Breja: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
m (Zastępowanie tekstu - "Kategoria: Etnografia" na "Kategoria:Kultura niematerialna") |
|||
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
|opis zdjecia = | |opis zdjecia = | ||
|inne nazwy = | |inne nazwy = | ||
| − | |typ potrawy = | + | |typ potrawy = zupa |
| − | |znaczenie = | + | |znaczenie = potrawa sylwestrowa |
|symbol = | |symbol = | ||
|commons = | |commons = | ||
| Linia 14: | Linia 14: | ||
''' Breja ''' – zupa regionalna; danie spożywane w [[Sylwester|wigilię Nowego Roku]]. | ''' Breja ''' – zupa regionalna; danie spożywane w [[Sylwester|wigilię Nowego Roku]]. | ||
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
| − | + | ==Sposób przygotowania== | |
Breję przygotowywano z grubo mielonej mąki żytniej, wody i soli. Masa musiała być zawiesista i gęsta. Gotową potrawę przelewano do dużej miski, w środku robiono dołek, po czym wlewano do niego tłuszcz ze skwarkami. Wszyscy domownicy jedli breję ze wspólnej miski, popijając zimnym mlekiem. Czasami jako dodatek pojawiała się również kwaśna kapusta. Od 25 grudnia do potrawy dodawane było piwo jałowcowe, które uprzednio poświęcono w kościele. | Breję przygotowywano z grubo mielonej mąki żytniej, wody i soli. Masa musiała być zawiesista i gęsta. Gotową potrawę przelewano do dużej miski, w środku robiono dołek, po czym wlewano do niego tłuszcz ze skwarkami. Wszyscy domownicy jedli breję ze wspólnej miski, popijając zimnym mlekiem. Czasami jako dodatek pojawiała się również kwaśna kapusta. Od 25 grudnia do potrawy dodawane było piwo jałowcowe, które uprzednio poświęcono w kościele. | ||
| − | Jedzenie ze wspólnej miski podkreślało znaczenie rodzinnej wspólnoty. Użycie zboża miało natomiast zapewnić dobry urodzaj w nadchodzącym roku. Kiedy wybiła północ domownicy wychodzili na zewnątrz i krzyczeli: "Już po brei!". Był to symbol początku kolejnego roku. | + | Jedzenie ze wspólnej miski podkreślało znaczenie rodzinnej wspólnoty. Użycie zboża miało natomiast zapewnić dobry urodzaj w nadchodzącym roku. Kiedy wybiła północ, domownicy wychodzili na zewnątrz i krzyczeli: "Już po brei!". Był to symbol początku kolejnego roku. |
<br/> | <br/> | ||
| + | |||
== Zobacz też == | == Zobacz też == | ||
*[[Czernina|czernina]] | *[[Czernina|czernina]] | ||
| Linia 30: | Linia 31: | ||
''Warmiacy i Mazurzy. Życie codzienne ludności wiejskiej w I połowie XIX wieku'', red. Bogumił Kuźniewski, Olsztynek 2002.<br/> | ''Warmiacy i Mazurzy. Życie codzienne ludności wiejskiej w I połowie XIX wieku'', red. Bogumił Kuźniewski, Olsztynek 2002.<br/> | ||
| − | [[Kategoria: Kultura]][[Kategoria: | + | [[Kategoria: Kultura]][[Kategoria:Kultura niematerialna]][[Kategoria: Potrawy regionalne]] |
<br/> | <br/> | ||
Aktualna wersja na dzień 18:03, 17 mar 2015
| Breja | |
| | |
| Typ potrawy | zupa |
| Znaczenie | potrawa sylwestrowa |
Breja – zupa regionalna; danie spożywane w wigilię Nowego Roku.
Sposób przygotowania
Breję przygotowywano z grubo mielonej mąki żytniej, wody i soli. Masa musiała być zawiesista i gęsta. Gotową potrawę przelewano do dużej miski, w środku robiono dołek, po czym wlewano do niego tłuszcz ze skwarkami. Wszyscy domownicy jedli breję ze wspólnej miski, popijając zimnym mlekiem. Czasami jako dodatek pojawiała się również kwaśna kapusta. Od 25 grudnia do potrawy dodawane było piwo jałowcowe, które uprzednio poświęcono w kościele.
Jedzenie ze wspólnej miski podkreślało znaczenie rodzinnej wspólnoty. Użycie zboża miało natomiast zapewnić dobry urodzaj w nadchodzącym roku. Kiedy wybiła północ, domownicy wychodzili na zewnątrz i krzyczeli: "Już po brei!". Był to symbol początku kolejnego roku.
Zobacz też
Bibliografia
Chłosta Jan, Doroczne zwyczaje i obrzędy na Warmii, Olsztyn 2009.
Cyfus Edward, Moja Warmia, Dąbrówno 2012.
Hochleitner Janusz, Kuchnia świąteczna na Warmii, [w:] Życie codzienne na dawnych ziemiach pruskich, red. Tomasz Chrzanowski, Olsztyn 2011, s. 132-148.
Jankowska-Buttitta Małgorzata K., Niezapomniana kuchnia Warmii i Mazur, Zakroczym 2007.
Szyfer Anna, Zwyczaje, obrzędy i wierzenia Mazurów i Warmiaków, Olsztyn 1968.
Warmiacy i Mazurzy. Życie codzienne ludności wiejskiej w I połowie XIX wieku, red. Bogumił Kuźniewski, Olsztynek 2002.
