwagę zasługują: ambona, chrzcielnica, stacje drogi krzyżowej, ołtarze i figura św. Brunona.
Zobacz też
Olsztynek. Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa, materiał zamieszczony na stronie internetowej polskaniezwykla.pl [11.01.2014]
Bibliografia
650 lat Olsztynka, red. Wiesław Skrobot, Olsztynek 2009, Wydawnictwo Drwęca, s. 34.
Kościoły i kaplice Archidiecezji Warmińskiej, red. Bronisław Magdziarz. T. 1, Święta Warmia, Olsztyn 1999, Kuria Metropolitalna Archidiecezji Warmińskiej, s. 210.