Aleksander Martyniak: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
m (Zastępowanie tekstu - "[[Kategoria: Osoba" na "[[Kategoria:Osoby") |
|||
| (Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 19: | Linia 19: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
| − | ''' Aleksander Martyniak''' (ur. 28 marca 1908 roku we Lwowie, zm. 1 listopada 1980 r. w Olsztynie) – specjalista w dziedzinie hodowli owiec.<br/><br/> | + | ''' Aleksander Martyniak''' (ur. 28 marca 1908 roku we Lwowie, zm. 1 listopada 1980 r. w [[Olsztyn|Olsztynie]]) – specjalista w dziedzinie hodowli owiec.<br/><br/> |
==Życiorys == | ==Życiorys == | ||
Aleksander Martyniak był specjalistą w dziedzinie hodowli zwierząt. Zajmował się uszlachetnianiem ich ras i opłacalnością chowu. | Aleksander Martyniak był specjalistą w dziedzinie hodowli zwierząt. Zajmował się uszlachetnianiem ich ras i opłacalnością chowu. | ||
| − | Urodził się w rodzinie nauczyciela gimnazjalnego Teodora i Stanisławy z d. Kurkowskiej. Gdy w 1928 roku ukończył gimnazjum we Lwowie, wstąpił na Wydział Matematyczno-Przyrodniczy Uniwersytetu Jana Kazimierza. Studiował też na Wydziale Rolno-Leśnym Politechniki Lwowskiej. Po ukończeniu studiów przez siedem lat był asystentem. W czasie wojny pracował w Instytucie prof. Weigla | + | Urodził się w rodzinie nauczyciela gimnazjalnego Teodora i Stanisławy z d. Kurkowskiej. Gdy w 1928 roku ukończył gimnazjum we Lwowie, wstąpił na Wydział Matematyczno-Przyrodniczy Uniwersytetu Jana Kazimierza. Studiował też na Wydziale Rolno-Leśnym Politechniki Lwowskiej. Po ukończeniu studiów przez siedem lat był asystentem. W czasie wojny pracował w Instytucie prof. Weigla zajmującym się szczepionkami przeciw tyfusowi. |
Po wojnie pracował w Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Sanoku. Tytuł doktora nauk technicznych otrzymał w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie na podstawie rozprawy zatytułowanej "Histologiczne badania nad osadzeniem się tłuszczu w tkance śródmięśniowej drobiu masy zielononóżek polskich". Pracę w olsztyńskiej [[Wyższa Szkoła Rolnicza w Olsztynie|Wyższej Szkole Rolniczej]] podjął we wrześniu 1953 roku. Od tego czasu zajmował się uszlachetnianiem polskiej owcy. Był kierownikiem Zakładu Hodowli Owiec. | Po wojnie pracował w Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Sanoku. Tytuł doktora nauk technicznych otrzymał w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie na podstawie rozprawy zatytułowanej "Histologiczne badania nad osadzeniem się tłuszczu w tkance śródmięśniowej drobiu masy zielononóżek polskich". Pracę w olsztyńskiej [[Wyższa Szkoła Rolnicza w Olsztynie|Wyższej Szkole Rolniczej]] podjął we wrześniu 1953 roku. Od tego czasu zajmował się uszlachetnianiem polskiej owcy. Był kierownikiem Zakładu Hodowli Owiec. | ||
| − | Habilitował się w 1963 r. na podstawie pracy "Badanie nad wzrostem owiec długowełnistych w okresie post embrionalnym". Jest autorem 17 większych rozpraw naukowych. | + | Habilitował się w 1963 r. na podstawie pracy "Badanie nad wzrostem owiec długowełnistych w okresie post embrionalnym". Jest autorem 17 większych rozpraw naukowych. W 1972 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. Był członkiem Komitetu Nauk Zootechnicznych PAN, Rady Naukowo-Technicznej przy Ministerstwie Rolnictwa i Polskiego Towarzystwa Zootechnicznego. |
Zmarł 1 listopada 1980 roku w [[Olsztyn|Olsztynie]]. Został pochowany na cmentarzu przy ul. Poprzecznej. | Zmarł 1 listopada 1980 roku w [[Olsztyn|Olsztynie]]. Został pochowany na cmentarzu przy ul. Poprzecznej. | ||
<br/> | <br/> | ||
| + | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Chłosta Jan, ''Ludzie godni pamięci, warmińsko-mazurscy patroni olsztyńskich ulic'', Olsztyn 1997. | Chłosta Jan, ''Ludzie godni pamięci, warmińsko-mazurscy patroni olsztyńskich ulic'', Olsztyn 1997. | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | [[Kategoria: | + | [[Kategoria:Osoby|Martyniak, Aleksander]] [[Kategoria: Olsztyn|Martyniak, Aleksander]] [[Kategoria: 1919-1944|Martyniak, Aleksander]] [[Kategoria:1945-1989|Martyniak, Aleksander]] [[Kategoria: Nauczyciele akademiccy|Martyniak, Aleksander]] |
Aktualna wersja na dzień 20:00, 17 mar 2015
| Aleksander Martyniak | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 28 marca 1908 r. Lwów |
| Data i miejsce śmierci | 1 listopada 1980 r. Olsztyn |
| Miejsce spoczynku | cmentarz przy ul. Poprzecznej w Olsztynie |
| Zawód | specjalista w dziedzinie hodowli owiec |
Aleksander Martyniak (ur. 28 marca 1908 roku we Lwowie, zm. 1 listopada 1980 r. w Olsztynie) – specjalista w dziedzinie hodowli owiec.
Życiorys
Aleksander Martyniak był specjalistą w dziedzinie hodowli zwierząt. Zajmował się uszlachetnianiem ich ras i opłacalnością chowu.
Urodził się w rodzinie nauczyciela gimnazjalnego Teodora i Stanisławy z d. Kurkowskiej. Gdy w 1928 roku ukończył gimnazjum we Lwowie, wstąpił na Wydział Matematyczno-Przyrodniczy Uniwersytetu Jana Kazimierza. Studiował też na Wydziale Rolno-Leśnym Politechniki Lwowskiej. Po ukończeniu studiów przez siedem lat był asystentem. W czasie wojny pracował w Instytucie prof. Weigla zajmującym się szczepionkami przeciw tyfusowi.
Po wojnie pracował w Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Sanoku. Tytuł doktora nauk technicznych otrzymał w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie na podstawie rozprawy zatytułowanej "Histologiczne badania nad osadzeniem się tłuszczu w tkance śródmięśniowej drobiu masy zielononóżek polskich". Pracę w olsztyńskiej Wyższej Szkole Rolniczej podjął we wrześniu 1953 roku. Od tego czasu zajmował się uszlachetnianiem polskiej owcy. Był kierownikiem Zakładu Hodowli Owiec.
Habilitował się w 1963 r. na podstawie pracy "Badanie nad wzrostem owiec długowełnistych w okresie post embrionalnym". Jest autorem 17 większych rozpraw naukowych. W 1972 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. Był członkiem Komitetu Nauk Zootechnicznych PAN, Rady Naukowo-Technicznej przy Ministerstwie Rolnictwa i Polskiego Towarzystwa Zootechnicznego.
Zmarł 1 listopada 1980 roku w Olsztynie. Został pochowany na cmentarzu przy ul. Poprzecznej.
Bibliografia
Chłosta Jan, Ludzie godni pamięci, warmińsko-mazurscy patroni olsztyńskich ulic, Olsztyn 1997.
