Leonard Perepeczko: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
m (Zastępowanie tekstu - "Kategoria: Ochrona zdrowia" na "Kategoria: Lekarze i pielęgniarki") |
|||
| (Nie pokazano 2 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 42: | Linia 42: | ||
== Bibliografia== | == Bibliografia== | ||
Bednarski Z., ''Rocznik Medyczny'', Tom V, Volumen I, Olsztyn 1997, s. 123. | Bednarski Z., ''Rocznik Medyczny'', Tom V, Volumen I, Olsztyn 1997, s. 123. | ||
| − | [[Kategoria: Zdrowie|Perepeczko Leonard]] [[Kategoria: | + | [[Kategoria: Zdrowie|Perepeczko Leonard]] [[Kategoria: Lekarze i pielęgniarki|Perepeczko Leonard]] [[Kategoria: Lekarze i pielęgniarki|Perepeczko, Leonard]] [[Kategoria: 1945-1989|Perepeczko, Leonard]] [[Kategoria: 1990-|Perepeczko Leonard]] [[kategoria: Pasłęk (gmina miejsko-wiejska)|Perepeczko, Leonard]] |
Aktualna wersja na dzień 19:50, 18 mar 2015
| Leonard Perepeczko | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 14 grudnia 1900r. Petersburg |
| Data i miejsce śmierci | 8 lipca 1996r. Pasłęk |
| Miejsce spoczynku | cmentarz w Pasłęku |
| Zawód | lekarz |
Leonard Perepeczko (ur. 14 grudnia 1900 r. w Petersburgu, zm. 8 lipca 1996 r.) – lekarz, specjalista w zakresie pulmonologii.
Spis treści
Życiorys
Był synem Aleksandra i Jadwigi. Głód spowodowany rewolucją zmusił jego rodziców do powrotu z synem w rodzinne strony pod Oszmianą. W czasie wojny bolszewickiej walczył w 63 Pułku Piechoty.
Szkoła i wykształcenie
Uczęszczał do Katolickiego Gimnazjum przy kościele św. Katarzyny w Petersburgu, gdzie w 1917 r. otrzymał świadectwo dojrzałości. W 1923 r. otrzymał polską maturę i wstąpił na Wydział Lekarski USB w Wilnie. Dyplom uzyskał w 1931 r.
Praca i losy wojenne
W 1931 r. pracował jako dyrektor Szpitala w Szumsku. 24 września 1939 r. został zmobilizowany i w składzie kompanii sanitarnej I Dywizji Piechoty w Wilnie brał udział w kampanii wrześniowej. 14 września dostał się do niewoli niemieckiej, skąd uciekł 25 września. Następnego dnia wpadł w ręce Rosjan, jednak znów udało mu się uciec i 8 października dotarł do rodzinnego domu.
Pracował wciąż w Szpitalu w Szumsku. Został aresztowany przez NKWD 10 stycznia 1945 r. w swoim gabinecie szpitalnym. W maju 1945 r. po śledztwie w Wilnie został bez wyroku wywieziony w głąb ZSRR. Pracował w ambulatorium obozowym w Jełaszance koło Saratowa. Później przebywał w łagrze Ikriannoje pod Kutaisi i obozie jenieckim pod Astrachaniem. Był lekarzem-łagiernikiem do 1948 r.
Po powrocie ze zsyłki osiadł w Pasłęku, gdzie pracował jako kierownik Powiatowej Poradni Przeciwgruźliczej. Był specjalistą w zakresie ftyzjatrii.
Działalność społeczna, kulturalna, naukowa
Brał udział w badaniach nad zastosowaniem krótkotrwałej chemioterapii w leczeniu gruźlicy płuc.
W wieku 88 lat opisał swoje łagrowe losy w książce W łagrach na Saratowskim szlaku. Wspomnienia.
Bibliografia
Bednarski Z., Rocznik Medyczny, Tom V, Volumen I, Olsztyn 1997, s. 123.
