Paweł Kaczorowski

Paweł Albert Kaczorowski
Data i miejsce urodzenia	7 listopada 1891 r. Wejherowo
Data i miejsce śmierci	29 października 1939 r. Butryny
Przyczyna śmierci	śmierć męczeńska
Zawód	duchowny rzymskokatolicki

Paweł Albert Kaczorowski (ur. 7 listopada 1891 r., zm. 29 października 1939 r.) – duchowny rzymskokatolicki, włączony w poczet warmińskich męczenników, którzy zginęli śmiercią męczeńską podczas II wojny światowej.

Życiorys

Urodził się 7 listopada 1891 r. w Wejherowie. Był piątym dzieckiem Antoniego i Pauliny Kaczorowskich.

Szkoła i wykształcenie

Po ukończeniu gimnazjum wstąpił do Seminarium Duchownego w Pelplinie, a następnie podjął dodatkowe studia na Uniwersytecie Wrocławskim. Wybuch I wojny światowej przyczynił się do przerwania jego edukacji, a ówczesna sytuacja zmusiła go do służby wojskowej i walk na froncie zachodnim (1914–1917 r.). Po zakończeniu działań wojennych ks. Paweł mógł powrócić do seminarium, by 23 czerwca 1918 r. przyjąć święcenia kapłańskie.

Praca

Jako neoprezbiter został skierowany do pracy w Ostródzie, gdzie piastował funkcję wikariusza oraz prefekta gimnazjum dla dziewcząt. W 1923 r. został skierowany do pracy w Kwidzynie, gdzie służył swą kapłańską posługą przez 10 lat. 31 lipca 1933 r. został proboszczem parafii w Butrynach.
Kaczorowski swoją pasterką opieką otaczał wszystkich parafian, tych niemiecko- jak i polskojęzycznych. Nie dyskryminował nikogo. Mimo zakazu nazistów odprawiał nabożeństwa w języku polskim, przez co narażał się ówczesnym władzom. Również nie zważając na ich nakazy, przygotowywał dzieci polskie do I Komunii Świętej w ich ojczystym języku, czy też nie usunął napisów w języku polskim widniejących pod stacjami Drogi Krzyżowej – dodał jedynie opisy w j. niemieckim.
Służył swą posługą polskim jeńcom, którzy po rozpoczęciu II wojny światowej znaleźli się na terenie jego parafii. Głosił im Słowo Boże w języku polskim, prosił mieszkańców o ich dobre traktowanie i umożliwianie im praktyk religijnych.

Jego postawa była negatywnie oceniana przez niemiecką prasę i nasiliła wobec niego kampanię wrogości, której finałem było dotkliwe pobicie przez nazistowskie bojówki.

Śmierć męczeńska

W 1939 r., kiedy był na polowaniu, został ciężko pobity przez hitlerowców. Mimo przewiezienia go do szpitala w Olsztynie zmarł 29 października. Został pochowany na cmentarzu w Butrynach. Poniósł śmierć męczeńską za wiarę w Chrystusa, broniąc godności osoby ludzkiej w trudnych czasach wojny oraz prawa wierzących do modlitwy w ojczystym języku.

Bibliografia

B. Schwark, Ihr Name lebt. Ermländische Priester in Leben, Leid und Tod, Osnabrück 1958.
Zeugen für Christus. Das deutsche Martyrologium des 20. Jahrhunderts, t. 1–2, (red.) H. Moll, Paderborn 1999.
A. Kopiczko, Duchowieństwo katolickie diecezji warmińskiej w latach 1821–1945, cz. 1, Studium prozopograficzne, Olsztyn 2004.
Męczennicy Kościoła warmińskiego XX wieku, (red.) J. Guzowski, Olsztyn 2004.
Polskie słowo Boże, "Gość Niedzielny. Posłaniec Warmiński", nr 12/2012, 25 marca 2012.