Ferdinand Schichau: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
| (Nie pokazano 10 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Biogram infobox | {{Biogram infobox | ||
| − | |imię i nazwisko = | + | |imię i nazwisko = Ferdinand Gottlob Schichau |
|imię i nazwisko org = | |imię i nazwisko org = | ||
|pseudonim = | |pseudonim = | ||
|grafika = Ferdynand Gottlob Schichau.jpg | |grafika = Ferdynand Gottlob Schichau.jpg | ||
| − | |opis grafiki = | + | |opis grafiki = Ferdinand Gottlob Schichau<br>Źródło: [http://info.elblag.pl/index.php?id=niezbednik_&pid=7&strona=1 www.info.elblag.pl] |
|podpis = | |podpis = | ||
|data urodzenia = 30 stycznia 1814 r. | |data urodzenia = 30 stycznia 1814 r. | ||
| Linia 21: | Linia 21: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
| − | ''' | + | ''' Ferdinand Schichau ''' (ur. 30 stycznia 1814 r. w [[Elbląg|Elblągu]], zm. 23 stycznia 1896 r. tamże) – inżynier, przemysłowiec, konstruktor.<br/><br/> |
| − | + | [[File:Parowiec pasażerski ''Columbus'', zwodowany w stoczni Schiachua.jpg|thumb|right|290px|Parowiec pasażerski ''Columbus'' zwodowany w stoczni Schichaua. Źródło: [http://www.tv.elblag.pl/0,3382-4_kwietnia_1912r._%E2%80%93_legenda_columbusa___.html www.tv.elblag.pl]]] | |
| − | + | [[File: Wnętrze fabryki F.G. Schichaua.jpg|thumb|right|290px|Wnętrze fabryki F.G. Schichaua.<br>Źródło: [http://www.elblag.net/niezbednik/rewolucja-przemyslowa,71 www.elblag.net] | |
| − | + | ]] | |
| − | |||
== Życiorys == | == Życiorys == | ||
| − | Urodził się w ubogiej rodzinie. Jego | + | Urodził się w ubogiej rodzinie. Jego pochodzący spod [[Pasłęk|Pasłęka]] ojciec imał się przeróżnych prac dorywczych. W Elblągu poznał Annę Leuk, swą przyszłą żonę. Ostatecznie znalazł stałe zatrudnienie w zakładzie odlewniczym. |
| + | |||
| + | Ferdynand Gottlob doczekał się pięciorga dzieci. Niestety, wieku dorosłego dożył jedynie syn i córka, która w roku 1876 poślubiła Carla Ziese, kierownika działu budowy maszyn w fabryce Schichaua i jego późniejszego następcę. | ||
<br/> | <br/> | ||
=== Szkoła i wykształcenie === | === Szkoła i wykształcenie === | ||
| − | + | Podążając ścieżką wytyczoną przez ojca, rozpoczął praktyki u elbląskiego ślusarza. W wieku 17 lat w [[Elbląskie Towarzystwo Przemysłowe|Elbląskim Towarzystwie Przemysłowym]] zaprezentował autorski model maszyny parowej. Zachwycony potencjałem chłopca elbląski starosta ufundował stypendium, które umożliwiło podjęcie studiów w Królewskim Instytucie Przemysłu w Berlinie. Studia trwały trzy lata (1832–1835). Bez wątpienia młody Schichau wykorzystał ten okres na zdobycie wiedzy i rozwój osobisty. Owocem tego była między innymi I nagroda Instytutu Przemysłu, którą otrzymał za konstrukcję maszyny parowej. W 1835 roku Schichau udał się na dwuletnie praktyki do Nadrenii. | |
<br/> | <br/> | ||
=== Praca === | === Praca === | ||
| − | Po ukończeniu nauki powrócił do | + | Po ukończeniu nauki powrócił do Elbląga. 4 września 1837 roku w wieku 23 lat założył w rodzinnym mieście niewielki warsztat: Zakład Budowy Maszyn F.G. Schichau, który mieścił się przy ulicy Wałowej 10. Początkowo pracował razem z ośmioma pracownikami, skupiając się jedynie na naprawie dostarczanych maszyn. |
| + | |||
| + | W 1841 roku zakład Schichau'a zaczął budować maszyny parowe. Po czterech latach udało mu się powiększyć zakład. W 1849 roku zbudował maszynę parową do pierwszego skonstruowanego w Elblągu parowca ''James Watt''. | ||
| + | |||
| + | W 1852 roku otrzymał pierwsze zamówienie od Kriegsmarine na budowę elementów do maszyny napędowej dla korwety ''Gdańsk''. W 1854 roku przemysłowiec posiadał własną stocznię w Elblągu. Jako pierwszy w tej części Europy rozpoczął budowę statków o napędzie śrubowym i stalowym kadłubie. W 1860 roku sprzedał pierwszą wyprodukowaną w Elblągu lokomotywę ''Fuldę''. Dziewięć lat później w mieście została otwarta fabryka lokomotyw. | ||
| + | |||
| + | W 1876 roku zwodowany został setny statek, a w 1861 roku zakłady otrzymały zamówienie od Carskiej Marynarki Wojennej Rosji – rozpoczęto budowę pierwszej łodzi torpedowej. Schichau skonstruował najnowocześniejsze i najszybsze w omawianym okresie jednostki pływające. Zbudował ich ponad 500. Do tej liczby należy doliczyć ponad 2000 kotłów parowych i prawie 1000 lokomotyw zbudowanych w fabrykach elblążanina. | ||
| + | |||
| + | Zmarł w wieku 82 lat. Został pochowany z honorami na cmentarzu ewangelickim św. Anny w mauzoleum rodzinnym. Majątek przejęła córka Schichaua wraz ze swym mężem. W tym czasie firma miała swoje zakłady w Gdańsku, Pilawie i Elblągu. Majątek był wówczas wyceniany na 30 milionów marek. | ||
| − | + | === Działalność społeczna i kulturalna=== | |
| + | Schichau zatrudniał prawie 5000 pracowników. Był ceniony za pracowitość oraz uczciwość. Cechowała go również pasja społecznikowska. Inwestował w rozwój usług komunalnych Elbląga, propagował działania zmierzające do rozwoju miasta. Dla swoich pracowników zbudował niewielkie osiedla domków jedno- i dwurodzinnych. Finansował działalność ochronek, kas chorych, budował szkoły i obiekty sportowe. Jako wyraz wdzięczności robotnicy Schichaua ufundowali mu pomnik, który stanął przed budynkami biurowymi elbląskiej stoczni. Pomnik przetrwał w tym miejscu do zakończenia II wojny światowej. | ||
| − | + | Należał do Związku Śpiewaczego, Resursy Obywatelskiej i Loży Masońskiej. Był wielkim miłośnikiem teatru i muzyki, które starał się wspierać za pośrednictwem rozległego mecenatu. Otrzymał honorowe obywatelstwo Elbląga i Gdańska. | |
| − | |||
<br/> | <br/> | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| − | Marek Juliusz, ''Fabrykant z wyobraźnią''; | + | Marek Juliusz, ''Fabrykant z wyobraźnią''; "Tydzień w Elblągu" 2000, nr 2.<br/> |
| − | Marek Juliusz, ''Ferdinand Gottlob Schichau'', | + | Marek Juliusz, ''Ferdinand Gottlob Schichau'', "Tydzień w ELblągu" 2000, nr 3.<br/> |
| − | Marek Juliusz,''Ostatni potomkowie | + | Marek Juliusz,''Ostatni potomkowie Schichaua'', "Tydzień w ELblągu" 2000, nr 4.<br/> |
[http://historia-wyzynaelblaska.pl/f.-g.-schichau.html| Historia Wysoczyzny Elbląskiej] [10.06.2014]<br/> | [http://historia-wyzynaelblaska.pl/f.-g.-schichau.html| Historia Wysoczyzny Elbląskiej] [10.06.2014]<br/> | ||
| − | [http://www.truso.republika.pl/page119463916147967fa0a6d90.html| | + | [http://www.truso.republika.pl/page119463916147967fa0a6d90.html| truso.republika.pl] [10.06.2014] |
<br/> | <br/> | ||
| − | [[Kategoria: | + | [[Kategoria: Wielkie postaci Warmii i Mazur|Schichau, Ferdinand]] [[Kategoria: Elbląg|Schichau, Ferdinand]] [[Kategoria: 1801-1918|Schichau, Ferdinand]] |
Aktualna wersja na dzień 11:20, 10 mar 2015
| Ferdinand Gottlob Schichau | |
| | |
 Ferdinand Gottlob Schichau
Źródło: www.info.elblag.pl | |
| Data i miejsce urodzenia | 30 stycznia 1814 r. Elbląg |
| Data i miejsce śmierci | 23 stycznia 1896 r. Elbląg |
Ferdinand Schichau (ur. 30 stycznia 1814 r. w Elblągu, zm. 23 stycznia 1896 r. tamże) – inżynier, przemysłowiec, konstruktor.
Spis treści
Życiorys
Urodził się w ubogiej rodzinie. Jego pochodzący spod Pasłęka ojciec imał się przeróżnych prac dorywczych. W Elblągu poznał Annę Leuk, swą przyszłą żonę. Ostatecznie znalazł stałe zatrudnienie w zakładzie odlewniczym.
Ferdynand Gottlob doczekał się pięciorga dzieci. Niestety, wieku dorosłego dożył jedynie syn i córka, która w roku 1876 poślubiła Carla Ziese, kierownika działu budowy maszyn w fabryce Schichaua i jego późniejszego następcę.
Szkoła i wykształcenie
Podążając ścieżką wytyczoną przez ojca, rozpoczął praktyki u elbląskiego ślusarza. W wieku 17 lat w Elbląskim Towarzystwie Przemysłowym zaprezentował autorski model maszyny parowej. Zachwycony potencjałem chłopca elbląski starosta ufundował stypendium, które umożliwiło podjęcie studiów w Królewskim Instytucie Przemysłu w Berlinie. Studia trwały trzy lata (1832–1835). Bez wątpienia młody Schichau wykorzystał ten okres na zdobycie wiedzy i rozwój osobisty. Owocem tego była między innymi I nagroda Instytutu Przemysłu, którą otrzymał za konstrukcję maszyny parowej. W 1835 roku Schichau udał się na dwuletnie praktyki do Nadrenii.
Praca
Po ukończeniu nauki powrócił do Elbląga. 4 września 1837 roku w wieku 23 lat założył w rodzinnym mieście niewielki warsztat: Zakład Budowy Maszyn F.G. Schichau, który mieścił się przy ulicy Wałowej 10. Początkowo pracował razem z ośmioma pracownikami, skupiając się jedynie na naprawie dostarczanych maszyn.
W 1841 roku zakład Schichau'a zaczął budować maszyny parowe. Po czterech latach udało mu się powiększyć zakład. W 1849 roku zbudował maszynę parową do pierwszego skonstruowanego w Elblągu parowca James Watt.
W 1852 roku otrzymał pierwsze zamówienie od Kriegsmarine na budowę elementów do maszyny napędowej dla korwety Gdańsk. W 1854 roku przemysłowiec posiadał własną stocznię w Elblągu. Jako pierwszy w tej części Europy rozpoczął budowę statków o napędzie śrubowym i stalowym kadłubie. W 1860 roku sprzedał pierwszą wyprodukowaną w Elblągu lokomotywę Fuldę. Dziewięć lat później w mieście została otwarta fabryka lokomotyw.
W 1876 roku zwodowany został setny statek, a w 1861 roku zakłady otrzymały zamówienie od Carskiej Marynarki Wojennej Rosji – rozpoczęto budowę pierwszej łodzi torpedowej. Schichau skonstruował najnowocześniejsze i najszybsze w omawianym okresie jednostki pływające. Zbudował ich ponad 500. Do tej liczby należy doliczyć ponad 2000 kotłów parowych i prawie 1000 lokomotyw zbudowanych w fabrykach elblążanina.
Zmarł w wieku 82 lat. Został pochowany z honorami na cmentarzu ewangelickim św. Anny w mauzoleum rodzinnym. Majątek przejęła córka Schichaua wraz ze swym mężem. W tym czasie firma miała swoje zakłady w Gdańsku, Pilawie i Elblągu. Majątek był wówczas wyceniany na 30 milionów marek.
Działalność społeczna i kulturalna
Schichau zatrudniał prawie 5000 pracowników. Był ceniony za pracowitość oraz uczciwość. Cechowała go również pasja społecznikowska. Inwestował w rozwój usług komunalnych Elbląga, propagował działania zmierzające do rozwoju miasta. Dla swoich pracowników zbudował niewielkie osiedla domków jedno- i dwurodzinnych. Finansował działalność ochronek, kas chorych, budował szkoły i obiekty sportowe. Jako wyraz wdzięczności robotnicy Schichaua ufundowali mu pomnik, który stanął przed budynkami biurowymi elbląskiej stoczni. Pomnik przetrwał w tym miejscu do zakończenia II wojny światowej.
Należał do Związku Śpiewaczego, Resursy Obywatelskiej i Loży Masońskiej. Był wielkim miłośnikiem teatru i muzyki, które starał się wspierać za pośrednictwem rozległego mecenatu. Otrzymał honorowe obywatelstwo Elbląga i Gdańska.
Bibliografia
Marek Juliusz, Fabrykant z wyobraźnią; "Tydzień w Elblągu" 2000, nr 2.
Marek Juliusz, Ferdinand Gottlob Schichau, "Tydzień w ELblągu" 2000, nr 3.
Marek Juliusz,Ostatni potomkowie Schichaua, "Tydzień w ELblągu" 2000, nr 4.
Historia Wysoczyzny Elbląskiej [10.06.2014]
truso.republika.pl [10.06.2014]
