Abraham Kulwieć: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
(Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
Linia 6: | Linia 6: | ||
|opis grafiki = | |opis grafiki = | ||
|podpis = | |podpis = | ||
− | |data urodzenia = ok. 1509 | + | |data urodzenia = ok. 1509 r. |
|miejsce urodzenia = Kulwie | |miejsce urodzenia = Kulwie | ||
|imię przy narodzeniu = | |imię przy narodzeniu = | ||
− | |data śmierci = | + | |data śmierci = 19 lipca 1545 r. |
|miejsce śmierci = Kulwie | |miejsce śmierci = Kulwie | ||
|przyczyna śmierci = | |przyczyna śmierci = | ||
Linia 20: | Linia 20: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
− | '''Abraham Kulwieć''' (Culvensis) (ur. ok. 1509 | + | '''Abraham Kulwieć''' (Culvensis) (ur. ok. 1509 r. w Kulwie, zm. tamże 19 lipca 1545 r.) – prawnik, teolog, działacz reformacji. |
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
== Życiorys == | == Życiorys == | ||
Linia 26: | Linia 26: | ||
=== Szkoła i wykształcenie === | === Szkoła i wykształcenie === | ||
− | Studiował na Uniwersytecie Krakowskim w latach 1528–1537 | + | Studiował na Uniwersytecie Krakowskim w latach 1528–1537, a studia w Krakowie utrwaliły w nim zamiłowanie do języków klasycznych, przede wszystkim do greki i języka hebrajskiego. Z Krakowa przeniósł się na Uniwersytet w Lowanium, gdzie przebywał od 1530 roku. Zdobył tytuł magistra nauk wyzwolonych. W 1535 roku wrócił na Litwę. |
− | Na młodego absolwenta dwóch uczelni uwagę zwrócił wojewoda wileński i kanclerz wielki litewski Olbracht Gasztołd, ktory zaproponował Kulwieciowi dalsze studia we Włoszech | + | Na młodego absolwenta dwóch uczelni uwagę zwrócił wojewoda wileński i kanclerz wielki litewski Olbracht Gasztołd, ktory zaproponował Kulwieciowi dalsze studia we Włoszech, ten jednak na miejsce dalszej edukacji obrał centrum reformacji – Uniwersytet w Wittenberdze. W 1536 roku immatrykulował się, był pierwszym Litwinem, który studiował na tej uczelni. Studia w Wittenberdze ukształtowały jego postawę religijną. |
− | Następną | + | Następną podróż odbył do Lipska i Sieny, gdzie podjął trzyletnie studia prawnicze i ukończył doktorat. |
<br/> | <br/> | ||
+ | |||
=== Działalność === | === Działalność === | ||
− | W latach 1540–1542 (okres wileński) Kulwieć zapoczątkował działalność, która była związana z propagowaniem reformacji na Litwie. Krytykował nadużycia w Kościele | + | W latach 1540–1542 (okres wileński) Kulwieć zapoczątkował działalność, która była związana z propagowaniem reformacji na Litwie. Krytykował nadużycia w Kościele; wiadomo, że wystąpił w niemieckim kościele św. Anny. |
+ | Utworzenie Szkoły Wyższej stało się przejawem kulturalnej i dydaktycznej działalności Kulwiecia. W okresie wileńskim nawiązał rzekome kontakty z królową Boną. | ||
− | + | Do [[Prusy Książęce|Prus Książęcych]] wrócił w kwietniu 1544 roku. Na nowo powstałym Uniwersytecie w [[Królewiec|Królewcu]] objął jako pierwszy profesor katedrę greki i wykładał język hebrajski. Podobno wówczas zaprzyjaźnił się z [[Jan Seklucjan|Janem Seklucjanem]]. Następnie opuścił Królewiec i za namową Jerzego Zabłockiego wyjechał na Litwę. Odwiedził rodzinny dom i spotkał się z chorą matką. W Wilnie przez kilka tygodni głosił kazania. | |
− | + | Chorował na płuca. Pod koniec kwietnia 1545 roku jego stan zdrowia pogorszył się. Zmarł 6 czerwca 1545 roku i został pochowany w pobliżu ojczystego domu. Poświęcono mu epitafium w katedrze w Królewcu, którego autorami byli Johann Hoppe i Christoph Jonas. | |
− | |||
− | Chorował na płuca. Pod koniec kwietnia 1545 roku stan zdrowia pogorszył się. Zmarł 6 czerwca 1545 roku | ||
<br/> | <br/> | ||
Linia 46: | Linia 46: | ||
<br/> | <br/> | ||
− | [[Kategoria: | + | [[Kategoria:Osoby|Kulwieć, Abraham]] [[Kategoria: 1501-1600|Kulwieć, Abraham]] [[Kategoria: Nauczyciele akademiccy|Kulwieć, Abraham]] |
− | |||
− | |||
− | |||
− |
Aktualna wersja na dzień 18:22, 1 kwi 2015
Abraham Kulwieć | |
| |
Data i miejsce urodzenia | ok. 1509 r. Kulwie |
Data i miejsce śmierci | 19 lipca 1545 r. Kulwie |
Zawód | prawnik, teolog, działacz reformacji |
Abraham Kulwieć (Culvensis) (ur. ok. 1509 r. w Kulwie, zm. tamże 19 lipca 1545 r.) – prawnik, teolog, działacz reformacji.
Życiorys
Urodził się w litewskiej rodzinie szlacheckiej.
Szkoła i wykształcenie
Studiował na Uniwersytecie Krakowskim w latach 1528–1537, a studia w Krakowie utrwaliły w nim zamiłowanie do języków klasycznych, przede wszystkim do greki i języka hebrajskiego. Z Krakowa przeniósł się na Uniwersytet w Lowanium, gdzie przebywał od 1530 roku. Zdobył tytuł magistra nauk wyzwolonych. W 1535 roku wrócił na Litwę.
Na młodego absolwenta dwóch uczelni uwagę zwrócił wojewoda wileński i kanclerz wielki litewski Olbracht Gasztołd, ktory zaproponował Kulwieciowi dalsze studia we Włoszech, ten jednak na miejsce dalszej edukacji obrał centrum reformacji – Uniwersytet w Wittenberdze. W 1536 roku immatrykulował się, był pierwszym Litwinem, który studiował na tej uczelni. Studia w Wittenberdze ukształtowały jego postawę religijną.
Następną podróż odbył do Lipska i Sieny, gdzie podjął trzyletnie studia prawnicze i ukończył doktorat.
Działalność
W latach 1540–1542 (okres wileński) Kulwieć zapoczątkował działalność, która była związana z propagowaniem reformacji na Litwie. Krytykował nadużycia w Kościele; wiadomo, że wystąpił w niemieckim kościele św. Anny. Utworzenie Szkoły Wyższej stało się przejawem kulturalnej i dydaktycznej działalności Kulwiecia. W okresie wileńskim nawiązał rzekome kontakty z królową Boną.
Do Prus Książęcych wrócił w kwietniu 1544 roku. Na nowo powstałym Uniwersytecie w Królewcu objął jako pierwszy profesor katedrę greki i wykładał język hebrajski. Podobno wówczas zaprzyjaźnił się z Janem Seklucjanem. Następnie opuścił Królewiec i za namową Jerzego Zabłockiego wyjechał na Litwę. Odwiedził rodzinny dom i spotkał się z chorą matką. W Wilnie przez kilka tygodni głosił kazania.
Chorował na płuca. Pod koniec kwietnia 1545 roku jego stan zdrowia pogorszył się. Zmarł 6 czerwca 1545 roku i został pochowany w pobliżu ojczystego domu. Poświęcono mu epitafium w katedrze w Królewcu, którego autorami byli Johann Hoppe i Christoph Jonas.
Bibliografia
Wybitni Polacy w Królewcu XVI–XX wiek, red. S. Augusiewicz, J. Jasiński, T. Oracki, Olsztyn 2005, s. 51 -57.